muriel schreef op donderdag 6 oktober 2011, 12:37:


Klopt.


Klopt.


Niet "extra". Ik heb nooit beweerd dat een mineralenblok geen sporenelementen moet bevatten en evenmin beweerd dat je gedemineraliseerd water te drinken moet geven. In alle mineralenblokken zitten sporenelementen. (Er zijn mij maar twee uitzonderingen bekend: de Himalaya-steen, en sinds kort een bepaalde steen van Akzo, maar die wordt in Nederland niet eens verkocht dus dat telt eigenlijk niet mee). Ik ben altijd al uitgegaan van gangbaar verkrijgbare likstenen en gangbaar drinkwater.
Er is dus niks veranderd.

Kijk anders even in de voedingscalculator. Daar staan alle bekende likstenen in. De nieuwe liksteen heb ik er ook bijgedaan (heet nu even "ideaal, bestaat niet" om verwarring te voorkomen).
Dan zul je zien dat er niks in zit dat in andere gangbare likstenen niet zit. Alleen de waarden voor zink en koper zijn wat hoger dan bij sommige andere stenen (maar lang niet de hoogste), magnesium is meer (maar wederom niet de hoogste) en ijzer is juist lager. Het is eigenlijk meer de balans tussen mineralen die we hebben aangepast. Die is zo beter aangepast aan een ruwvoerdieet en gaat uit van een sterk ijzerhoudende bodem en drinkwater zoals in Nederland en Belgie gebruikelijk is.


Niet vanwege tekorten. De steen is ook absoluut niet bedoeld om tekorten mee aan te vullen. Daar is hij ook totaal ongeschikt voor want nog steeds zijn de mineraalwaarden veel te laag. Met een aanvulling van nog geen 10% van de dagelijkse behoefte kun je geen tekorten opvullen.

Wat ik wel heb gezien is dat bij bepaalde invullingen in de voedingscalculator, met name wanneer je bij gaat voeren met bietenpulp en dergelijke, koper en zink dicht naar de ondergrens kunnen naderen. De nieuwe liksteen creert dan net iets meer marge. Sommige andere likstenen doen dat ook, maar daar krijg je dan weer extra veel ijzer mee, of andere onwenselijke zaken.


Daar sta ik nog steeds voor 100% achter hoor!

Frans

e m kraak schreef op donderdag 6 oktober 2011, 13:19:


Zo heb ik er ook een paar:

1) We weten dat puur NaCl niet aan de oppervlakte voorkomt maar altijd vergezeld gaat met sporenelementen.

2) We weten dat in ieder geval bij mensen het gedelfde NaCl voor jodiumtekorten zorgde.

3) We weten dat alle gangbare likstenen sporenelementen bevatten.

4) We weten dat steevast bij alle onnatuurlijk zuivere voedingsproducten later blijkt dat het zuivere juist niet zo'n goed idee leek.


Onzin, want je gaf tot het begin van deze discussie de KNZ-steen en daar zitten eveneens allerlei sporenelementen in. Kom na het geven van 35 jaar lang supermarktzout maar weer eens terug, dan kun je pas zeggen dat je 35 jaar lang zout hebt gegeven zonder toevoegsels. (Zout uit de supermarkt bevat trouwens anti-klontermiddel, zoek zelf maar uit of je dat aan je ponies wilt voeren). Tot nu toe heb jij in ieder geval ook gewoon likstenen gevoerd waarin sporenelementen zitten.


Frans hoeft niks te slijten want Frans heeft nog niet eens wat besteld. Als ik het nu een minder goed idee zou vinden dan zou ik gewoon geen likstenen bestellen. Maar net als jij heb ik altijd de gangbare likstenen gevoerd (ook dezelfde KNZ die jij aan je paarden gaf) maar ben ik gewoon niet blij met de samenstelling want die is gewoon niet goed afgestemd op het gangbare ruwvoer. Ik bestel dus gewoon fijn likstenen die een betere samenstelling hebben, al is het maar voor mijn eigen paarden, en voor wie er nog meer interesse in heeft. Een beperkte oplage likstenen laten maken en voor een gangbare prijs doorverkopen is geen goudmijntje hoor!

Ik vind het wel eigenaardig dat jij tot vorige week altijd de gangbare likstenen MET sporenelementen hebt gevoerd, en precies als wij met een verbeterde steen willen laten maken ineens radicaal gaat zitten doen en puur NaCl wil voeren (met een steen die niet eens in Nederland verkrijgbaar is) en daartoe zelfs bereid bent om met supermarktzout te gaan prutsen.

Frans

roosroes schreef op woensdag 5 oktober 2011, 20:47:


Wat ik nou niet snap....

De pony is te dik.
Ze krijgt ook spelt. "Ter bevordering van de spijsvertering", want "ze heeft soms wat problemen met de spijsvertering".

1) Hoezo problemen met de spijsvertering? Hoe constateer je dat? En hoe constateer je dat spelt daarbij zou helpen?

2) Wat is het nadeel van "problemen met de spijsvertering" bij een pony die toch al te dik is? Ik denk dat menigeen met een te dikke pony zou hopen dat het dier eens een keer "problemen met de spijsvertering" zou gaan krijgen.

Sorry dat ik hierover zeur hoor, maar ik heb al zo vaak gezien dat "ze krijgt wat dit en dat" gewoon betekent dat het dier fors wordt bijgevoerd met dikmakers. En dan moet het gras op rantsoen?

Frans

Piet schreef op donderdag 6 oktober 2011, 17:50:


Wanneer een zee opdroogt neemt de concentratie van zouten toe. Er is voor ieder zout een bepaalde hoeveelheid die in oplossing kan blijven. Probeer maar eens steeds meer zout op te lossen in water. Na een bepaalde hoeveelheid lukt dat niet meer en blijft het goedje op de bodem liggen, hoe goed je ook roert. De hoeveelheid die kan oplossen is voor ieder zout anders.
Als de zee opdroogt verdampt het water maar blijven de mineralen achter, dus neemt tijdens het opdrogen de concentratie van elk zout toe, tot het niet meer in oplossing kan blijven en neerslaat. Omdat de concentratie voor ieder zout anders is, is het moment waarop dit gebeurt ook voor ieder zout anders. Het opdrogen van een zee is een proces dat heel lang duurt. Je ziet dan ook dat het neergeslagen zout in lagen wordt afgezet. Elke soort zout komt in een andere laag terecht. Het wordt dus keurig gesorteerd.

Op die manier kun je gangen graven door die lagen en het zout per soort oogsten. Zoek je naar NaCl, dan vind je dus puur NaCl. De sporenelementen zitten allemaal in een andere eigen laag. Die kun je ook apart oogsten als je dat wilt.

Frans

Trudy schreef op zaterdag 8 oktober 2011, 1:08:


Met dat laatste is Egon het niet eens maar ik vind dat in een liksteen sporenelementen horen te zitten, zoals dat ook bij alle andere gangbare likstenen het geval is.


Waar de stenen worden gemaakt weet ik niet, dat moet je aan de desbetreffende fabrikant vragen. Normaal wordt zout gewonnen uit aardlagen of uit de zee, in Nederland wordt het zout gedroogd met fossiele brandstoffen, in meer Zuidelijke landen wordt daar de zon voor gebruikt. Dat laatste klinkt leuk maar daar komt dan wel weer extra transport bij.


Het NaCl zelf is prima, maar ik ben niet blij met het gebrek aan sporenelementen.


Ook van NaCl, maar er worden sporenelementen aan toegevoegd.


In de extra-magnesium-steen zit:
17% MgO (=10.25% Mg)
0.35% ZnO (=0.28% Zn)
0.20% CuSO4 (=0.05% Cu)
0.07% MnO (=0.05% Mn)
82.38% NaCl (=32.4% Na)
25 mg Co /Kg
40 mg I /Kg

In de andere steen zit hetzelfde maar in plaats van het magnesium zit er dan extra NaCl in.


Nee, de pagina gaat over het hoe-en-waarom van de samenstelling.


We hebben altijd al gezegd dat er ook een liksteen bij moet. En in alle gangbare likstenen zaten altijd al sporenelementen.


Kan ook. Vooral als je bietenpulp voert kan het wel nuttig zijn om wat extra koper en zink bij te geven. Ik vind dan een liksteen een prima oplossing.


Het zijn sporenelementen. Als je ze puur zou willen geven dan heb je het over minder dan een mespuntje. Met een glasplaat en een scheermesje kun je iedere dag heel precies 0.003 gram gaan afschuiven, maar echt praktisch is dat niet. Dus over het algemeen wordt zo'n sporenelement dan verdund zodat je gewoon een schepje kunt geven, dat doseert gemakkelijker. Alleen is dan de vraag waar de ballasstoffen uit bestaan. Heel vaak is dat suiker. Daarom vind ik een liksteen een prettige oplossing, dan heb je geen ballaststoffen nodig.

Frans

e m kraak schreef op zaterdag 8 oktober 2011, 18:11:


Yep.


Oh dat weet ik wel hoor!


Ik verwacht ook niet dat paarden spontaan omvallen als je ze puur NaCl voert. Mijn bezwaar is ook voornamelijk systematisch: Ik heb het niet zo met "pure" producten die zuiverder zijn dan zoals dieren ze in de natuur zullen aantreffen. Sporenelementen kom je in de natuur overal tegen, in het water, in het eten, in de grond, en ook in het zout. Ik vind het punt 1 al niet zo'n goed idee om van dit natuurlijke principe af te wijken en punt 2 is zo'n liksteen heel handig als je een ietsjepietsje van een bepaald sporenelement wat extra wilt aanbieden. Maar ik krijg een beetje een idee dat we in een kringetje blijven ronddraaien, dus wat mij betreft zijn we er wel uit zo. Jij hebt jouw visie, ik de mijne.


De samenstelling die jij noemt heeft niks met zeewater te maken. De samenstelling daarvan heb ik al in een eerdere post genoemd. Wellicht dat er lieden zijn die "zeezout" op de markt brengen, waarmee ze bedoelen dat het zout in principe uit de zee komt (zoals eigenlijk alle zout) en dat ze wat aan de samenstelling hebben zitten sleutelen. In ieder geval mis ik de Magnesium-chloride die een fors aandeel uitmaakt van zeewater, de rest zal dan ook wel niet kloppen.


Daar heb ik een paar posts terug ook al een link voor geplaatst. De meeste van die 80 ingredienten wil je overigens liever niet op je bord hebben, dus als ze er al in zitten dan zetten ze die er liever niet op, die zullen wel onder de grens zitten van wat je moet vermelden.


Ik had al geschreven dat zeezout voor paarden ongeschikt is, met name het Jodiumgehalte is voor paarden veel te hoog. Teveel Jodium zorgt dat de paarden hyperactief worden en dus fors gaan afvallen.

Frans

Monique Meijer schreef op maandag 10 oktober 2011, 12:59:


Eletrolyten zijn die spullen die in een goede liksteen zitten.
Na, Mg, Cl, etc. Dat is waarom paarden een liksteen nodig hebben. K (Kalium) is ook een belangrijk electroliet, maar daarvan krijgen de paarden al een fors overschot binnen via het ruwvoer. Natrium en Chloor zijn de belangrijkste electrolyten die het paard via zweet verliest, maar die zitten dus ook in ruime mate als NaCl in een liksteen.

Tenzij je paard iets als klasse-III endurance doet zou ik electrolyten niet gedwongen verstrekken maar gewoon een liksteen aanbieden zodat ze zelf een en ander kunnen aanvullen.

Frans

Coralie schreef op maandag 10 oktober 2011, 18:57:


Leg dat eens uit?

Frans

Monique Meijer schreef op maandag 10 oktober 2011, 21:47:


Nee, maar doorgaans worden ze in een drankje gestopt. Even flesje naar binnen gieten, klaar, en weer verder met je endurance klasse-III parcours. Daar kun je niet tegenop likken.
Vaak wordt ook gebruik gemaakt van een isotone oplossing. Dit is een oplossing waarbij de zouten een oplossing vormen van 0.7%, wat hetzelfde is als in je lichaam. Omdat de concentratie dan hetzelfde is als in je lichaam wordt het letterlijk binnen een minuut opgenomen.
Je kunt het ook zo zien: Als het paard veel zweet verliest hij zouten. Drinkt hij dan "gewoon" water dan worden de mineralen in de bloedbaan als het ware nog eens verder verdund. Dit kan een shock opleveren en bovendien wordt de wateropname afgeremd. Door electrolyten toe te voegen voorkom je dit probleem.

Dit alles is eigenlijk alleen maar interessant tijdens extreme omstandigheden, zoals bij een klasse-III endurance-wedstrijd. Paard heeft veel getranspireerd, is veel electrolyten en water kwijtgeraakt, moet snel weer wat drinken en het water goed kunnen opnemen, en dan weer verder om de volgende 25 Km te rennen.

Maar als het allemaal wat minder heftig hoeft dan is een liksteen voldoende om de electrolyten weer aan te vullen.

Paarden die veel ruwvoer hebben gegeten hebben trouwens een groot voordeel ten opzichte van paarden die krachtvoer hebben gegeten: de enorme darmvulling van het paard werkt als een electrolytenbuffer.

Ik zou eerlijk gezegd ook niet zomaar met electrolyten gaan prutsen. Je moet dan goed weten waar je mee bezig bent; het paard moet daadwerkelijk de electrolyten zijn verloren (teveel electrolyten is even problematisch, en het paard kan de electrolyten niet weigeren), en je moet zorgen dat je een en ander via een correct gemengde isotone oplossing aanbiedt, als je dat niet doet dan kun je ernstige verschijnselen zoals dehydratie in de hand werken. (Als de concentratie electrolyten in de maag hoger is dan in de bloedbaan, dan wil het water uit het bloed naar de maag toe in plaats van omgekeerd).

Hou het gewoon lekker bij een liksteen, tenzij je daadwerkelijk met topsport bezig bent.

Frans

e m kraak schreef op zaterdag 8 oktober 2011, 18:11:


Ik heb hier nog eens verder over nagedacht. Weet je in ieder geval dat je een nuttige taak verricht.

Een van de hoofdredenen waarom we NaCl verstrekken is om het verlies van NaCl middels transpiratie weer aan te vullen. De voedingscalculator hield hier zelfs altijd al rekening mee door paarden die arbeid verrichten een hogere mineralenbehoefte te geven. (Niet zelf bedacht, maar afkomstig uit de gangbare tabellen die onderscheid maken tussen paarden die wel of geen arbeid verrichten).

In zekere zin kun je zeggen dat de mate waarin een paard behoefte heeft aan NaCl een indicatie is van hoeveel hij heeft getranspireerd.

Nou verliest een paard tijdens transpiratie niet alleen maar NaCl, maar ook andere mineralen.

Vanuit deze kennis dringt de vraag dan weer op waarom je alleen maar NaCl zou willen aanvullen als het paard NaCl (plus andere mineralen) is verloren door transpiratie.

Het gaat bij het aanvullen van NaCl dus niet alleen maar om NaCl, in theorie zou je eigenlijk alle mineralen (in de juiste verhoudingen) die verloren zijn gegaan door de transpiratie moeten aanvullen (behalve dan de mineralen die hij toch al teveel had zoals Kalium en IJzer).

Ik hoor graag weer van je waarom supermarktzout hier beter voor zou zijn dan een liksteen die wel sporenelementen bevat.

(Het gaat mij er niet om om van jou gelijk te krijgen maar om het verruimen van inzichten. Ik denk dat het transpiratieverhaal weer een duidelijk argument is waarom het wenselijk is dat mineralenblokken sporenelementen bevatten).

Frans

Maru schreef op dinsdag 11 oktober 2011, 12:31:


Ik ben het met die stelling niet eens. Zo kun je ook redeneren bij jonge hondjes, of zelfs mensenkinderen.

Het hele punt is gewoon dat je duidelijk moet zijn. Je mag best knuffelen, maar je moet ook duidelijk je grenzen stellen. Dat is bij kinderen, honden en ook paarden zo.

De jonge hengst wil graag met je spelen. Net als een jonge hond zou doen, of een jonge kat. Die moet je ook leren welk bijtgedrag je wel of niet als "speels" wilt ervaren.
Bij een hengst wil je dat bijtgedrag in zijn geheel niet lijkt me, dus dat moet je ook duidelijk laten merken. Kijk hoe een ander volwassen paard hierop zou reageren.

Probleem is dat al jouw intuitieve afweer er voor het paard uitziet als "meespelen". Als jij wegwijkt dan is dat precies zoals een ander paard zou meespelen, waarbij de ander wordt uitgenodigd "pak me dan, als je kan" om nog sneller en slinkser te happen.

Met Khani hebben wij hem erg "paards" aangepakt. Gewoon een immitatie van een merriegil geven en een schoppende beweging (niet raken) maken wanneer hij onuitgenodigd in onze persoonlijke ruimte kwam.

Hij probeerde ook om je stiekum van achteren te benaderen en dan in je schouder te bijten. Hij was hier niet geboren en heeft dat spelletje elders geleerd.
Dat hebben we als volgt opgelost:
Ilona was target, zogenaamd bezig met iets, rug naar het paard toe. Ik op een afstandje op de uitkijk, zogenaamd ook bezig met iets. Op het moment dat ik zag dat Khani wilde toehappen een signaal gegeven naar Ilona die onmiddellijk een vreselijke gil gaf en naar achteren uithaalde. Daarna werd dit nog 1 keer herhaald en vanaf dat moment was Khani ervan overtuigd dat wij ook naar de achterkant kunnen zien EN geen zin hadden om mee te spelen. Hij heeft het nooit meer geprobeerd.

Voor de rest zijn we net zo knuffelig met hem gebleven hoor, geen enkel probleem.

Met Khabal, die hier vanaf het begin is opgegroeid, hebben we dit probleem nooit gehad. Hij klooide graag met de andere paarden maar niet met ons. Er gaan allemaal hele kleine dingetjes vooraf aan het bijtgedrag. Net zo goed als dat een hond die dreigend zijn lip op trekt als je naar zijn voerbak kijkt al een heel traject heeft doorlopen voor hij zo brutaal is geworden, een traject dat vaak totaal gemist is door de mens. (Die dan denkt dat "de voerbak" het probleem is, terwijl dat alleen maar een gevolg is van eerdere opvoedingsfouten).

Kijk maar in hoeverre je dit herkent: Als wij in de wei liepen dan stond Khabal erg vaak "toevallig" in de weg. Je hebt het niet snel in de gaten en bent geneigd om om hem heen te lopen, dat doen wij mensen nou eenmaal als er een min of meer solide obstakel in de weg staat. Khabal heeft het WEL in de gaten en voor hem betekent het dat jij voor hem aan de kant gaat. Dit zijn punten voor hem, en die gaan het dossier in. Telt allemaal op.
Wij kennen dit soort verborgen spelletjes en zijn er ook nooit ingetrapt. Als ik 's avonds in de wei de draad ging verzetten en Khabal stond in de weg dan week ik niet van mijn rechte lijn af en desnoods duwde ik hem opzij zodat ik rechtdoor kon blijven lopen. Dit soort dingen lijken voor ons mensen onnozel maar ze bevestigen een soort rangorde. De opgroeiende hengst begint niet direct zijn bijtspelletjes te botvieren op de individuen die bovenaan de rangorde staan. Zo is Khabal dus ook nooit zelfs maar bij benadering toegekomen aan iets dat op naar ons bijten leek.

Je hebt ongetwijfeld een hele hoop subtiele communicatie gemist. Geeft niet, iedereen moet zoiets leren.

Ik zou nu de speeldrang van de hengst gebruiken om de rangorde even in orde te maken. Je moet meespelen, maar je moet de rollen omdraaien. Het spel is nu dat hij JOUW ruimte binnenkomt en jij moet proberen te ontwijken. Draai dit eens om. Loop falikant zijn ruimte binnen en zorg dat hij opzij moet om een botsing te vermijden. Leer hem achteruit lopen (ook dit is voor paarden een bevestiging van dominantie: de hogere in rang loopt niet achteruit voor een lagere in rang). Waarschijnlijk heb jij al heel vaak, zonder het te beseffen, een stapje achteruit gedaan voor hem. Dat waren iedere keer weer punten voor hem.
Ook zijwaarts is een goede oefening. Zelfde effect. Jij hebt vast al heel vaak een stapje opzij moeten doen voor hem, en met een oefening voor zijwaarts keer je de rollen om.

Probeer kost wat kost te vermijden dat jij een stapje moet verplaatsen als hij met zijn spelletjes bezig is. Het spelgedrag bij paarden is heel simpel "wie het eerst zijn voeten verplaatst heeft verloren". Kijk maar eens hoe hengsten/veulens met elkaar spelen: Er worden happogingen gedaan, de ander ontwijkt lenig met zijn hoofd, maar de voeten blijven staan! (Of ze komen los om te steigeren, maar niet om te wijken. Wie als eerste wijkt heeft verloren).

Je zult zien dat het hele bijtgedrag "vanzelf" verdwijnt als je deze spelletjes goed speelt.

Ik vind zelf clickeren in dit stadium niet zo'n geweldig idee omdat dit het onderliggende rangorde-probleem niet oplost. Je kunt al clickerend stapjes opzij blijven doen en hem punten laten blijven scoren. Je kunt hem ook leren om voor een beloning achteruit te gaan, maar ik vind dat hij niet achteruit moet voor een beloning maar dat hij achteruit moet omdat jij gewoon de hogere in rang bent. Los eerst dit probleem op, zorg dat jij bewust wordt van zijn verborgen spelletjes en niet meer met je laat "spelen", en ga daarna met hem clickeren.

Hengsten zijn gewoon paarden maar ze zijn alleen iets beter en volhardener in het spelen van de verborgen spelletjes.

Frans

Maru schreef op dinsdag 11 oktober 2011, 14:43:


Sneed hij je wel eens langzaam maar zeker de pas af op een smal wandelpad, zodat jij uiteindelijk moest stoppen voor een obstakel of omdat het te nauw werd?
Liep hij wel eens met zijn schouder naast jouw schouder (zodat zijn neus het verst vooruit was en hij eigenlijk de leider was?)
Stapte hij soms wel eens per ongeluk op jouw voeten?
Als hij achter je liep en jij stopte plotseling botste hij dan per ongeluk tegen je aan?
Allemaal kleine dingetjes die je of niet opmerkt of afdoet als "onhandigheid" of "per ongeluk". Maar al dit soort voorvallen zijn doelbewuste spelletjes van het paard waarmee hij de verhoudingen aftast en in rangorde stijgt.
Wie bepaalde het staptempo tijdens wandelingen?


En dat is net zoiets als soms het bedelen van de hond wel belonen en soms niet. Het gaat alleen goed als je het consequent altijd goed doet.

Frans

Maru schreef op dinsdag 11 oktober 2011, 15:04:


Hij lette dan zeker niet goed op...
Zie je hem al "per ongeluk" achter tegen een bitchy merrie aanknallen? Ik denk dat die merrie er korte metten mee zou maken, en dat weet hij donders goed.

Nooit toestaan dat hij -met name vanaf jouw achterkant- onuitgenodigd jouw ruimte binnenkomt. Wat dat betreft moet je hetzelfde uitstralen als een bitchy merrie.


Dat is toch eigenlijk bij alle dieren zo? Alleen bij veel dieren zijn de "spelletjes" wat bekender en (voor ons mensen) wat meer zichtbaar.

Frans

Piet schreef op dinsdag 11 oktober 2011, 15:19:


Dat is niet wat ik voorstelde, he?


Wat ik bedoel is dat als je de oplossing zoekt in clickeren maar je wordt jezelf niet bewust van de verborgen communicatie, en je paard blijft "per ongeluk" achter tegen je aanbotsen, en jij blijft steeds onbewust stapjes opzij en naar achteren doen omdat paardlief iedere keer toevallig net iets te dicht op je staat, dan los je denk ik het probleem nog steeds niet op. Ondertussen blijf je belonen voor van alles en nog wat, tenminste je denkt te belonen voor het een, maar de ontvanger (paard) ziet de beloning als beloning voor het geheel, dus ook voor het pasje dat je net even opzij deed om ruimte te hebben om de beloning te kunnen verstrekken. Het wordt al snel een onduidelijk geheel waar de hengst zijn conclusies uit trekt.

Ideaal is het als je zowel de verborgen communicatie verstaat en dat je prima kunt clickeren. Dat gaat prima samen. Schort er echter bij 1 van de twee (of beide) wat aan dan kun je ongewenste effecten krijgen. Gezien het feit dat de hengst wat bijterig enzo is geworden kun je al de conclusie trekken dat er verbetering mogelijk is.... en kun je dus beter een en ander stap-voor-stap oplossen. Maar dat is mijn idee, alleen maar gebaseerd op twee keurig opgevoedde hengsten, zonder bestraffing maar puur door het mee kunnen spelen in paardentaal.


Ik geloof best dat het goed kan gaan. Maar het kan ook minder gunstig uitpakken.


Ik heb het nergens over straffen gehad. Rangorde theorietjes? Het is maar wat je theorietjes noemt. Feit blijft dat wanneer je hondenspelletjes niet goed speelt je een hond kan krijgen die zijn tanden laat zien als je te dicht bij de voerbak komt, en als je hengstenspelletjes niet goed speelt kun je evengoed narigheid verwachten.

Natuurlijk zijn paarden noch honden blind, maar beiden begrijpen communicatie in hun eigen taal doorgaans prima. Als de hond aanstalten maakt om je hapje van de BBQ te grissen dan werkt een waarschuwend gegrom verrassend goed, en een bitchy merrie-houding wordt door een hengst prima afgelezen. Het is uiterst jammer dat we onze oren niet plat kunnen leggen, maar er zijn wel mensen geweest die geexperimenteerd hebben met hoedjes met bedienbare oren erop, en het scheen dat paarden die communicatie eveneens feilloos begrepen.


Dat moet iemand dan wel feilloos kunnen en een hengstveulen dat al enigzins brutaal is geworden is misschien niet het beste oefenobject. Een kip is dan praktischer, vooral als je nog foutjes maakt.

Ik zeg ook niet dat je niet moet clickeren, maar ik zou er wel voor kiezen om eerst volledig te concentreren op wie in wiens ruimte mag komen, wie zijn voeten wel of niet verzet, wie tegen wie opbotst, en dat soort zaken.

Frans

Maru schreef op dinsdag 11 oktober 2011, 15:46:


Ik vind dat geen straffen. Als de hond met vuile poten tegen me op wil springen duw ik die ook weg, dat vind ik evenmin straffen, en ik zou dat "opspringen" absoluut niet willen gaan belonen door dan maar clickersessies met hem te gaan doen iedere keer als hij met modderpoten tegen me aanspringt. Voor een simpelweg herkennen van "Nee!" is ook een plaats.


Dit is dus precies 1 van de valkuilen waar je in terecht kunt komen als je begint met clickeren voordat je onderliggende issues hebt opgelost.
Zo'n paard heeft het heel goed door dat zijn hinderlijke gedrag beloond wordt met een clickersessie (plus daarop volgende beloning). Het moet niet gekker worden vind ik, dat het paard gaat bepalen wanneer jij moet gaan clickeren. Sta je daar met je kruiwagen in de regen wil je snel naar binnen, moet je ineens gaan clickeren omdat hengstlief met een grijns op zijn snuit precies dwars op het pad staat.


Waarom zou je "pas op" moeten roepen? Dacht je dat ze die kruiwagen niet al lang in de gaten hebben?


Noem het zoals je het noemen wilt. De beschreven effecten en gedragingen zijn realistisch en herkenbaar. Ik noem het "rangorde" maar het kan ook wat anders zijn. Feit blijft dat als je de beschreven spelletjes goed kunt spelen dat je er heel wat problemen mee kunt oplossen en/of voorkomen.

Frans