Peter Donck schreef op zaterdag 7 februari 2009, 8:12:


Misschien omdat ik weer 1000 km zuidwaarts zit, hier hebben verschillende paarden en ponies jeuk aan achterbenen en ook op het de buik tussen de achterbenen. Vaak zomers schuurplekken midden op de buik. Ik kan de oorzaak niet achterhalen.
Hier hebben we zomers veel last van de zg aouta's, (trombiculiden) mijten die gemene bulten achterlaten die weken kunnen jeuken. Door de hoge temp zijn deze mijten erg succesvol en hebben we er veel langer last van dan vroeger.

Maria Delavega schreef op vrijdag 6 februari 2009, 22:21:


Hoe kwam je dan aan dat therapievoorstel? Ik zoek me suf naar de oorzaak van al die jeuk, maar dat vermageren heb ik maar bij 1 paard dat over de 30 is gezien. Uiteindelijk hebben we hem hemotherapie gegeven, daar is hij enorm van opgeknapt (minstens 50 kg aangekomen), maar de jeuk blijft.

Frans Veldman schreef op zondag 8 februari 2009, 15:59:


Deze theorie gaat niet helemaal op. Wat je oogst is wel degelijk afhankelijk van bemesting. De hoeveelheid bemesting bepaald immers het vegetatietype. Gras is en blijft niet simpelweg gras. De verschillende soorten gras hebben een verschillende voedselwaarde. Op een stuk land dat begraasd wordt, en dus geen bos wordt, staan normaal gesproken tussen de 120 en 150 soorten (gras en planten) Op een doorsnee wei anno nu, die bemest is geweest of nog wordt, vind je nog tussen de 8 en 10 soorten, afgezien van wat extra tredvegetatie bij de hekken. Ga je uit van die 8 a 10 soorten, dan gaat jouw verhaal weer op: veel of weinig groei afhankelijk van de bemesting. Ga je verschralen, krijg je op den duur weer meer soorten in de wei. Heb je bv een wei met orchideeen, kan je die met 1 maal bemesten voorgoed kwijtraken. Op zich krijg je door verschralen een betere wei voor paarden, maar je hebt weer veel meer land nodig om ze te voeden.

Marleen den Arend schreef op maandag 9 februari 2009, 12:47:


Paarden grazen, maar eten natuurlijk niet alleen gras. Je kan beter de hele vegetatie bekijken, en niet alleen de grassoorten. Ik vind de beste oplossing voor verdelen in percelen altijd nog paddock paradise, je benut optimaal de loopmogelijkheden en je kan tegelijkertijd gedeeltes laten rusten en bijgroeien en evetueel bemesten.
Bij verschralen moet je niet alleen denken aan verhongerd gras, het gaat er meer om dat verschraling een andere vegetatie met zich meebrengt, een verschijnsel dat pas op langere termijn zichtbaar wordt. Bij verschralen moet je wel rekenen op 10 jaar voor een perceel voor het zichtbaar wordt. Doordat je andere soorten op je land krijgt, wordt de opbrengst in voedingswaarde ook anders. Als de vegetatie is aangepast aan de beschikbare voeding vervalt het fructaanverhaal door verhongering. Bij opgefokte weides waar enkele soorten gras staan en in de regel van de hogere planten alleen boterbloem en paardenbloem, zal de vegetatie eerder verhongeren omdat die juist vraagt om hogere bemesting. In NL zie je vooral in het westen bijna alleen weides met hoge bemesting en bijna alleen gras, daar komt misschien dat vreemde idee vandaan dat er in weilanden voornamelijk gras moet staan. Voor de 50er jaren was dat anders. Weilanden hadden allerlei kleuren omdat er veel bloemen in stonden. Ouderwetse veldboeketten.

Marleen den Arend schreef op maandag 9 februari 2009, 13:25:


Precies, veel planten kunnen niet tegen overbegrazing en ook niet tegen te veel betreding. Waar veel betreding is krijg je zg tredvegetatie met varkensgras, schijfkamille, straatgras en weegbree etc. Boterbloem en veel grassoorten overleven makkelijker in een paardenwei dan koekoeksbloem en silene. Bovendien zijn kant en klare mengels niet afgestemd op de grond waar ze terechtkomen. Misschien sommige soorten in het mengsel wel, maar de meeste gegarandeerd niet. Je ziet in winkels wel eens zg bermmengsel of akkerbloemen mengsel. Geheid dat dat soort mengsels niet het gewenste effect geven in een achtertuin. Misschien dat een klaproos nog wel eens opkomt maar de gehoopte korenbloemen niet.
Er is een relatie tussen de hoeveelheid grond en de hoeveelheid paarden die er op lopen, en ook tussen de hoeveelheid tijd een stuk land krijgt af en toe om bij te komen. Eigenlijk is er een rustperiode van een paar maanden nodig, liefst in de winter. De regel 1 hct voor 1 paard betekent alleen dat 1 hct een paard een jaar kan voeden. Het betekent niet dat je weiland goed blijft als je bv permanent 2 paarden op 2 hect hebt lopen.

Maria Delavega schreef op dinsdag 10 februari 2009, 9:16:


Veldzuring is alleen in grote hoeveelheden giftig. Ik geloof niet dat paarden het graag eten. Het zegt wel iets over je hooi: veldzuring komt veel voor op ruderaal terrein, dwz waar gebouwd is of dicht bij bebouwing, of bv waar ontbost is. Onrusthooi zou ik zeggen.


Ik zou toch voor dit hooi kiezen: meer gevarieerd van samenstelling. Je kan de gebieden bezoeken om de vegetatie van dichtbij te bekijken voor het wordt gehooid.

Spirithorses schreef op dinsdag 10 februari 2009, 11:44:


Vergelijking met dames is toch moeilijk. Ik neem aan dat je vrouwen die menstrueren bedoelt, de vruchtbare periode van vrouwen gaat doorgaans niet met zieligheid en kruiken gepaard. Tijdens menstruatie is de mens niet vruchtbaar, en spelen andere hormonen een rol dan bij vruchtbaarheid. Ik weet eigenlijk niet of er ooit onderzoek is gedaan naar vrouwen tijdens hun vruchtbare periode, misschien heeft dat interessant gevolg op hun gedrag.

muriel schreef op dinsdag 10 februari 2009, 20:41:


Ventipulmin is clenbuterol, een echt paardenmiddel dat inwerkt op het autonome zenuwstelsel. Het mag niet als geneesmiddel voor mensen worden toegepast, maar wordt in de sportwereld nog wel als doping gebruikt. Gevaarlijk spul met nare bijwerkingen zoals hoofdpijn, hartritmestoornis, angst en paniek aanvallen. Alleen gebruiken als je paard echt heel benauwd is.
COPD (bv astma) is ongeneeslijk en alleen met preventie en symptoombestrijding te controleren. Het beste is: zet je paard altijd buiten en geef het nooit hooi. Als je toch hooi geeft: het moet echt kletsnat zijn. Of misschien vervangen door wat bietenpulp. Iedere keer dat je paard benauwd is, is weer een aanslag op de longen. In feite kan je zo'n paard of pony niet houden op stal. Hij moet naar buiten. Het is als een kind met astma en allergie voor kat of hond: je neemt dan geen kat of hond in huis.
Foenegriek helpt bij ook luchtwegproblemen.

Peter Donck schreef op dinsdag 10 februari 2009, 16:34:


Rietachtigen en biezen? Bies (lage dichte pollen) en riet (reuze gras met pluimen) lijken niet bepaald op elkaar. Bies voor stoelen matten en riet voor dakdekken.


Bramen en brandnetels zijn ook onrustplanten. Het zijn echte stikstofminnaars. Ze komen voor als er bv iets gestort is of als er een overstroming is geweest en er blijven stukken hout op de wei liggen, Ook als er takken van bomen afbreken en die blijven liggen. Stukken ijzer of omgevallen hekken, puin, al dat soort dingen leiden tot bramen en brandnetels. In de regel kan je ze wegkrijgen door de onrust weg te halen, opruimen dus en maaien. Doe je niks dan kunnen vooral bramen echt woekeren. Je kan brandnetels en bramen ook uit laten razen, na een tijd keert de rust terug en verdwijnen ze vanzelf. Niet geschikt voor postzegelweides.


Riet is een indicatie voor lichte verontreiniging. Riet is een schoonmaker, waterzuiveraar. Paarden vinden het inderdaad nogal lekker, en zeker ook wilg en populier. Als je knotwilgen wil moet je ze wel tegen vraat beschermen. Meidoorn bij uitstek geschikt voor hagen, van oudsher gebruikt.

Peter Donck schreef op woensdag 11 februari 2009, 12:59:

kweet het Peet, twas Gudrun, met knippen en plakken een beetje fout gegaan. Dat vliegen heb ik nog niet geprobeerd.

d'accord

Peter Donck schreef op vrijdag 13 februari 2009, 10:46:


Ik zou ook nooit omploegen voor een wei, ten eerste gaat al je bodemleven naar de knoppen en moet zich daarna herstellen, ten 2e krijg je allerlei ongewenste vegetatie of je moet weer voor veel geld inzaaien. De moestuin ploeg ik ook nooit, ik zie het voordeel van ploegen niet. De natuur ploegt zelf veel verfijnder, regenwormen en mollen, daar heb je pas echt wat aan. Als je ploegt moet er later weer de eg overheen, al dat op en neer gerij met de traktor is ook niet goed voor het land. Soms gebruik ik de eg om de mest te verspreiden. Hier is het grootste probleem: de mest die de paarden op de wei achterlaten. Te veel land om het op te halen. Ik weet nog steeds niet hoe lang de wei moet rusten om paarden het gras weer te laten eten waar eerder mest gevallen is.

Nils Vellinga schreef op vrijdag 13 februari 2009, 20:35:


Vreemd Nils, misschien goede plekken om de mest op te gooien, ben je daar van af. Ik vraag me wel af welke soorten er op die 2 plekken staan.

Peter Donck schreef op zondag 15 februari 2009, 10:03:


Intussen gewoon de paarden op de wei zetten, kweek laten opeten. Lekker dichte zoden en weinig modder. Na verloop van tijd gaat de vegetatie vanzelf veranderen. Over 2 jaar ben je de kweek vergeten en zit je misschien te tobben over boterbloem. Door de fraaie microorganismen in de bodem ongemoeid te laten heb je de grootste kans op een snel herstel van gevarieerde vegetatie. Geld besteden aan onderzoek voor gericht verbeteren, niet aan de loonwerker en al helemaal niet aan de gifspuit.

Peter Donck schreef op zondag 15 februari 2009, 21:32:



Zelfs ik weet het niet rond te breien met 20 hct in totaal. Ik heb nu 6 hct paardvrij laten overwinteren, maar ik denk niet dat ik het haal om het te laten doorgroeien en hooien. Toch heb ik maar 12 paarden staan op dit moment. Omdat ik geen mest kan weghalen slibt het op den duur toch dicht met onbegraasde plekken. Misschien nog eens een weekje de koeien van de buurman erop deze zomer. Ons volgende projekt wordt een huisje met 50 hct eromheen, en dan hoop ik geen weiproblemen meer te hebben.

Ilona Kooistra schreef op dinsdag 17 februari 2009, 9:39:


Zowiezo water dat je niet kan vertrouwen niet geven. Goedkoop is duurkoop. Hier in FR zijn in de dichter bewoonde gebieden geen bronnen meer die niet verontreinigd zijn door de landbouw. Alleen echt diep grondwater niet, maar ook daar moet je testen om precies te weten wat erin zit. Als het niet geschikt is bewezen voor mensen is het ook niet geschikt voor paarden.