Nathalie Lagasse schreef op woensdag 7 november 2007, 12:53:


Vraag me af hoe dat dan zou werken... Je hoort eender welk geluid met je oren. En dat geluid wordt hoe dan ook naar je cortex geprojecteerd... Dus vraag me af hoe dat dan eerst in je amygdala terecht komt. Volgens mij kan dat dus niet...
Daarbij is je amygdala deel van het limbisch systeem, het systeem wat de emoties regelt. Waarom zou je sneller leren als er meer emoties bij betrokken zijn?

Ans Jondral schreef op woensdag 7 november 2007, 16:06:


Ik wilde er ff snel op reageren, totaal buiten waar dit topic over gaat maar kom, omdat ik me toen ook met de discussie over wendingen gemengd heb :). Volgens mij was de conclusie over deze andere manier van wendingen rijden de volgende (ik rijd ze zelf ook zo):
Een wending zo rijden kan perfect, maar een paard dat naar binnen valt, moet vanzelfsprekend opgevangen worden. Nogal logisch dat je anders niet kan rechtrichten... Pien doet dat ook hoor, die rijdt haar wendingen zo, maar vangt een paard wel op als die naar binnen valt...

Ans Jondral schreef op woensdag 7 november 2007, 19:54:


Oh dat vind ik wel echt heeeel moeilijk om uit te leggen omdat ikzelf helemaal niet technisch rijd... Het meeste doe ik maar op gevoel omdat het voelt dat het zo werkt zeg maar...
Maar uhm, als mijn paard naar binnen valt, ja dan vang ik hem op met mijn binnenbeen en binnenteugel. Ik denk dat ik dan inderdaad van been en gewichtshulp wissel om hem weer 'recht' te krijgen.
En als hij een buiging niet goed aanneemt, gebruik ik ook meer binnenbeen geloof ik. Maar het kan dat ik dat wel anders doe dan Pien hoor. Want er was iemand (ik denk Jose) ik de vorige lijn die had uitgelegd hoe zij dat deed en volgens mij deed ik vrij hetzelfde...
Ik heb toen ook een verschil gemaakt tussen de bocht om gaan en een wending rijden... Volgens mij was er gewoon in essentie nog best weinig verschil :). Maja dat is zoals ik het doe en ik denk dat dat hetzelfde is als Pien, maar misschien is dat stiekem toch niet zo he .

Ans Jondral schreef op woensdag 7 november 2007, 23:14:


Ook van deze kant fijn dat je er weer bent! We hebben je gemist :)!

Fred schreef op vrijdag 9 november 2007, 11:09:


En ook geen bewijzen dat het niet werkt he... Tis dan niet echt evidence based, maar we gebruiken genoeg dat niet evidence based is. En als 1 prof uit merelbeke dat zegt, tof voor hem, eerst bewijzen DAT het wordt afgebroken.
Ik heb ooit les gehad van een prof die pro-biotica dikke onzin vond, da werkte toch nie volgens hem. Maar ken wel mensen die het met goed gevolg gebruiken...

e m kraak schreef op vrijdag 9 november 2007, 13:55:


Absoluut niet mee eens en helaas word ik later dus wel zo'n ellendige arts die placebo's voor gaat schrijven. Het effect van psyche op het lichaam is m.i. vele male groter dan de meeste evidence based artsen beweren. En dan werkt een placebo toch mooi mee hoor. En het is niet de uiteindelijke werking waar het om gaat, het is het uiteindelijke resultaat. Ik word opgeleid om mensen te genezen, hoe ik dat doe, doet er niet toe he. En mijn patienten weten niet wat ik voorschrijf, die weten alleen maar of ze beter worden of niet. Ik geloof totaal niet in de werking van welke pil dan ook die zou helpen bij het stoppen dan roken. Ik geloof niet in de fysiologische werking, want die is er niet. Maar ik zou ze wel voorschrijven, want mijn patienten geloven dat het helpt en alleen al daardoor helpt het.
Aangezien we hier wel op een forum zijn waar het om paarden gaat, is bovenstaande eventueel irrelevant want ik weet niet wat er onderzocht is van placebo effect op paarden.
Wat ik wel bedoelde is dat een niet evidence based medicament net zo goed kan werken als iets wat wel getest is. Aangezien het niet getest is, kun je het niet weten he??? Dan is het dus geen placebo maar gewoon een medicament met onbekende werking... Probiotica waren toen ook nog steeds niet evidence based (maar dat is wel al 3 jaar geleden, dus misschien inmiddels wel), vandaar het voorbeeld.

Nee, voor jullie schijnbaar helaas sta ik zeker niet alleen in mijn denkwijze. Maar ik denk wel dat jullie het enigzins verkeerd opvatten.
Misschien moet ik er wel nog bij zeggen dat mijn opleidingsvoorkeur enigzins uitgaat naar de psychiatrie. Maar in ieder geval, een placebo heeft wel effect, het is geen onzin-medicijn en je bedondert je patient zeer zeer zeker niet! En daarbij moet je vanzelfsprekend naar je patient kijken, je gaat sowieso niet zomaar aan wie dan ook iets voorschrijven.
Maar stel ik zou een placebo voorschrijven, dan zou ik dat niet doen bij iets wat vanzelf wel over gaat ofzo, lijkt me nogal logisch dat je dat gewoon aan je patient uitlegt he. Maar naja er zijn situaties waarin ik me zeer zeker voor kan stellen dat een placebo nuttig effect heeft, omdat het het psychologische effect van de genezing meer activeert aangezien mensen er van overtuigd zijn dat het werkt. Fribomyalgie is bijvoorbeeld een ziekte waar ze gewoon nog bijna niks van weten, ze weten niet wat de oorzaak is en wat ze er aan moeten doen. Maar het is wel duidelijk dat er een duidelijke psychische component aanwezig is. Waarom zou ik mijn patient dan geen bijvoorbeeld vitamine pilletjes voorschrijven. Het schaadt hem of haar niet en eventueel heeft het zelfs een zeer gunstig effect en verbetert het de levenskwaliteit.
Dat heeft verder niks te maken met het feit dat men moet blijven onderzoeken naar medicatie waarvan men de werking kent enz enz.
Ik vind het jammer dat bij evidence based medicine de psychische kant wordt vergeten, omdat ze die niet echt statistisch kunnen onderzoeken. En daardoor worden patienten vaak jaaaaaaaarenlang onderzocht, volgepropt met vanalles en nog wat, terwijl een bezoekje aan de psychiater wonderen zou doen. IK vind dat je een goede arts bent als je die dingen kunt combineren. Als je kunt kijken naar je patient, van patient tot patient kunt bekijken wat die persoon nodig heeft en als je je niet alleen maar richt op statische cijfers.
Dat is alles behalve je patient bedonderen en ik geloof er ook in dat er mensen zijn die daar behoefte aan hebben. Een arts die verder kijkt dan zijn groene en voorschriften boekje.

Marcia schreef op vrijdag 9 november 2007, 20:27:


Het was maar een stom voorbeeld, ik werk nog niet in de praktijk he, ben nog in opleiding. Maar ik wilde een voorbeeld geven aangezien ik verwachtte dat mensen voorbeelden gingen vragen in welke situatie het wel zinnig is. En fibrolmyalgie was gewoon het eerste voorbeeld wat ik me opkwam, iets lichamelijks met een grote psychische component, vandaar :). En een ziekte waar ze zeker nog meer over moeten onderzoeken enzo, vandaar dat voorbeeld. Was niet speciaal gericht op de vitamine pilletjes bij dat ziektebeeld ofzo!

Esther schreef op vrijdag 9 november 2007, 20:13:


Jeetje wat een verhaal... Dat zou ik in ieder geval nooit zo aanpakken, laat dat in de eerste plaats duidelijk zijn. Iedere situatie is anders dus ik vind het moeilijk om nu een lijn te trekken (dat kan ik dus ook niet) wanneer ik het nou wel of niet eens ben met het inzetten van placebo's. Maar het lijkt me nogal logisch dat dat in jouw situatie volstrekt zinloos is en meer schaadt dan goed doet natuurlijk! Dat vind ik ook echt idioot geredeneerd van de artsen en zeker onkundig.
Misschien heb ik in mijn eerste stukje niet zo heel handig beschreven wat ik nu precies bedoel. Ik ben er natuurlijk voor om je patient alles te vertellen (zo word ik trouwens niet opgeleid, in Belgie vertellen ze hun patienten vrijwel niks in mijn ogen). En naja, mijn visie tov placebo's heb ik geprobeerd uit te leggen denk ik.
Het is misschien wel waar dat sommige artsen van ellende maar placebo's gaan voorschrijven omdat ze het niet meer weten en niet aan psychiatrie denken. Maar dat is niet echt mijn insteek hoor... Ik vind in de eerste plaats dat er eens meer samenwerking moet zijn tussen de verschillende disciplines en de psychiatrie, maar dat zal verre toekomst muziek zijn.

Esther schreef op zondag 11 november 2007, 21:12:


Ook leren rijden met bit, ijzers, zweep, alles erop en eraan. En tja, wel es voor de grap met halster gereden, maar nooit bedacht dat dat ook echt kon dus :). Toen de eigenaar van mijn verzorgpaard besloot bij alle paarden de ijzers eraf te halen (voor hem een geldkwestie maar goed) verklaarden wij hem voor gek en waren we allemaal erg boos .
En toen kwamen we na jaaaaren Pien weer tegen . Op mijn verzorgpaard heb ik nooit meer de kans gekregen om zonder bit te rijden. Zafir heb ik 1 keer met gereden, de eerste keer toen ik het bos in ging. En daarna nooit meer. Ook niet echt over nagedacht eigenlijk, bij Pien kon het ook, dus zou het thuis met mijn paard ook wel lukken toch .

Anita Cats schreef op woensdag 14 november 2007, 21:52:


Die waas kan ook komen door ontsteking van de cornea (hoornvlies?). Dat heeft Zafir ooit eens gehad.
Hoe dan ook, het ontsteekt dus er moet iets aan gedaan worden. Maar goed, dat had je zelf ook al bedacht en de dierenarts gebeld he :).
Wel nog even vertellen wat het nou uiteindelijk was, ben wel benieuwd.

charlot van r schreef op donderdag 15 november 2007, 15:03:


Dat met draaien en tikken kan ik perfect, maar ook wel veeeeeeel geoefend als kleine hummel . Maar dit lukt me gewoon echt niet en ik raak er erg gefrustreerd van .

Piet schreef op donderdag 15 november 2007, 19:15:


Wij delen de kantine met de boswachters . Dus we hebben wel een warme kantine :), kunnen zelfs thee en soep enzo maken! Helaas niet echt hele goede verlichting 's avonds, maar er vliegt een enge uil rond, dus ik vind het sowieso maar niks daar in het donker .

Isabel van der Made schreef op donderdag 15 november 2007, 19:55:


Hij is eng omdat ik hem niet kan zien (geen idee dus offie prachtig is) en omdat ie spooky geluiden maakt (gewoon oehoe zoals een uil, maar in het donker klinkt dat spooky).
Ach ik ben gewoon een held op sokken in het donker, kan die uil eigenlijk weinig aan doen .

Spirithorses schreef op maandag 19 november 2007, 10:40:


Bijna helemaal over :). Hij heeft het 18 jaar van zijn leven constant gedaan, het was echt heel erg. Dus ik had nooit verwacht dat het over zou gaan eigenlijk. Nu doet hij het alleen nog als hij gestressed raakt. Bijvoorbeeld als hij in de stal staat en 'vergeet' dat hij gewoon naar buiten kan lopen. Dan wil hij nog wel eens 3 keer weven en dan zie je hem gewoon wakker worden en naar buiten lopen . Of als hij even vast moet staan voor we gaan rijden ofzo maar ik op dat moment even geen aandacht aan hem geef, dan gaat hij ook weer weven. Maar het is echt niks in vergelijking met wat het was hoor.
En het is eigenlijk gewoon over gegaan door rust en geen verveling in zijn situatie te brengen. En inmiddels wordt hij zelf steeds evenwichtiger zodat hij ook beter om kan gaan met een veranderde situatie. Hij kon er bijvoorbeeld niet tegen als hij ineens links in de trailer moest ipv rechts, dan raakt hij helemaal in de war . Ik heb nog niet uitgeprobeerd of dat nu wel zou gaan, maar hij kan beter omgaan met stress heb ik het idee.
Maar goed, bij Zafir was het weven misschien wel minder een aanslag op zijn gezondheid natuurlijk. Maar er is nog hoop hoor!

Groetjes Geertje