Michiel schreef op zaterdag 24 november 2007, 19:26:


Inderdaad, spelplezier! Voor Indy is stilstaan de allergrootste straf, terwijl voor Apache...
Elk paard is gewoon anders.

Marianne

Piet schreef op zondag 25 november 2007, 18:12:


Ok, ook ik heb hier eigenlijk helemaal geen zin in... maar ik kan dan toch ook niet zwijgen.

Na de zwangerschap van mijn tweede dochter ben ik allergische geworden voor van alles en nog wat. In het begin, gewoon een panische periode. Contactallergieën, fotosensitief, insectenbeten, voeding, en het aller, allerslechtse: medicijnen en stel je de tandarts eens voor...!

Gelukkig, mijn overactief afweersysteem heeft als meevaller, dat ik eigenlijk nooit ziek wordt, dat ik op mijn werk de enige ben die nooit verlet.

Maar... ik ben dus ook bijna volledig overgestapt op homeopathie en wanneer ik medicijnen moet nemen, laat ik die PENDELEN, jawel, door mijn ostheopaat, die mij vrijwel altijd terug in orde krijgt zonder vieze smeersels of weet ik veel wat. De vader van die ostheopaat is trouwens een heel nuchtere apotheker.

En tijdens dat pendelen krijg ik ook wel eens de slappe lach, maar dat kan mij niet bommen, en de ostheopaat ook niet.

Inmiddels ben ik 13 jaar verder, zonder ongelukken...

En wat met mijn oudste dochter, die vroeger, wanneer de telefoon ging, alleen kwam aangelopen wanneer haar boezemvriendin belde?

Ik zal ook nooit naar waarzeggers lopen of zo maar, om gewoon alles te ontkennen wat je niet zomaar begrijpt...?

Marianne

tambayo schreef op zondag 25 november 2007, 20:15:


Dit is toch wel een speciale bosal...! Een soepele. Normaal is een bosal hard, niet veranderlijk van vorm.

Marianne

marianne laenen schreef op zondag 25 november 2007, 20:22:


Wordt nu zo dat paardenhoofd niet helemaal ingesnoerd?
Misschien is het een fantastisch ding maar ik niet helemaal overtuigd.
Het is in ieder geval geen Indian bosal.

Marianne

Nathalie Lagasse schreef op maandag 26 november 2007, 17:38:


OK Nathalie, maar volgens mij hebben die mensen wel meerdere veulens en kunnen ze vergelijken.....

Vrijdag hebben we hier iets heel geks gezien maar eigenlijk weer heel normaal.

Een vriend van ons was mee gaan rijden, op Apache. Apache zorgt dan als een nanny op die onervaren ruiter.

We komen terug thuis, de onervaren ruiter wil Apache een voedselbeloning geven en twee seconden later zien we Sela veranderen in een krokodil die de onervaren ruiter de paddock ronddrijft....

Wij hadden dat lelijke smoeltje van Sela, nu 2,5, nog nooit gezien, maar Sela had op een paar seconden gesnapt dat zij volledig de bovenhand had.

Wij hadden Dat was natuurlijk niet zo correct van ons. Maar het was wel héél interessant om te zien hoe de rollen op enkele seconden kunnen veranderen..

Dus voedselbeloningen, beste beginners, bezint eer ge begint!!!

Overigens, Sela is bij ons ook wel eens enthousiast maar wel gemakkelijk te corrigeren.
(zonder stokskes).

Marianne

Op TV was er een uitzending over dolfijnen in een Duitse dierentuin. Daar wordt uiteraard getrained met clickeren.

Eerst heel de rimram voor de publieke show, dan het oefenen voor eventuele dierenartsonderzoeken en dan iets wat werkelijk super was, het "vrije oefenen"!

De trainer zat dus aan de kant en beloonde enkel wanneer een dolfijn iets nieuws aanbracht. Zij moesten niet iets nieuws uivinden maar een dolfijn werd niet tweemaal voor hetzelfde kunstje beloond.

Die dolfijnen hadden dat haarsnel door en gaven daar een show ten beste, niet te doen.
Drie dolfijnen gaven daar simultaan drie verschillende shows en werden ook heel consequent beloond. Héél knap!

Marianne

trea hoex schreef op woensdag 28 november 2007, 17:41:


Sela is nu 2,5. Vorig jaar konden we ook nog los met haar gaan wandelen, ze hield ons altijd in de gaten. Ze ging wel eens 10 m verderop wat peuzelen maar kwam uiteindelijk altijd mee.

Maar nu tarara.... Sela voelt zich overal thuis en is eigenlijk altijd op haar gemak. Ze vindt dat ze niemand nodig heeft. Ze loopt niet mee met ons en ook niet met haar paardenvrienden.

"'k Weet de weg" zegt ze, "ga maar al naar huis, misschien kom ik ook wel of misschien ga ik wel naar de wei, of misschien ga ik ginder eens neuzen met die paardjes."

Ook wanneer we met de drie andere paarden weggalopperen kan haar dat niet bekoren, ze kijkt ons zelfs niet achterna...

We kunnen haar ook gerust alleen op de wei achterlaten, geen probleem. Terwijl we vertrekken met de paarden, blijft zij rustig verder eten of gaat alvast liggen voor een dutje. Wanneer ze ons in de verte ziet rijden, roept ze eens om goeiendag te zeggen maar gaat dan rustig verder met haar activiteiten.

Voor Sela is de wereld in orde.

Marianne

Gisteren kregen we daar weer een staaltje van te zien.

Opeens was er "iets" aan de hand. Apache en Couscous liepen op de toppen van hun tenen en met hun ogen op steeltjes in de paddock, klaar om weg te springen.

De oorzaak was Sela.
Die liep daar heel relaxed rond, slofff..... slofff.... slofff...., met een emmer die vastzat aan haar staart en die bonk, bonk, bonk over de grond sleepte. "Hangt er misschien iets aan mijn staart? Of is dat maar een gedacht? "

Eigenlijk was zij de anderen aan het desensibiliseren...

Marianne

Herman schreef op vrijdag 30 november 2007, 14:16:


Ja Herman, dat is niet mis zenne!

Da van Aantwaarpe is wer e fris vinnek.

Marianne

Ik zou dan toch wel eens willen weten wat hier staat! Ik geef braille les maar ik kan dat hierboven echt niet lezen! Maar ja, wij gebruiken nog van die ouderwetse rammelkasten.

Marianne

Michiel schreef op vrijdag 30 november 2007, 17:25:


Heb je het hoofdstuk "go with the flow" afgesloten Michiel?
Waarschijnlijk héél verstandig.

Marianne

charlot van r schreef op vrijdag 30 november 2007, 19:12:


Je kan altijd eens naar Eddy mailen hé Charlot, die rijdt al de hengsten bitloos en zijn leerlingen ook.
Ik vind het eigenlijk wel super dat je nu daar gaat rijden in plaats van op die foute manege met al die nare toestanden. En ik vind het ook een héél knappe tinkerkerel.

Marianne

Piet schreef op zaterdag 1 december 2007, 8:57:

Ik begrijp hier heel goed wat Piet bedoelt. Ik heb een tijd les genomen van een meisje dat met haar level 3 bezig is. Ik noem haar naam niet maar Nathalie weet wie ik bedoel.

Het ging er keihard aan toe, wij zijn ermee gestopt.
Zij geeft aan tientallen mensen les die allemaal haar methode volgen....
"Hoe harder je bent voor je paard, hoe interessanter hij je vindt!" Dat werd ettelijke malen letterlijk gezegd.

In handen van zo iemand is Parelli echt geen geschenk.

Maar we moeten niet iedereen over dezelfde kam scheren alhoewel ik echt wel denk dat er meer mensen Parelli fout gebruiken dan juist.

En Trea, wanneer jij vertelt dat je zo creatief bent met je fases en de uier hebt uitgekozen als ultieme fase.... ik weet het niet maar bij mij komt zoiets gewoon niet op...

Marianne

Eva Saegerman schreef op zaterdag 1 december 2007, 17:59:

Ja Charlot, ik heb ook zo'n merrie met van die "kuren". De vorige eigenaar zei dat zonder bit NOOIT zou lukken. Dat bit heeft er NIKS mee te maken. Vanaf dag EEN heeft ze bij ons zonder bit gereden... "als een fluitje van ne cent"!

En bovendien, ik ben helemaal geen held maar ik heb me daar gewoonweg géén zorgen over gemaakt, daar ben ik al helemaal over. Ook met haar kuren is Couske het paardje dat het lichtst te rijden is van allemaal.

Ik heb één testrit met haar gereden mét bit, ze trok regelmatig de teugels uit mijn handen. Na een paar weken bitloos was dat volledig vergeten, ze doet dat dus nooit meer.

Kan je in het begin "voor de veiligheid" niet met twee teugels rijden? En dan alleen de teugels van het bitloos kopstuk gebruiken? (En die van het bit gewoon laten voor wat ze zijn?) Dat moet toch lukken?

Maar jij, met je toch echt niet zo gemakkelijk paard Charlot, in je hart weet je het toch zelf wel hé?

Marianne