Piet schreef op maandag 22 mei 2006, 17:03:


Dank je wel, denk dat ik nu maar begin met terug tellen. :)
Groeten,
Monique

Wil schreef op maandag 22 mei 2006, 17:50:


hahaha
Ik wil terugtellen om te voorkomen dat volgend jaar de 95 jarigen opduiken....
Monique

Wil schreef op maandag 22 mei 2006, 19:58:


Hmm, misschien heb je gelijk! :)
Groeten,
Monique

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 23 mei 2006, 16:29:


Hallo, Michiel,
Ik ben eens in een grijs verleden op vakantie geweest naar een paardrijkamp. We gingen met een stuk of 8 paarden elke dag zeer uitgebreide buitenritten maken. Ik had pech dat ik het beste kon rijden van de hele groep en een smal driejarig ruintje toegewezen kreeg, niet in staat voetjes te geven, niet verkeersmak, alleen te houden met een eng scharenbit en doodsbang voor de andere paarden. Hij was de dag ervoor voor het slachthuis weggekocht. Het waren erg avontuurlijke twee weken moet ik zeggen.....
Dat er ervaren paarden voorop liepen had helaas niet zoveel effect. Ik ben menigmaal de groep voorbij gedenderd omdat meneer weer iets engs zag en stoppen was er ook niet snel bij, want dat had hij niet geleerd. Hij had moeite met draven en galloperen, met voeten sorteren, gewoon van de zenuwen om het maar goed te doen. Na een week 's avonds en onderweg een beetje oefenen kon ik hem aardig sturen, laten stoppen en met veel aanmoediging ook een stapje achteruit laten gaan. Dat arme beest had schijnbaar zoveel meegemaakt, hij was zo ontzettend hard in de mond en had littekens om zijn mondhoeken. Met hoeven uitkrabben stond hij echt helemaal als versteend. Toen was ik nog niet toe aan een eigen paard (financieel, geen passende stalling, weiland en tijd), maar eigenlijk had ik dat arme beest daar gewoon weg moeten kopen. Hij had verder een fantastisch karakter en het klikte. Ik ging na twee weken echt met pijn in mijn hart weg......
Maar ik dwaal hopeloos af, wat ik eigenlijk wilde zeggen, om de rit leuk te houden is het fijn als paarden en ruiters op hetzelfde niveau zitten, ongeveer hetzelfde tempo hebben, de paarden grotendeels verkeersmak zijn en je op elkaar aankunt in moeilijke situaties. Anders kunnen dingen die normaal kleinigheden zijn tot grote problemen leiden.......
Eddy zijn idee vind ik goed, eerst met korte ritten beginnen met weinig enge dingen en die steeds uitbreiden, en natuurlijk met goeie lobbesen voorop. Zo kun je langzaam naar een fijne, lange rit toewerken waar paard en ruiter van kunnen genieten!
Groeten,
Monique

Ans Jondral schreef op woensdag 24 mei 2006, 9:49:


Hallo, Ans,
Mijn paard heeft een trap tegen de schouder gehad en is behandeld met lasertherapie. Ze is ook een hele tijd mank geweest. Misschien brengt dat wat verlichting voor je pony? Veel fysiotherapeuten bieden lasertherapie aan.
Groeten,
Monique

Hallo,
Indy is echt een pechpaardje, niet te geloven. De problemen met haar linker achterhoef waren zo goed als over. Gisteravond heb ik haar een paar rondjes in de bak laten stappen en een rondje laten draven. Ze liep nog een klein beetje voorzichtig, maar verder was er niets meer aan de hand. Nog een paar dagen rustig aan en dan kunnen we eens kijken of we al weer een groter stuk kunnen wandelen, dacht ik.
Ben ik bezig haar hoeven uit te krabben, voel ik dat de hoefballen bij haar linker achterhoef iets warm zijn. Ik heb haar hoef flink schoongeschrobt met veel water en vond een minuscuul gaatje in haar straal. Afgelopen zondag had ik dat ook al gezien, maar Indy heeft af en toe wat kleine hapjes uit de straal, nu we ook veel over grind lopen, en het was niet gevoelig. Na wat gepeutert te hebben bleek dat eronder een stinkende vieze plek zat. Ik heb de plek voorzichtig uitgesneden totdat het zwarte weg was en ontsmet. De plek is wat gevoelig, ik hoop niet dat het verder gaat ontsteken, maar tot dusver ziet het er goed uit. Vanavond zullen we het wel zien.
Tja, zo kom je van het een in het ander.
Groeten,
Monique

Wil schreef op woensdag 24 mei 2006, 14:34:


Hallo, Wil,
Aan een spijkergaatje en daaruit voortvloeiend een zweer, daar heb ik ook gedacht. Ik wil het vanavond nog een keer goed ontsmetten.
Maar wat leuk zeg, dat ze zomaar met een bitloos hoofdstel aankomt!
Groeten,
Monique

Ans Jondral schreef op woensdag 24 mei 2006, 15:15:


Hallo, Ans,
Tja, Indy heeft helaas al heel wat moeten ondergaan......
Indy leed met haar schouder gruwelijke pijnen en de laserbehandeling gaf haar duidelijk verlichting (genezing van binnenuit heb ik begrepen). Er werd een soort van pen tegen de schouder aangehouden die lichtflitsjes gaf. De therapeut telde hardop mee, want ze mocht ook niet teveel hebben. Verder heeft ze veel baat gehad bij massage en stretchen.
Indy heeft nu nog nauwelijks last van haar schouder, ze kan gewoon gereden worden, al let ik wel op dat ik haar niet laat springen, moet ik haar uit draf of gallop plotseling laten stilstaan, probeer ik haar zoveel mogelijk recht te richten, want ze heeft af en toe nog neiging door haar schouder heen te klappen of ik merk dat ze heel eventjes vasthaakt en dan gelijk weer los is. Indy heeft geen voedingssupplementen gehad.
Ik laat Indy een tot twee keer per jaar uit voorzorg door diezelfde therapeut nakijken.
Groeten,
Monique

Monique Meijer schreef op woensdag 24 mei 2006, 15:51:


Wat ik nog vergeten ben te zeggen, de laserbehandeling deed haar absoluut geen pijn. Indy is ontzettend kleinzerig, dat had ze beslist wel aangegeven. Ik zou het bovendien aan haar ogen zien, daarvoor ken ik haar te goed.
Monique

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 24 mei 2006, 22:32:


Hallo,
Onder de oude boertjes hier betekent dit dat een paard niet te mager en niet te dik is, maar precies goed. Heeft niets te maken met merrie of ruin.
Groeten,
Monique

Monique Meijer schreef op woensdag 24 mei 2006, 14:55:


Hallo,
Gistermorgen was het aardig weer en ik wilde een stukje gaan wandelen met Indy. Ze was wat traag, en liep wat voorzichtig, maar absoluut niet kreupel; ze wilde erg graag mee. Ineens zet ze de vaart erin met oortjes naar voren en flinke stappen, ze viel zelfs in draf en liep helemaal zuiver. Weer thuis aangekomen bleek dat bij de rechter hoefbal een gaatje ontstaan was waar een beetje etter en bloed uitkwam. De hoefbal voelde op die plek raar "leeg" aan. Op het moment dat ze de vaart erin zette was het schijnbaar doorgebroken en de spanning weg. Ik ben blij dat het zich zo snel vanzelf opgelost heeft!!
Nu nog af en toe goed schoonmaken. Ik heb haar gisteravond nog gelongeerd en zelfs in de blubber draafde ze zuiver, met grote stappen, geen getrippel, verkorte stap met een been of gemank. Bij het afspuiten van haar benen kwam er nog wat troep uit het gaatje in de hoefbal. Vanmorgen voelde haar been nauwelijks nog warm aan en het wondje zag er mooi schoon uit.
Groeten,
Monique

Patchouli schreef op vrijdag 26 mei 2006, 16:10:


Hallo, Caroline,
Gewoon uit interesse, mag ik vragen wat voor probleem je paard heeft dat je misschien een osteopaat wil laten komen?
Groeten,
Monique

Patchouli schreef op vrijdag 26 mei 2006, 23:00:


Hallo, Caroline,
Ik denk dat je er erg goed aan doet een osteopaat te laten komen. Het is bij blokkades erg moeilijk te zien en te voelen waar het eigenlijke probleem zit, zelf zie je vaak alleen de afgeleide problemen. Indy had in het verleden eens het probleem dat door een verschoven wervel een achterbeen niet goed meewilde, daardoor ging ook een gewricht in haar been vastzitten en liep ze helemaal niet meer lekker, en binnen de kortste keren zat ze helemaal muurvast.
Ik vind het erg jammer dat Annemieke niet precies kon vaststellen waar het probleem zit of het kon verhelpen. Dat sterkt mij helaas wel in mijn mening dat ik equine touch als tere-weefsel manipulatie geen geschikte behandelmethode voor muurvastzittende wervels e.d.. vindt. Annemieke gaf het eigenlijk ook al aan bij mijn paard in een eerder bericht, nav haar problematische schouder. Neemt niet weg dat ik het in veel andere gevallen een goede methode vindt, zoals bij spierproblemen, spanningen, e.d.. Ik wil Annemieke hier absoluut niet mee aanvallen of naar beneden halen, maar ieder zijn/haar gebied. Soms moet je nu eenmaal met wat groter geschut beginnen, bijvoorbeeld eerst de osteopaat die de kern aanpakt en dan iemand die de pijnlijke spieren e.d. weer in het gareel brengt.
Ik hoop dat je een geschikte osteopaat vindt en dat je paard er snel weer bovenop komt. Die van mij zit helaas erg ver van je af (Heiligerlee), maar ik hoorde laatst dat hij ook klanten in Amsterdam heeft. Als je absoluut geen geschikte therapeut kan vinden, kun je hem wellicht vragen? Ik kan je zo zijn naam en tel nummer geven. Ik heb alleen maar goede ervaringen met hem gemaakt, ook in de omgang met mijn paard. Hoe erg het ook was, hij mocht er altijd bij, en haar overal aanraken, ook toen ze zo ontzettend last van haar schouder had.
Sterkte, ik hoop dat het snel weer goedkomt.
Groeten,
Monique

Annemieke B schreef op zaterdag 27 mei 2006, 22:44:


Annemieke,
Niemand kan het probleem van mijn paard oplossen, maar als ik regelmatig een bodybalans geef heb ik de osteopaat niet meer nodig? Hoe zou dat moeten werken?
Groeten,
Monique

Annemieke B schreef op zondag 28 mei 2006, 14:42:


Hallo, Annemieke,
Ondanks je uitleg zie ik nog steeds niet hoe equine touch bijvoorbeeld vastzittende wervels weer op de plek moet krijgen. Hoe erg Indy ook vastgezeten heeft, mijn therapeut kon haar altijd binnen twee minuten met een simpele handgreep weer vlot krijgen; binnen enkele dagen was het volledig over. En met vastzitten bedoel ik dus een accuut probleem door een val, een trap; geen probleem wat er "insluipt" door stress, een ruiter die verkeerd bezig is, enz. Daarom vind ik dat je in een accuut geval beter een osteopaat/fysiotherapeut kunt laten komen, hoe eerder hoe beter, dan ontstaan er zo weinig mogelijk secundaire problemen en is de ontsteking niet zo gigantisch.
Ik vind het erg sneu voor Caroline dat je haar paard niet hebt kunnen helpen, ik hoop dat de osteopaat wel succes heeft. Sorry, maar ik vind het gewoon een beetje armoedig overkomen dat je bij het paard van Caroline niet duidelijk aan kon geven waar het probleem zit en dan toch maar adviseert een osteopaat in te schakelen. Op verschillende websites mbt equine touch en quantum touch wordt geadverteerd met scheve knieen en vreselijk verbogen wervelkolom die allemaal weer op hun plek schuiven; kijk ik naar paard van Caroline dan geeft mij dat eerlijk gezegd weinig vertrouwen en val ik liever terug op mijn oude vertrouwde therapeut.......
Groeten,
Monique