stumperd schreef op zondag 7 september 2008, 11:27:


Hee, nog zo'n oude taart. Zei de nog oudere taart uit begin 1964.
Pien

Wil schreef op zondag 7 september 2008, 12:51:


De bak (piste) hier blíjft maar stoffen. Ben net thuis en voel me net een stofdoek. Er zijn vandaag een paar druppels regen gevallen, stelde niks voor. Voel het zand tussen m'n tanden knarsen.

Wil schreef op zondag 7 september 2008, 12:59:


Yep. Eens een keer omdraaien in een natuurlijke situatie is uiteraard iets heel anders dan spin, na spin, na spin, na spin....

En sinds onze paarden allemaal blootsvoets lopen kunnen wij geen spins en sliding stops meer maken (bij een spin blijft het binnenachterbeen op de grond (met af en toe oppakken) en draait de rest eromheen. Sliding stops kun je alleen met sliding ijzers maken, anders verknal je de gewrichten. Maar ijzers zijn ook slecht, dus ....

linda lou schreef :


Ik help je het hopen, met ruin en drachtige merrie. Ik geef het weinig kans. Die ruin is een kaper op de kust voor hem, ik verwacht wel dat hij die eruit zal willen zetten.

linda lou schreef op zondag 7 september 2008, 9:36:


Wat voor tips precies wil je hebben dan?

groet, Pien

marianne laenen schreef op zondag 7 september 2008, 20:43:


Naar het schijnt plaatsen de kamelenhouders kleine stenen in de vagina van hun kamelen, schijnt net als een spiraaltje te werken, dus zo gek is die knikker misschien nog niet.
Weet er niks van, want wat gebeurt er als een hengst toch dekt, waar gaat die knikker heen etc?
Als door zoiets simpels, zonder hormonen en toestanden een drachtigheid voorkómen kan worden, als een hengst dan gewoon tussen de merries kan leven en ze mekaar tevreden kunnen houden, ach, dan is dat zo gek misschien nog niet

Pien

linda lou schreef :


'k Weet het <zucht>, tis overal het bekende liedje.
Soms is het inderdaad beter een hengst te ruinen en hem wel een leven tussen soortgenoten te geven dan met ballen eraan in het bekende achteraf stalletje op te sluiten. Want dat maakt ze niet socialer nee, je hebt gelijk. Dus zul je moeten zoeken en aanpassingen doen als je hem hengst wilt laten.

Mijn twee hengsten leven ook in groepen, (nog) niet bij elkaar, jammergenoeg, ze staan wel náást elkaar en hebben beiden ruinen om zich heen en dat gaat erg goed, al heeft het bij Macho zeker 4 maanden geduurd voordat hij rustig genoeg was om een ander paard bij hem op de weide te dulden.

Jack en ik hebben bewust voor deze twee hengsten gekozen (we hebben als 3 e ook nog Iskander, ons hengstveulen, zoon van Spirit). Ik vind ze om diverse redenen geweldig, maar het houden van een hengst vergt ook veel aanpassingsvermogen. Je kunt niet zomaar meer alle paarden bij elkaar zetten, je moet altijd goed nadenken hoe je je terrein inricht, alles uit elkaar houden, mensen opvoeden, stroom aan hebben, hekken dicht houden, constant nadenken, vooruit denken, etc.

Wat ik persoonlijk als het allermoeilijkste ervaar is dat veel mensen zo achteloos zijn, niet nadenken, met een merrie voor hun neus gaan staan/lopen en dan is het weer de hengst die het gedaan is waar iedereen zo bang van wordt.

Spirit is supermakkelijk en supersociaal maar die is dan ook hier geboren, Macho daarentegen kan een enorme pain-in-the-ass zijn, als hij druk gaat lopen doen, loopt te blitskikkeren als een elastieken stuiterbal (vandaag met rijden had ik mijn handen méér dan vol aan hem.
De naam Macho vind ik overigens niet goed voor hem, komende week gaan wij hem kopen en ik denk dat ik hem een andere naam ga geven. Ik zit te denken aan de naam 'Sancho', daarmee hoop ik de zachtheid in hem aan te kunnen spreken. Want die zachtheid heeft hij. Vaak is hij een speelbal van zijn hormonen, maar wel één met een piepklein hartje.

Tuurlijk hebben we wel overwogen hoe het zou zijn als we hem toch zouden castreren, opdat hij dan hopelijk makkelijker in de groep zou kunnen en een rustiger/aangenamer leven zou hebben. Nu reageert hij op alles en iedereen, heeft weinig rust, hij stond ook lang alleen, maar ik wil het niet en ik kan het niet. Ik vind het echt een ontmannelijking en ik heb er grote moeite mee om hem júíst die trots en sprankeling af te nemen. Juist dat wat hem maakt tot wie hij is.

Maar we zijn dan ook elke dag met hem bezig, hij moet leren beschaaft naast ons te lopen aan een lang touwtje, ook langs de merries, zich rustig te houden (niet schreeuwen), gewoon in het spoor te blijven lopen en zich niet tig keer brullend proberen om te draaien (lees: alle kanten op springen om bij de andere paarden te komen). Hij leert, hij ontwikkelt zich en wordt allengs socialer, we komen steeds meer tot een communicatie en wederzijdse respectvolle acceptatie, maar dat is bepaald niet van een leien dakje gegaan de afgelopen maanden (vandaar ook een 4 maanden proefperiode want we wilden heel zeker zijn.

Met een hengst gaat het niet zo vanzelf zoals dat met een ruin wel zou gaan. Hengsten geven zich niet zo makkelijk, moet je véél meer voor uit de kast halen, al te beginnen wat zijn huisvesting, de groepsindeling én je eigen intentie betreft.
Ik heb zelf het gevoel dat ik mij meer moet bewijzen tegenover mijn hengsten. Gevolg daarvan is wel weer dat je er een vriend voor het leven bij krijgt als het je allemaal gaat lukken. Maar: eerlijk is eerlijk, dat kun je met een ruin ook.

De vraag is nu: Hoe hoog leg je de lat voor jezelf? Heb je ervaring met hengsten of paarden opvoeden? Ik lees ook dat hij redelijk 'onhandelbaar' zou zijn (al weet ik niet wat daaronder verstaan wordt). Ben je in staat hem een sociaal leven te geven waarin hij paard kan zijn. Ben je capabel genoeg om een paard op te voeden, om een hengst op te voeden, om een onhandelbare hengst op te voeden, om te turnen en gezond in het hoofd te krijgen/houden?
Als je hieraan twijfelt, overweeg dan om de eigenaar te vragen de hengst te castreren zodat je het jezelf (en hem misschien) niet nóg moeilijker maakt.

En als je vragen hebt of tips wilt dan lezen we ze hier wel.

Succes, Pien

Wil schreef op zondag 7 september 2008, 22:08:


Eigenlijk is het nog steeds mijn wens om elke hengst heen een familiegroep samen te stellen, een beetje zoals HC dat ook doet.
Tot voor een paar maanden hadden we die groep ook, met 3 generaties (Holly, Spirit, Iskander). Aangezien wij niet willen PZP-en haalden we de hengstige merries tijdelijk even uit, maar dat werd steeds ondoenlijker (veel merries), bovendien wilden we Puck absoluut niet weer drachtig laten worden. BD is dus wel gedekt door Spirit, Puck gelukkig niet.
We willen niet ieder jaar een veulen dus hebben we toch de keuze gemaakt om Spirit in een ruinengroep te laten. Hij heeft het daar prima naar de zin, overigens. Maar ik blijf het een beetje jammer vinden en heb er erg aan moeten wennen.

Macho mag voorlopig niet dekken. Ik wil hem eerst 100 % leren kennen. Hij heeft nooit gedekt. Hij reageert op elk paard, niet alleen op merries. Hengstige merries zeggen hem niet zo heel veel (vandaag tot mijn verbazing gemerkt) dus je kunt wel zeggen dat hij ietwat 'anders' reageert.
Om hem een leven te geven waarop wij vinden dat hij recht heeft zouden we hem minimaal één merrie moeten geven, maar dan zit je weer met een veulen en dat willen we ook weer niet. Af en toe een veulen is prima, maar niet elk jaar.

De winter komt eraan, zodra de paarden van de weide de paddocks ingaan worden de groepen opnieuw ingedeeld, ook de mannengroepen. Je ziet , ook wij zijn nog aan het beraadslagen hoe Macho's toekomst eruit gaat zien.

Blitskikkeren, dat woord kwam vandaag spontaan in me op toen ik op mijn elastieken hormonale stuiterbal reed.
Zo is het. Een enorme blitskikker....

Greetz!

Onze Draver Indy heeft nu op tijd van 4 maanden drie keer een slokdarmverstopping gehad.

De eerste keer schrokken we ons natuurlijk rot; haar hals verkrampte helemaal en ze maakte piepende geluiden.
Eergisteren had ze er weer een, maar we krijgen het nu zelf opgelost door haar hals zachtjes te masseren (ze komt er zelf om vragen), je ziet de bobbel zelfs zitten en gewoon rustig te wachten totdat ze hoest en het eruit spuwt of totdat het vanzelf naar de maag gaat.

Kenmerk is dat ze het alleen bij hooi heeft en telkens als ze eerst heel druk heeft lopen doen en dan waarschijnlijk gulzig heeft lopen eten.

Maar ik zie de winter en de hooiperiode met leden ogen tegemoet.

Zelf denken we dus dat het door haar eigen druk-doen is, maar wat kunnen andere oorzaken zijn? En wanneer is zo'n situatie kritiek?

Groet, Pien

Nils Vellinga schreef op zondag 7 september 2008, 22:46:


Wij laten de merries altijd loslopen van de weide naar de paddock als ze in de lessen mee gaan lopen (zo kunnen de lessers ze uit de paddock halen). Indy mag dan graag het pad op rennen en gek doen.
Eenmaal in de paddock (kleinere ruimte dan de weide) krijgen ze hooi en lopen ze druk te doen wie het eerst etc etc.
Voernijd is het niet, Indy is heel sociaal.
We lossen het nu op door haar aan een touwtje mee te nemen (dus niet meer stormen) en pas hooi te voeren als de groep weer rustig is. Dat helpt al, maar ik ben op zoek naar een oorzaak.
Ze krijgt geen bijvoer en loopt de hele dag op de weide. Maar met dat hooi vind ik het akelig.
Stel, op een winteravond, als wij net in huis zijn en ze het dan krijgt?

van lennep schreef op maandag 8 september 2008, 0:24:


Nou, niks gemist dus!
Ben ik blij dat ik niet voor veel geld een kraam gehuurd heb op de NH beurs.

Caatje schreef op maandag 8 september 2008, 9:12:


Ja, de tanden, dacht ik dus ook aan.
Jack gaat van onze DA en de paardentandarts leren hoe hij zelf de tanden van onze eigen paarden kan bijvijlen.
Dit is eigenlijk ontstaan omdat Macho een kies mist waardoor de tegenoverliggende tand blijft doorgroeien. Die moet elk half jaar effe bijgevijld. Naja, als je dat zelf kunt en je hebt zoveel paarden is dat natuurlijk een stuk makkelijker.

Hooi nat maken is ondoenlijk, dan moeten we dat voor haar hele groep doen of haar apart zetten, dat werkt hier niet. Kan maar beter het probleem in de basis oplossen.
Ik ga in tussentijd toch maar effe naar Indy's tanden laten kijken, inderdaad, zeker nu na jouw verhaal.

Dank je, groet, Pien

Spirithorses schreef :

Ik moet zelf een beetje grinniken om wat ik hier schreef: "Haar apart zetten werkt hier niet."
Wij vinden het haast niet te doen als we een paard apart moet zetten. Op hoeveel plekken is het niet andersom? Hihi....

Ans Jondral schreef op maandag 8 september 2008, 9:53:


Puzzle is toch even oud als Spirit?
Misschien is hij wat laat met wisselen. Spirit heeft ook een periode gehad dat hij slecht at, afviel en op een dag kon hij zelfs geen appeltjes meer bijten met zijn voortanden. Gevolg van allemaal doppen (melktanden die in de weg bleven zitten) en de paardentandarts heeft er toen 6 verwijderd.
Daarna heeft het nog en tijd geduurd eer de nieuwe tanden sterk genoeg waren maar inmiddels heeft hij nergens meer last van.

Groet, Pien

lies zondag schreef op maandag 8 september 2008, 10:59:


6 jaar