Hephaistos schreef op vrijdag 4 september 2009, 21:20:
> Trudy: mag ik ook reageren?
Van de paarden die ik in de
> praktijk had met
hb heb ik 30% op ijzers gezet, daarvan zijn op
> 1 na alle genezen, de ene staat nog op ijzers, maar eigenaar
> Ik denk dat je daar voor een groot deel gelijk in hebt. Veel
> hoefsmeden zitten al tig jaar in het vak, laten zich nauwelijks
> bijscholen, zijn niet up-to-date. Voor hen zou een bijscholing
> "paardhouden" niet overbodig zijn
Het verschil zit 'm ook in dit: jij doet dit voor je brood. Als een eigenaar persé ijzers eronder wil, omdat ze die tijd niet willen nemen, so be it.
Wil je deze klanten niet verliezen, zul jij er ijzers onderslaan.
Zo gaat het...
Wij niet. Over het algemeen zijn het onze eigen paarden.
In mijn geval koop ik een paard niet voor de handel, maar voor de rest van zijn leven. Wat maakt in vredesnaam die paar maanden extra tijd dan uit op ik-weet-niet-hoeveel-maar-hopelijk-nog-veel jaren????
Mijn paard is met 2 jaar als show/dekhenst (Tennessee Walker) in de USA op ijzers gegaan. Hij heeft 12 jaar lang hoefijzers gehad, meestal alleen vóór.
Toen ik hem kocht was hij negen jaar oud. In de eerste 2 weken verloor hij beide voorijzers. En daarna is het alleen maar doffe ellende geweest.
Dat is het verleden. Als je een paard hebt waarvan je hoopt dat ie nog heel lang meegaat dan wil je hem zo goed mogelijk verzorgen.
Als de dag dan daar is dat je van binnen weet dat het foute boel is met z'n voeten... en de z.g. kenners (zoals DA's en hoefsmeden) zeggen letterlijk tegen je dat ie misschien met goed beslag nog een jaartje meekan of zo....
gaat er echt wel wat door je heen! Het is wat hem en mij betreft dan 5 voor 12.
Je moet dan een keuze maken en je denkt, door mee te gaan in hun adviezen, dat je het beste voor je paard hebt gedaan.
En dat blijkt dus achteraf niet zo te zijn. Hij ging alleen maar nog beroerder lopen.
De rest van het verhaal staat hier al veel eerder beschreven.
Als je dan op deze site leest, over natuurlijk bekappen en je denkt logisch na, er zou een kern van waarheid in kunnen zitten toch?
Je wilt alles wel doen om je paard te redden.... met hoefijzers gaat het allang niet meer. Je gaat lezen, je leert. Er komt een NB'r bij je... en die laat zien hoe je het zelf kunt bijhouden. Die adviseert je meteen hoefschoenen. Ook dat doe je meteen. En dan begint de weg naar genezing. Ook voor mij was er in het begin twijfel, angst. Niet vanwege natuurlijk bekappen, zeker niet!
Wel de angst dat zijn zieke voeten al veels te ver heen waren, dat genezing niet meer mogelijk was. Slapeloze nachten heb ik gehad.
Maar weet je, als datzelfde paard dan binnen een paar weken al (!!!!) zonder die hoefschoenen over datzelfde fietspad loopt zonder noemenswaardige problemen????? Dan weet je gewoon ineens dat het goed komt!
En natuurlijk is dat niet zonder vallen en opstaan geweest. Hij heeft klemvoeten, klaar. Het zijn geen prachtige brede kleistampers en dat zal het ook nooit meer worden. Ik heb nog een TWH, in Nederland gefokt. Die heeft als veulen al het geluk gehad dat hij dagelijks over een vrij lange betonbaan moest lopen om in een weiland te komen. Super ontwikkelde voeten, mooi breed, nagenoeg zuiver rond, met prachtige brede stralen. Stampt hier blootvoets over de Portugese keien, hij kijkt niet eens waar ie z'n voeten neerzet.
Dat zal de inmiddels 19-jarige nooit meer bereiken.
Het verschil tussen beide paarden is overduidelijk.
1 paard met 'n ijzerverleden, 1 paard met een
ijzervrij verleden.
Mooi cursusmateriaal! Ik weet wat hoefijzers voor schade aanrichten.
Groet,
Wil.
Warboel
