@Piet
Ik wil de profesionele paardenwereld zeker niet in bescherming nemen want
ik zie genoeg dingen die echt niet kunnen. Wat ik wil aangeven is dat
ik in de praktijk merk dat ik met deze mensen gek genoeg makkelijker kan
discusseren en zij meer openstaan voor welzijn voor hun paarden
(aangezien het ook hun brood is) dan de penny meisjes.
B.v. stel zij gaan de paarden
bitloos beleren is een stuk makkelijker om dat
de paarden met 3- 4 jaar aan het wisselen zijn (even los van het feit dat de paarden te jong zijn om te beleren dat is weer een andere discussie) dan is nu de situatie
nog zo dat "de markt" geen paard wil kopen dat geen bit kent en de ruiter
niet de kennis en kunde heeft het paard op een goede manier te kunnen rijden zonder een dwangmiddel als een bit. Wat doet de gemiddelde ruiter als hij zijn paard niet kan houden, direct naar de winkel voor een scherper bit en slof of thiedeman.
Dat het gros van de "wedstrijd"paarden voor topsport worden gefokt en niet geschikt zijn
90 % van de ruiters is hier natuurlijk ook debet aan.
Een paard wat in de sport gereden wordt is altijd voor de verkoop, ook een Totilas
niet voor het prijzengeld of de sponsor het einddoel is de verkoop.
Het feit dat ik ooit zo'n 25 jaar geleden besloten hebt om niet in de paardensport mijn brood te verdienen (jeetje ik word echt oud

) is dat ik geen economisch belang aan een dier wil hangen, nooit. Het is waar dat ik meer begrip heb voor mensen die hun brood moeten verdienen met paarden en daar door concessies moeten doen dan de mensen die uit desinteresse tegen beter weten in vast houden aan oude principes.
Zelfs Pien (sorry dat ik je in discussie betrek maar ik kon niet zo snel iets anders bedenken) heeft haar hengst gecastereerd omdat dit niet handig was binnen het bedrijf.
In mijn ogen volstrekt begrijpelijk maar het geeft aan dat je soms andere keuzes moet maken dan je eigenlijk van plan was omdat je wel met andere mensen en belangen te maken hebt als dat je puur een hobby hebt.
Alle paarden de box uit, zonder ijzers, bit, hulpmiddelen, wedstrijd- en transportstress
is natuurlijk ook mijn ideaal. Ik wil enkel mijn ervaring delen dat ik meer leed zie bij die hele grote groep paardenhouders met een enkel paard dan die kleine groep professionals met een grote groep paarden. Ik zou mijn aandacht dus meer richten op
die eerste groep als ik iets zou willen veranderen ipv zoals vaak gedaan wordt op die kleine groep profesionals.