joop schreef op zaterdag 12 februari 2011, 16:41:

ja

Aan de longe doet ze op commando stap draf galop. Ze weet volgens mij goed wat ze betekenen, maar als ik haar wat heb galopperen is het soms ook moeilijk om een overgang van draf naar stap te maken. Dus ja, ik weet dat we nog veel moeten leren.

helemaal juist.


Ook hier heb je weer overschot van gelijk!
We hebben al een hele vooruitgang gemaakt, maar we zijn er nog lang niet (als dat ooit al komt, dat beseffen we zeer goed.
Wandelen met Nexor (onze ruin) is op dat gebied met de vingers in de neus. Als ik daar bij een stevige galop even ga zitten en ohoh zeg en de teugels wat aanneem ben ik direct in stap.
Met hem gaat alles gewoon beter. Ik heb hem door klikkeren leren apporteren, met Pav lukt het niet: oprapen lukt, er naar toe lopen ook, maar de combinatie van de 2 kreeg ik er niet in. Ik heb het echt opgegeven met haar. Ik wil eerst belangrijker dingen leren.
Pavke is eigenlijk mijn spiegel. Al wat ik kan bereiken bij haar, kàn ik. Terwijl dat bij mijn 2 ruinen vaak hun verdienste is (ook bij Frodo).
Besluit: ik kan nog niet zo veel!

Lena

e m kraak schreef op zaterdag 12 februari 2011, 15:28:

Dat probeer ik, als ze begint te stappen geef ik haar ruimte. Maar ik ben vaak te laat hiermee.
Wat ik ook wel doe is als ze dan toch in stap gaat, en zich ontspant, dan weer aandraven of een galopje vragen.

Hallo, ik ben er weer...
Ik ben niet de perfectie zelve, en zal het ook nooit worden.
Tre(c)k- en andere leuke tochten wil ik allemaal heel graag doen/leren.
Maar dan moeten mijn paarden in conditie zijn hé?
En dat was uiteindelijk mijn vraag.
Tips om op een verantwoorde manier conditie op te bouwen.
Alleszins al bedankt aan degenen die al enkele waardevolle tips en bedenkingen hebben meegegeven.

Groetjes, Lena

Verslagje van een les...

Vandaag les gehad. Terug op de plek waar ze rekening houden met ons en onze paarden. Het was op een braakliggend veld omdat hun piste nog steeds te nat is, maar de ondergrond is er goed.
Voor we begonnen zagen we een jongedame die het goed doet in de dressuur oefenen op galopwissels om de X passen. Een mooie zit had ze. En een prachtig paard. En het paard zag er in mijn ogen toch wel ontspannen uit. En dan voel ik me weer die slechte ruiter die toch zoveel moeite heeft met haar eigen zit.

Het was een rustige en erg zinvolle les. Ik heb zelfs enkele nette kleine voltes gereden in stap. En de (reuze)gebroken lijnen in draf beginnen er soms ook al een beetje op te lijken. Mijn man op Pavke, ik op Frodo, onze jonge schat. Die doet echt heel erg zijn best .

We kregen de raad om goed lang uit te stappen. En om het wat afwisselender te maken stelde mijn man voor om even de straat op te gaan. Hij had Pavke in de voormiddag bekapt en hij vond dat de kwartierboogjes hun werk nu maar eens moesten doen...

Zo gezegd zo gedaan.
Frodo heeft intussen al wat wandelingetjes op zijn palmares staan, dus een nieuwe omgeving is altijd meegenomen.

Een eindje verderop waren ze een huis aan het bouwen en de droogzuiging was er volle bak aan het pompen. Dat betekent dat het water stootsgewijs aan het rioolputje uit een dikke darm komt gegutst. En daar komt dan het geluid van de pomp nog bij en wat wapperend plastic. Ik wist dat ons Pavke daar wel op zou kijken en Frodo uiteraard ook.
Een minuut. Langer was het zeker niet en we waren er voorbij. Geen gevaarlijke situaties of wat dan ook.

Nog een beetje verder lag een rode verkeersdrempel (zo'n kunststoffen ding) in het midden van de weg. Dat hadden ze ook nog geen van beiden gezien. Tja, en ook dat duurde dus ook geen minuut... Eerst eens effe kijken wat het is... dan er eens naar blazen... dan één voetje erop... en dan hup verder. Je zou het bijna saai kunnen noemen .

Tijd om rechtsomkeer te maken.
De drempel was intussen het bekijken nauwelijks nog waard. Het klotsende water met Frodo nog kostte nog ( ) steeds een kleine minuut. Pavke stond 10 m verder rustig op hem te wachten, die vond er niks meer aan.

Rustig afgezadeld, paardjes de trailer in en dan afrekenen... met een ietwat aparte conversatie.

"Ah ik zag dat jullie ook op straat gingen uitstappen", zei de jonge dressuuramazone die nog daar was.
"Ja, 't was weer een goede oefening met onze Frodo, want dat water dat was nieuw voor hem.", antwoordde ik.
"Oh!!!", zei de dressuuramazone, "dat heb ik echt niet geriskeerd hoor, ik ben heel tijdig terug gedraaid".
Ik wist toen niet meer wat ik moest zeggen.

In de auto zei ik tegen mijn man:
"Weet je, ik zal waarschijnlijk nooit galopwissels kunnen, maar we kunnen met onze paarden toch wel overal voorbij, en dat is toch ook al wel wat, niet?"
Hij glimlachte eens naar mij....

En weet je: Ik ben zeer tevreden huiswaarts gekeerd...

Lena

Uiteraard kan het allebei!
Mijn man zegt geregeld: dressuur is een noodzakelijk kwaad
En mijn lessen daar zijn echt erg nuttig: is het niet voor mijn paard, dan zeker wel voor mij (benen stil, rustige handen, NIET NAAR VOOR VALLEN, ontspannen, blijven ademen, niet naar de grond kijken (op wandeling heb ik dat laatste probleem wel niet)....)

En ik heb niet de indruk dat die jonge dame neerkijkt op ons hoor (in tegenstelling tot de andere plek waar we wel eens komen), ze vindt dat wij het op een "andere" manier doen: zonder bit en van die dingen... Een keuze die je kan maken.

Lena

Liesl schreef op zondag 27 februari 2011, 10:35:


Ja inderdaad mooi verwoord!

En die galopwissels... om de X passen hoef ik het echt niet te kunnen, maar het is toch wel nuttig om (ooit) te kunnen. Als ik in het bos een galopje doe en er komt een bocht bijvoorbeeld, dan zou ik het super vinden dat ik het zou kunnen. Nu rijd ik ofwel een overgang naar draf, en galopeer dan terug aan, ofwel wisselt mijn paard vanzelf... Die kunnen het dus al. Maar ik wist al veel langer dat wij geweldige paarden hebben .

Lena,
Op mensen blijven wedden, vraagt paardengeduld.

Kwaad zal het waarschijnlijk niet kunnen. Maar opeten?
Onze ruin heb ik vorig jaar eens 'ontdekt' (ik zag 'm eerst niet) in een grote bramenwoestenij achter in de wei. Hij stond er helemaal tussen en at voorzichtig alle jonge twijgjes en blaadjes op. Van de rest bleef hij af. Hij kwam er ook heel voorzichtig tussen uit, in slow motion bijna.
Het was vroeg in het voorjaar en dat was zowat het enige wat 'vers' was.

Lena

Oei oei oei, heeft mijn Pavke vandaag dan ff chance gehad. Ik heb vandaag echt een heel eind over een betonbaan gegaloppeerd. Dat ze nog voeten heeft ligt dan waarschijnlijk aan die plas waar we op het einde van de rit doorgingen?!?

Lena

Oververhitte hoeven?

Wilde dieren in de tuin... ik vind ze over het algemeen wel leuk...
Een kleine inventaris:

- af en toe enkele reeën (als ik vroeg genoeg opsta)
- zo nu en dan een egel
- eekhoorntjes (die geweldig kunnen reclameren als je toevallig onder de boom zit waar zij naar beneden willen komen)
- vleermuizen
- enkele keren per week: een reiger, 2 zomers geleden zelfs geregeld 3
- in het voorjaar: enkele tientallen bruine kikkers (ben er op aan het wachten, ze zijn dit jaar laat). Er worden er altijd wel enkele door ons per ongeluk vermoord. Af en toe zie ik ook een groene kikker. Tegen de zomen ettelijke 1000den kleine kikkertjes overal
- hier en daar een verdwaalde pad in de garage of serre of kelder
- vanaf het voorjaar: een koppel wilde eendjes, en na een tijdje een hele serie (die zijn al wel gearriveerd)
- vorig jaar en het jaar ervoor: een stel nijlganzen (volgens de buurman die jager is)
- vorig jaar: een broedende kiviet (volgens diezelfde buurman)
- in de zomer: jaarlijks een stelletje ijsvogels, en af en toe op het einde van de zomer een 3de die wat kleiner is . Fantastisch mooie beestjes!!!
- een hele hoop vlinders in de zomer: van kleine blauwe tot een koninginnepage (die eitjes legt op onze worteltjes en dat rustig mag doen. Ik vang de rupsen, geef ze te eten (wortelkruid dus, maar dan niet alles van 1 wortel) en als ze verpopt zijn gaat de pot weer open en kunnen ze als ze vlinder geworden zijn netjes de natuur in.
- in de afwateringsgrachtjes in de zomer kan ik salamandertjes spotten.
- blauwe en rode libellen en keizerslibellen (vooral de blauwe durven nog al wel eens op je knie komen zitten zonnen als je zelf ook rustig zit te zonnen)
- als het geregend heeft: hordes slakken (naakt en andere)
- 't is (gelukkig) al een 2- tal jaren geleden maar af en toe: een enkele bruine rat.
- een horde pimpelmezen, koolmezen en staarmezen, heggemussen, merels, eksters, kauwen, een roodborstje, 2 boomklevers,
- achter in de tuin winterkoninkjes, enkele Vlaamse gaaien, een specht, een buizerd én ik heb ze nog nooit gezien, maar 's nachts hoor ik minstens 2 bosuilen

- en verder heb ik een haat/liefde verhouding met enkele wilde katten. Die willen mijn vogeltjes vangen wat ik niet zo leuk vind, langs de andere kant vangen ze ook muizen die in de hooiopslagplaats zitten.
- ik heb in mijn moestuin ook al wel eens last gehad van woelratten, en dan schiet er echt niks meer over van datgene wat ze lekker vinden (en dat is veel)

Enne ja hoor: dit is België, Limburg en echt niet afgelegen. Gewoon een kwestie van er oog voor te hebben.
Nadeel is wel dat het echt al weken droog moet zijn voor onze paarden niet tot aan hun knieën in de grond wegzakken. We zijn blij als het een maand is.

De planten die hier in de tuin en wei groeien, waar al deze beestjes op af komen, daar mag je zelf eens naar raden...

Lena

Nils Vellinga schreef op dinsdag 22 maart 2011, 21:45:


Yep, dat is hier ook zo... Beringen, Leopoldsburg...
De grens ligt blijkbaar bij het militair domein dat tussen deze plekken en Hechel ligt.

Lena

Ook van mij van harte gefeliciteerd. 't Is een mooie periode om jarig te zijn.

Gelukwensen, Lena

Aan alle deelnemers + fotograaf

Chapeau hoor!! Echt knap!
En inspirerend. van de week zei ik nog tegen mijn man dat ik ooit wil leren om ergens op te springen en ergens af. Nog nooit gedaan.
Nu ja wie weet. Staks krijgen we onze eerste springles.

Lena,
Grandioos bitloos

Wij hebben 3 van die 1000L vaten. Iemand gaf ons de raad om ze zwart te schilderen of om ze van het licht af te schermen. Zo zouden er minder algen in groeien. Bij één ton hebben we er oude donkere overgordijnen rond gedaan, omdat die de hele dag in de zon staat. Het water is schoon. Maar dat van de andere tonnen eigenlijk ook.
Eén à 2 keer per jaar schrobben we die tonnen zo goed mogelijk uit en dat werkt prima!

Aan één stal hebben we gewone regentonnen staan. Deze stal staat onder eiken en dat water ruikt ook raar, ook als je de ton regelmatig schoonmaakt. De paarden drinken er ook niet van, dus dat lijkt me niet gezond en ze krijgen dit water dan ook niet.

Eén keer per jaar maken borstelen we de staldaken.

We hebben er ook een ziftje bovenop de tonnen gemaakt, zodat de grote bestanddelen niet in de ton komen. Bij één ton is dit een oude nylonkous.

Vorige week zijn de paarden naar ons thuis verhuisd. Het water in die ton hebben ze ook helemaal opgedronken. Dat zat er in van toen het niet meer vroor (in de winter laten we ze openstaan om kapotvriezen te voorkomen). De eerste liters hebben we weggedaan, omdat daar al het bezinksel in zat.
Onze paarden voelen zicht kiplekker!
En we zijn weer naarstig op zoek naar (gratis) bijkomende tonnen, aangezien we er een wei bijhebben .

Gewoon zetten, die ton!

Groetjes, Lena
Grandioos bitloos

Bij ons willen ze maar niet komen, op geen van de 2 lokaties.
We hebben nochtans hier en daar plankjes onder de dwarsbalken gemaakt zodat ze een soort van platformpje hebben om te starten.
Te modern misschien?!?

Groetjes, Lena
Grandioos bitloos