Frans Veldman schreef op maandag 2 februari 2009, 11:47:


De rest van je punten ben ik het aardig mee eens, alleen: nu heb je alles geoefend, paard stapt de tailer op als of hij er woont, reageert niet op welke drukte je ook maakt, je rijdt overal heen, maar paard wordt zweterig en na 6 keer rijden is hij niet meer de trailer op te branden...

Nu is dit nog maar een klein voorbeeldje, want er gebeurd verder niets. Maar er zijn ook paarden die geen idee hebben dat ze hun voeten moeten verzetten om in zo'n trailer om in evenwicht te blijven en/of zich omgooien in een linkse of rechtse bocht of die uit hun bol gaan zodra hun stal op wielen gaat rijden en pogingen doen een trailer te verbouwen met mogelijke verwondingen voor zichzelf.
Waarom alles oefenen, maar het belangrijkste stuk- het rijden- als een totaalpakket aanbieden. Waarom gas geven, remmen, bochten maken, hobbels nemen enz.enz niet portiegewijs aaanbieden voordat je een lange rit maakt om hem zoveel mogelijk ook daarvoor te desensibiliseren, zodat de dingen die je niet kunt oefenen omdat je onderweg bent, kleiner worden en eenvoudiger te verwerken zijn.


Piet

Frans Veldman schreef op dinsdag 3 februari 2009, 10:23:


Denk niet dat je dat kunt vergelijken. Als een paard, zoals de meeste paarden in een stal, in een trailer onder het rijden geboren zou worden en het blijft daar de eerste dagen van z'n leven, zou je nooit een probleem hebben. Ben het wel met je eens dat mensen veranderen als hun paard, dat ooit geweigerd heeft, de trailer in moet en dat paarden daar een antenne voor hebben.
Maar onder het rijden zijn ze er niet bij, dus lijkt het me sterk dat de invloed van een problemen verwachtend mens dan groot kan zijn.

Zoals je bv verlatingsangst wegtraint, door het ene paard steeds iets langer van het andere te scheiden en daarmee het vertrouwen te doen toenemen dat het altijd weer terugkomt geef je je paard ook meer vertrouwen dat jezelf altijd weer terugkomt en hij eruit kan door in et begin zelfs maar enkele meters te rijden, te belonen en uit te laden.
Timing is miz wel degelijk aan de orde, omdat je in het begin na elke mogelijk enge beweging, drempel, bocht, rotonde enz. stopt, beloont en uitlaadt en het zo opbouwt.
Misschien lijkt het overdreven voor een paard wat geen trailerproblemen kende zoals jouw paard, maar ik heb er inmiddels flink wat, na Shiny, ontmoet die na deze oefeningen probleemloos stonden terwijl ze daarvoor onder het rijden de tent probeerden af te breken.
Als mensen een beroep op je doen is dat meestal niet omdat hun paard een paar minuten bedenktijd nodig heeft om erin te stappen, maar zijn de anti heuvels gegroeid tot reusachtige bergen omdat ze zelf al uren aan het proberen zijn geweest en is het verrekte handig als je een uitgewerkt systeem klaar hebt liggen om stapje voor stapje het steigerende, hangende, schoppende, springende of vallende beest te leren dat ontspannen en lekker rustig blijven staan veel handiger is.

Frans Veldman schreef op dinsdag 3 februari 2009, 12:53:


Voor een goed begrip: bij een paard met een werkelijk ernstig probleem rijdt de eigenaar en sta ik achterop de trailer om in het oog te houden hoe het paard reageert op een úitdaging, zoals een drempel of een bocht.
Je ziet over het hoofd dat niet de beloning het markeringspunt is dat zegt "DAT heb je goed gedaan, maar de click. Alle gebeurtenissen daarna zijn de weg naar de beloning en kan gaan van in je zak grijpen om de beloning te gaan geven tot jes roepen, een sein naar de bestuurder geven, stoppen en het zijdeurtje openen en de beloning geven bij een clickerwise paard.
Niemand kan mij 'ínhuren' om alleen een paard trailermak te maken zonder dat ik eerst in een aantal sessies het paar(d) leer clickeren. Want heel vaak is het laadprobleem, niet meer dan een uiterlijke verschijningsvorm van veel meer onderliggende problemen.
Let wel, nu heb ik het over de lichte probleemvorm: het paard gaat de trailer niet op.

Zoals ik hierboven schreef: het trailerladen is iets - paard gaat er niet op, dus wat moet je dan- wat vaak heel concreet de problemen naar boven brengt die op een andere manier nog wel eens verbloemd of omzeild kunnen worden, omdat er omheen gewerkt wordt. Meestal ziijn er veel meer. Zelfs zoiets 'kleins' als voetje geven.
Daarom ga ik alleen in de slag als ik mensen die uitstraling, timing en focus via de seven steps aan kan leren. Je staat ervan te kijken hoeveel tot dan toe verborgen problemen verdwijnen als sneeuw voor de zon.

Michiel schreef op dinsdag 3 februari 2009, 21:28:


Ja,mee eens Michiel, het kan op die manier, maar ook door je hand om de clicker te leggen zodat hij veel minder hard klinkt.
Maar het is ook meteen een van de redenen waarom ik niet zo graag, hoewel het mogelijk nog beter werkt, met de clicker werk.
Bovendien doet het vrouwtje 'raar', ze staat vreemd naar me te kijken, doet ze anders nooit zo, ze wil iets van me dat ik niet goed begrijp en dat is eng, ik zorg dat ik weg ben. Die snoepjes zal ik een andere keer wel krijgen....

Mijn hele lichaamstaal en mijn enorm vriendelijke jes (als dat nodig is )
laten een dier meestal heel snel beslissen dat het "fun" is wat we doen.
Maar vraag niet te veel in het begin. Kleine stapjes!

Van alles over op te merken, maar ik moest wel lachen

http://click-ryder.blogspot.com/2009/02/marvin.html

marianne laenen schreef op donderdag 5 februari 2009, 10:27:


zols ik al zei: je kunt er een heleboel bij opmerken, dat betekent dus niet dat ik het eens ben met de vertoonde omstandigheden. Maar ik moest er om lachen, vooral om het stofzuigen, het is onschuldig vermaak, waar ik mijn eigen paard eerst geweldig voor zou moeten trainen, wil hij zo'n ding nog maar in de buurt hebben.
Verder vind ik het gesikkeneur over 'truukjes'onzin. Het paard krijgt aandacht en waarom zou je niet samen iets mogen doen wat grappig is. Het lijkt me dat de band tussen paard en hoogstemmige mevrouw niet te verbeteren is. Heel wat anders dan bij mensen die onder het mom van "het moet een paard blijven" hun beest geen 5 meter kunnen leiden als ze er eenmaal naast staan.
Ik vind Marvin wel 2 scheten

Martina schreef op donderdag 5 februari 2009, 16:54:


Prima! bij een wekelijkse check bestaat er geen groot onderhoud.
Mensen die klagen dat het veel en zwaar werk is stellen het onderhoud meestal uit, waardoor het inderdaad vanzelf zwaar en veel werk wordt.
Elke week even nakijken dan is het niet veel meer dan de voet schoon maken.

Jacqueline v d Berg schreef op donderdag 5 februari 2009, 23:01:


Hilarisch reageren is uit onwetendheid, mensen zijn nu eenmaal geindoctrineerd met voorbeelden van hoe 'slecht' het is een paard alleen al uit de hand te voeren en alles wat afwijkt is nu eenmaal vreemd. We zijn niet met positief trainen opgevoed, het vraagt een ommekeer in het denken.
Het interessante is dat je dit, eenmaal bezig, op veel meer vlakken gaat toepassen. Elke keer als je bv je kinderen een grote bek geeft of straft, komt er een stemmetje dat zegt: joh, had ik dit nu niet anders kunnen oplossen? Had ik niet kunnen belonen voor iets verkeerds niet (meer) doen ipv straffen voor iets wat fout gedaan is?

Wat je hond betreft blijf ik erbij dat het clickgeluid maar een gedeelte is waar je hond eng van wordt. Het grootste punt is de op slag veranderende houding van haar vertrouwde baken, zodra ze dat lawaaiding in haar hand heeft. "Ok, ik krijgt dan wel iets lekkers, maar voor de rest doet ze raar, ze kijkt ook heel anders...."
Kun je je hond iets laten doen alleen maar door er naar te kijken? Ik kon mijn herder vroeger precies vertellen dat ie niet uit zijn mand mocht komen of niks van tafel mocht jatten door alleen maar naar hem te kijken, te focussen dus.
Nu ga je zodra je die clicker beet hebt enorm op haar focussen en je hand maakt daar bovendien nog een raar geluid bij, allemaal raar en vreemd ineens, beter om maar eventjes de benen te nemen tot degene die ik zo goed ken weer normaal tegen me doet.
Introduceer de click veel langzamer, click bv eens als ze staat te eten, of onder het uitlaten, zonder dat je naar haar kijkt, click een keer als je haar iets gegeven hebt als ze het al in haar bek heeft. Laat haar merken dat het geluid altijd met iets prettigs te maken heeft en zeker in het begin: ZONDER te focussen.

Ik ben ervan overtuigd dat je alles met een paard mag doen zolang dat geen lichamelijke of geestelijke schade aanricht.
Vandaar ook dat ik geen enkele moeite heb met de door sommigen onder ons zo verafschuwde truukjes.
Als ik het een dier maar op een voor hem prettige manier aan kan leren.
Bovendien denk ik dat ALLES wat we een paard aanleren in de dressuur of het westernrijden eigenlijk truukjes zijn.
We willen dat een paard iets doet, of het nu op "Dat doen ze in de natuur ook" gebaseerd is of niet, we leren het aan, willen dat hij dat doet op een ons bepaald moment: truukje dus.
Aangespannen rijden is dus wel een van de grootste truuks, net als het berijden, omdat dat in de natuur niet voorkomt.
Voor mij zijn dus de grenzen heel vaag, als ze er al zijn.
Zo heb ik Mina onze minishet in een paar uur, verdeeld over een paar dagen,aangeleerd voor een karretje te lopen. Truuk van de eerste orde!
Ik vond ergens in de schuur een stukje tuig, heb het uit elkaar gesloopt en er met een paar strotouwtjes een passend geheel van gebreid, haar daaraan laten wennen en er toen een aluminium pan achter geknoopt.
ZO cool! zo'n shetlander! Shiny ging van het geschraap van die pan op et beton op 10 meter afstand al lopen, maar Mina was er in no time aangewend. Eerst door de bak, waar zo'n pan allerlei vreemde fratsen uithaalt, draait en bokt en rolt , daarna op het grindpad en daarna op het asfalt.

Gisteren er een stalen onderzetter van een grote diepvrieskist met van die kleine wieletjes achtergeknoopt en langzaam het trekken geintroduceerd, met yes en beloning natuurlijk.
Door de bak over de hoefslag, daarna door de wei, dwars door de bagger en een plas van zeker 10 cm diep, toen heen en weer over straat, in stap en in prrrt trippeltrappel draf Alsof ze nooit anders gedaan had, ze vind het prachtig. Bij ho is het meteen schrapen van ongeduld. Volgende keer eens iets van een stoel op de onderzetter fabrieken, zodat ik er bij kan zitten.

Eigenlijk ben ik helemaal verliefd op zo'n minichariot een soort heel licht zi-sta karretje, wat ik als rasechte zeeuw zijnde veel te duur vind, maar wat misschien met een beetje goede wil wel voor minder te regelen valt,
Ik zal de link even zoeken.

Piet schreef op vrijdag 6 februari 2009, 9:56:


http://naturaldriving.co.uk/content_horsenonsense.php

joop schreef op vrijdag 6 februari 2009, 10:11:


We zijn allemaal , zoals in de mail van een lieve ex meeschrijfster las, bezig op ons eigen 'kneuterpaadje'
Zij leeft misschien in een omgeving die nog nooit van zoiets als pn gehoord heeft en is het opsluiten in een stal de meest normale zaak van de wereld.
Maar dan vind ik het mooi dat ze op een koude winterdag iets anders kan doen wat het paard afleiding geeft, al is het nutteloos en leidt het stofzuigen van je paard helemaal nergens toe, het is beter dan uit de stal halen,nooit anders dan 20 voorgeschreven rondjes in allerlei houdingen rijden en hem weer 23 uur op stal zetten.
Alles wat "meer "is , is welkom
Of ik werkelijk zo ga rijden weet ik nog niet, het was me voornamelijk om het proces van het aanleren te doen.
Maar zo'n karretje is wel leuk

Irene-Lucia schreef op vrijdag 6 februari 2009, 23:03:


Laten we de waarde van een thermografische camera niet onder- maar ook niet overschatten. Het is een prachig stuk gereedschap wat bv ontstekingen in gewrichten, voeten, enfin in het hele lichaam uitstekend op kan sporen, als de verhoging in temperatuur tot in de huid doordringt. In principe is 0.12 graad verhoging voldoende om iets op te sporen.
Extra belasting van bv een been door de verhoogde doorbloeding is ook geen probleem om dat te constateren en het is de allerbeste manier om te zien of een zadel ergens problemen geeft.
Het is echter veel meer een áangeef-tool van dat er IETS mis is, dan dat je het zou kunnen gebruiken voor een diagnose over WAT er aan de hand is.
Als het paard geen wintervacht zou hebben, want met een prima isolerende vacht ziet ook de allerduurste thermografische camera niks, zou je het kunnen zoeken naar niet normale temperatuurverhogingen elders in het lichaam en als een eigenaar bereid is de sokken te scheren, zou je de voeten kunnen vergelijken met de voorvoet links en aan het temperatuurverschil kunnen aflezen of de andere voeten op DIT moment ook een probleem hebben. Het zou kunnen helpen in de overweging of je een duur onderzoek moet laten doen.
Maar als de huidige foto's door anderen aan alle kanten bevestigd worden en je weet wat er gedaan moet worden om het dier weer pijnvrij te krijgen, zou ik eerst mezelf afvragen of ik me dat en het vervolgtraject kon permiteren.
Shit happens....

veb schreef op zaterdag 7 februari 2009, 9:13:


Ik zou eerst eens vragen of ze inderdaad meer voedingskosten heeft en dat eventuele verschil bijbetalen en het paard met goed hooi de tijd geven om beter in zijn vel te komen.

Anja Seijn schreef op zondag 8 februari 2009, 9:37:


De gulden middenweg.... is dat de voorstanders EN tegenstanders gelijk geven?

Anja Seijn schreef op zondag 8 februari 2009, 9:55:


Ik zal positief denken en niet aannemen dat de boer vindt dat ie best nog een partij mest kwijt kan. Maar een nuttige vraag zou zijn als het je buurman is wanneer hij zelf voor het laatst een grondonderzoek heeft laten doen en of zijn advies dan ook gericht is op paarden.

Nuttiger zou zijn om zelf een bodemonderzoek te laten doen en het bemestingsadvies te vergelijken met dat wat de boer je geeft. Dan weet je vooortaan of zijn advies een beetje betrouwbaar is.
Om een advies aan iemand anders te geven die misschien op een heel andere grondsoort zit en waarvan die grond een heel andere bemestingsgeschiedenis kan hebben is zachtjes gezegd niet echt handig.