ninapean schreef op woensdag 27 juli 2011, 11:32:


Weet je wat voor bestanddelen er in de niet-reguliere middelen zaten die je paard heeft gekregen? Ken bij mij in de buurt mensen die van een niet-reguliere behandelaar voor bepaalde kwalen bijv. pindakaas en bruine suiker moesten geven, dus dat iets geen regulier medicijn is, wil niet per definitie zeggen dat het geen verband kan houden met HB.

Heb voor mijn pony ook een keer niet-reguliere capsules met poeder en druppels gekregen, maar kon toen op de verpakking niet duidelijk vinden wat de bestanddelen waren (en heb ze daarom ook niet meer gebruikt).

Is het niet het overwegen waard om je paard toch een keer door een reguliere arts te laten controleren/testen? Als ik het goed begrijp, baseer je de opmerking "Al zijn organen zijn in orde, en er is geen sprake van IR of andere ziekte" uitsluitend op de bevindingen van je niet-reguliere arts. Ik snap wel dat je op veel punten kritiek hebt op de reguliere (dier)geneeskunde (heb ik ook), maar het lijkt me sterk dat je ervan overtuigd bent dat het bepalen van bloedwaarden e.d. zinloos is.

Heb in mijn omgeving ook geregeld gezien dat er verschillende soorten voer werden getest met de Lecher(sp?)-antenne, maar het lijkt me eerlijk gezegd sterk dat het lijf van jouw individuele paard een heel afwijkende manier heeft van het verwerken van krachtvoer, waardoor de muesli totaal geen invloed kan hebben op zijn HB...

Maar goed, alle suggesties voor voeding/beweging/bekapping zijn inmiddels al wel genoemd. Hopelijk heb je daar wat aan en lukt het je om je daaraan houden. Het lijkt me erg lastig als je van verschillende kanten verschillende adviezen krijgt, maar in dit geval zou ik toch maar afgaan op het advies van ervaringsdeskundigen die al heel wat paarden met HB weer uit de lappenmand hebben kunnen helpen.

Veel succes met je paardje!

Ik ben ook altijd weer opgelucht als ik bij de wei aankom en de paarden alle vier zie lopen zonder teken van kreupelheid of gebroken benen .

De eerste nacht dat die van mij in het weiland stonden (na jaren op een pensionstal), ben ik na een uurtje wakker te hebben gelegen met spookbeelden in m'n hoofd van paardenbenen die in de draad of een hooinet vastzaten, uiteindelijk om 3 uur 's nachts naar de wei gefietst (zonder mp3-speler, voor het geval ze waren uitgebroken en ik ze ergens onderweg zou horen ). En uiteraard stonden ze gewoon rustig te eten toen ik aankwam...

Toch zal het wel een fijn gevoel zijn wanneer ik over een paar maanden verhuisd ben en maar een paar meter hoef te lopen om ze te kunnen zien staan. Vooral rond oudejaarsavond zal dat wel een hoop rust geven (ze staan net buiten het dorp en hebben voorheen altijd op stal gestaan als er vuurwerk werd afgestoken).

Nu de pony's een eigen wei hebben, is het trouwens wel ideaal dat ik niet bij elk buitje bang hoef te zijn dat ze door een pensionstalhouder op stal worden gezet om de wei te sparen. Ze mogen het pad rond hun eigen wei gerust omploegen - als het iets droger wordt, stampen ze de blubber vanzelf weer aan.

Arabesk schreef op zaterdag 30 juli 2011, 20:18:

Pijnlijk hoe waar dit is... In een naïeve bui heb ik een keer het boek Natuurlijk Bekappen uitgeleend aan iemand, maar wat er in dat boek stond was natuurlijk niet op haar paarden van toepassing (al vraag ik me af of ze het boek überhaupt had geopend). Mijn mond viel dan ook open toen een jaar of zo later opeens werd overwogen het paard van de ijzers te halen omdat een natuurgeneeskundig/heldervoelend iemand had gezegd dat het paard zich dan beter zou kunnen 'aarden' . De eigenaar durfde het uiteindelijk toch niet aan om de ijzers eraf te halen, maar als het niet zo triest was, zou je toch niet meer bijkomen van het lachen?

Ik denk dat het in sommige gevallen (waarbij angst/stress geen rol speelt) ook een soort kosten/batenanalyse van het paard is.

Mijn te dikke pony (koudbloed) staat op rantsoen, en als ik dan met haar in de groene wei ga rijden en haar even laat eten, merk je dat ze heel wat 'ongemak' kan verdragen (als ik weer verder wil rijden), doordat de directe beloning van een extra hap gras blijkbaar sterker is. Nou rijd ik haar niet met bit, maar er is heel wat voor nodig om haar hoofd uit het gras te krijgen (inwerken op het hoofd zelf heeft dan sowieso weinig zin - dat verlies ik toch-, maar ook haar weer in beweging krijgen valt dan niet mee). Verder is dit trouwens wel een supergevoelige pony, alleen als er eten bij komt kijken, lijken al haar andere zintuigen tijdelijk niet meer te werken.

Tijdens het rijden laat ik haar na oefeningetjes steeds als beloning even grazen, en dan kan ze wel heel geduldig wachten met eten tot ze het stemcommando 'Toe maar!' hoort. Het probleem is dus alleen om haar neus vervolgens weer uit het gras te krijgen. Blijkbaar heb ik de tussenpozen tussen het grazen te snel te lang gemaakt? Dus nu staan er een paar sessies op het programma waarbij het omhoog komen van het hoofd direct weer beloond zal worden met gras, zonder eerst weer even verder te gaan met rijden.

Ook als mijn pony met bit gereden zou worden, denk ik dat ze heel wat druk/pijn zou kunnen verdragen voordat dat ongemak sterker zou worden dan de beloning van het gras. Vooral omdat de meeste mensen in zulke gevallen (net als bij paarden die er vandoor gaan)waarschijnlijk constante, voorspelbare druk zullen uitoefenen bij het aan de teugels trekken. Van dat soort druk kun je je wat sneller afsluiten dan van niet-constante druk.

Piet schreef op dinsdag 2 augustus 2011, 19:11:


In de meeste situaties snap ik hoe je dit kunt toepassen, maar in het geval van mijn overgretige pony vind ik het toch lastig. Als er een beloning was te vinden die ze lekkerder vindt dan gras, zou het geen probleem zijn, maar gras is toch wel haar absolute favoriet. Om het gedrag 'hoofd omhoog' aan te kunnen leren, heb ik voor m'n gevoel weinig andere keus dan het gedrag 'doorgaan met gras eten' oncomfortabel maken... Afwachten tot ze uit zichzelf het gedrag 'hoofd omhoog' aanbiedt en dan dat gedrag belonen is in elk geval geen optie, want volgens mij kan ik dan wachten tot het gras bedolven ligt onder een dik pak sneeuw .

Misschien dat ik het morgen eens ga proberen met een ritselend plastic zakje aan een stick of zo. Valt nog steeds onder discomfort, maar met deze variant zal ik zelf waarschijnlijk minder moeite hebben. Maar als iemand een fijnere oplossing weet, hoor ik het graag!

cheyenne26 schreef op woensdag 3 augustus 2011, 2:24:


Volgens mij hebben ze bij Parelli nooit gezegd tegen het rijden met bit te zijn. Als ik het me goed herinner, zijn ze er voornamelijk tegen dat het bit gebruikt wordt voor controle, en dien je daarom de basisdingen als stoppen, sturen, achterwaarts gaan op zit en halster te kunnen voordat je, bij de hogere 'levels', een bit 'mag' gaan gebruiken ter verfijning.

Volgens mij was een van de oefeningen ook dat je je paard het hoofdstel moest kunnen omdoen terwijl je zelf op je knieën op de grond zat.

Nou ben ik persoonlijk niet heel erg onder de indruk van het dressuur/Finesse-deel van Parelli (waarbij ze het bit gebruiken), maar ik vind wel dat er een duidelijk verschil bestaat tussen het traditionele bitgebruik en de manier waarop ze bij Parelli het bit gebruiken.

Toch fijn dat ik niet de enige ben .

Het 'stiekem' snoepen van gras onder het rijden is gelukkig inmiddels geen probleem meer (mits ik zelf bij de les blijf). Het gaat nu dus puur om het weer stoppen met snacken nadat ik haar toestemming heb gegeven om even te grazen.

Van tevoren laten grazen zou vast de intensiteit van het graasgedrag verminderen, maar het vervelende is dat ik meestal alleen 's avonds tijd heb om te rijden, net voor het moment dat ik voor de tweede keer die dag een strook nieuw gras geef. Ze heeft dus ook wel echt trek, maar kan wel 24 uur per dag kleine beetjes gras eten. Ze moet ook nog wat afvallen, dus dat maakt het niet gemakkelijker.

Met een keer een flinke 'fase 4' zou het waarschijnlijk snel op te lossen zijn, maar ik hoop dat er een andere manier is. Ga anders toch vanavond maar eens proberen haar aandacht te krijgen met een 'eng' ritselend zakje.

cheyenne26 schreef op zaterdag 6 augustus 2011, 9:03:


Dat ben ik wel met je eens.

Misschien een interessant artikel in deze context: http://dressagenaturally.net/education/articles-by-karen-rohlf/dangerous-patterns
Volgens mij wordt er ook in verwezen naar het specifieke filmpje dat hier werd geplaatst.

Het verandert trouwens niets aan de discussie bit vs. bitloos, maar gaat meer over de manier waarop de discussie doorgaans wordt gevoerd (wat vaak ook niet de meest effectieve manier blijkt om veranderingen teweeg te brengen). Betrap mezelf er trouwens ook erg vaak op dat ik met paarden veel meer geduld heb dan met (voornamelijk paarden)mensen die in mijn optiek onzin uitkramen...

Denk eerlijk gezegd dat het hier geplaatste filmpje niet zo snel iemand tot bitloos rijden aan zal zetten. Vermoedelijk denkt iedereen: "Ja, hallo! Dat zijn overdreven uitzonderingen! Zo rijd ik helemaal niet."

Denk dat veel bitruiters echter wel zouden schrikken als ze eens een filmpje lieten maken van het hoofd (ingezoomd op mond en ogen) van hun eigen paard tijdens het rijden. Misschien dat dat wel een eye-opener zou zijn voor ruiters die zichzelf geen 'grove' ruiter vinden. Zo vreselijk veel kracht is er immers niet voor nodig om bijv. een bit scheef te trekken of een mondhoek centimeters te verplaatsen.

Al is er natuurlijk een kans dat zulke beelden gewoon worden bestempeld als 'verzet' van het paard of als een teken dat het paard zo koppig is geweest dat het niet op subtielere hulpen heeft gereageerd...

Peet schreef op zaterdag 6 augustus 2011, 10:37:


En hoe definieer je 'verwond'? Een kapotte mondhoek is duidelijk te zien, maar een bloeduitstorting o.i.d. al een stuk minder.

Mijn pony had bijv. een flink litteken op haar tong. Had ik nooit gezien, maar kwam aan het licht bij de tandarts. Ik opperde nog dat het misschien kwam van het eten van iets scherps bijv., aangezien de pony in de Schotse heuvels heeft gestaan, maar volgens de tandarts was het een typische bitverwonding. Ze kwam het ook bij renpaarden wel tegen.

Het litteken was zo groot dat de tandarts zei dat je bij de pony eigenlijk geen bit meer zou kunnen gebruiken. In combinatie met de dikke koudbloedentong was er door het litteken nu gewoon te weinig ruimte in haar mond voor een bit. Hooguit zou je nog een dun onderlegtrensje kunnen proberen, maar het litteken was ook heel erg gevoelig. Gelukkig was ik toch niet van plan om ooit nog met bit te rijden, maar het geeft wel aan hoe 'gemakkelijk' je waarschijnlijk iets beschadigd met een bit. Mijn pony is verre van een sportpony of renpaard (dikke koudbloed ) en werd bij haar vorige eigenaar niet intensief bereden (en dan nog alleen in de wei of op buitenrit). Ze is wel erg schrikachtig en wantrouwig (kip of ei?) en stond bekend als niet bepaald de gemakkelijkste. Ik vermoed dus dat ze een keer is geschrokken en dat het mis is gegaan toen iemand aan de noodrem trok.

Heb het de vorige eigenaar wel gemeld, in de hoop dat zich iets meer bewust wordt van wat een bit kan doen. Ze vond het eigenlijk maar niets dat ik geïnteresseerd was in NH (traditionele Brit ), maar heeft later wel toegegeven dat ze heel verbaasd was om op foto's te zien dat de pony nu met touwhalster op buitenrit gaat langs drukke wegen.

Anja Seijn schreef op zaterdag 6 augustus 2011, 11:40:


Wie weet. En met voldoende druk zal rollkuren ook met een touwhalster best lukken. En de mensen die dat zo'n stom gezicht vinden, een dressuurpaard zonder van die schuimklodders op de borst en voorbenen, die mogen dan gewoon zo'n leren bit gebruiken .

Frans Veldman schreef op donderdag 11 augustus 2011, 14:39:


Dit voorbeeld komt uit het pakket Liberty & Horse Behavior. Bij een paard dat geen interesse toonde in degene die in het midden van de roundpen stond, en op z'n gemakje aan mest van een ander paard stond te ruiken (wat werd uitgelegd als 'het paard vindt de poep belangrijker dan jou'...).


Dit ben ik niet met je eens. Het paard heeft immers al ervaren dat 'niet luisteren' naar de droomhulp zal worden gevolgd door een hogere fase. Het is een patroon geworden. Bij Parelli leer je dat je in het begin altijd een safety net achter de hand moet houden: je begint niet met rijden zonder halster, maar gaat eerst rijden zonder het halster te gebruiken (maar het is er nog wel, voor het geval je een hogere fase nodig hebt). Net als dat je met liberty-werk niet gelijk in een groot veld begint, maar in een roundpen, waar je het paard altijd snel kan 'disengagen' als het van je wegloopt. Later is dit zo'n sterk patroon geworden, dat het paard het idee heeft dat je het toch altijd kan disengagen, dus dat het zinloos is om weg te lopen (als je het inderdaad zo hebt opgebouwd zoals ze bij Parelli aanraden).

Ik denk dat je het rijden zonder halster een beetje kunt vergelijken met een paard dat achter het schrikdraad blijft ondanks dat er geen stroom op staat. Na te hebben ervaren dat er doorgaans een consequentie op volgt, zal het paard in het vervolg niet steeds uittesten of die consequentie ook op dat specifieke moment nog zal volgen. Waarbij ik het gebruik van druk overigens niet gelijk wil stellen met een elektrische schok (ik gebruik ook druk en veel elementen van Parelli in de omgang met mijn pony's).

Frans Veldman schreef op donderdag 11 augustus 2011, 14:39:


Dit soort 'ja maar'-scenario's komen bij mij ook altijd op. Ik kan me voorstellen dat je bij dit voorbeeld met wachten of het gebruik van een target veel kunt doen. Maar er zijn situaties waarbij ik echt niet kan verzinnen hoe ik zonder druk zou kunnen werken. Stel: mijn pony mag per dag 2x een uur op een volle wei. Na het uur is haar buik nog verre van vol, en er is geen enkele beloning die ze lekker vindt dan het gras waarop ze staat. Ik vermoed dat je dan eerst (niet op het gras) een heel betrouwbare reactie op en cue voor 'hoofd omhoog' moet hebben (die je m.i. door shaping heel gemakkelijk drukloos kunt aanleren), zodat dat ook een vast patroon is geworden. Maar wordt dit op een gegeven moment zo'n automatisme voor het paard dat het ook z'n hoofd zal optillen terwijl het staat te eten (en dus weinig baat zal hebben bij de beloning die daar tegenover staat)?

Sandra van Bommel schreef op donderdag 11 augustus 2011, 15:37:


Het is waarschijnlijk ook niet voor niets dat ze bij Parelli pas (in elk geval publiekelijk) voer als motivator gingen gebruiken toen Linda en de wat flegmatiekere Remmer een grotere rol gingen spelen.

Ik heb ook vanaf het begin voerbeloning gebruik (heel wat anders dan clickeren uiteraard). Ik wil ook graag wat enthousiasme zien als mijn koudbloeden braaf hun rondjes doen, en met alleen rustpauzes als beloning krijg ik dat niet voor elkaar. Plus dat het ook veel fijner voelt om bij het aanleren van dingen als achterwaarts en zijwaarts ze ergens 'naartoe' te zien werken in plaats van ze ergens van weg te laten lopen. Vooral het zijwaarts naar me toe vond ik een probleem. Druk aan de andere zijkant van haar lijf begreep m'n pony niet en ik wilde niet nog meer druk gebruiken. Ik heb het toen maar laten rusten, en later bood ze het een keer toevallig aan op een volte en zat het er met behulp van wat korrels voer zo in .

Onbewust heeft Dibble het achterwaarts gaan volgens mij ook via een soort van shaping geleerd, realiseer ik me nu. Begon met het krabbelen van haar staart in de wei, waarbij zij achteruit ging lopen als ik een paar passen achteruit deed. Daarna onbwust op cue gezet door er een armgebaar aan te koppelen.

joop schreef op vrijdag 12 augustus 2011, 9:59:


Tja, "as comfortable as possible" betekent natuurlijk niet voor iedereen hetzelfde. Ken genoeg mensen die hun paard scheren omdat het paard zo'n last heeft van het zweten tijdens het werk en die winterdekens als comfortverhogend zien (al kan het paard zich daar amper in bewegen - maar ja, als 'ie in een box staat maakt dat ook niet uit). En volgens mij heb ik in een advertentie van een pensionstal wel eens gelezen dat hun paarden het zo goed hadden, aangezien onderling contact mogelijk was dankzij tralies in de tussenschotten van de boxen...

Denk dat mijn pony's deze winter ook een stuk minder enthousiast zullen zijn als ik wat met ze ga doen. Dit wordt hun eerste winter in een weiland, waar ik zelf kan bepalen hoeveel en wanneer ze eten. Voorheen stonden ze op een pensionstal waar ze een paar porties hooi kregen en zich heel de dag stonden te vervelen op hun individuele paddock. Reken maar dat ze dan blij waren als je ze meenam in de bak en ze brokjes konden verdienen...

Heeft iemand hier (een deel van) de dvd's van Alexandra Kurland ( http://www.theclickercenter.com/clickerstoreDVDseries.html )?

Ik zou graag willen weten of ze erg veel toevoegen aan de informatie die in boeken e.d. te vinden is, en wat mensen de meest zinvolle dvd's vinden.

Alvast bedankt!