Jacqueline v d Berg schreef op donderdag 29 november 2007, 19:05:

.
Ja, dat ken ik.

Nexor zijn mest ziet er ok uit: niet anders dan anders als hij quasi alleen hooi krijgt.
Hiervoor was het halen en brengen soms, had het

Daisy schreef op vrijdag 30 november 2007, 14:00:


Ik heb er ook nog nooit van gehoord, maar ga zeker eens op die site neuzen.

marianne laenen schreef op vrijdag 30 november 2007, 14:17:


Dat opent perspectieven vind ik :)* : desensibiliseren op 1-2-3 zonder tijd of moeite:

- Schrik van plastic zakjes? ... bind het aan de ander zijn staart
- Schrik van een gele jas? ... bind het aan de ander zijn staart
- Schrik van een zaklamp? ... bind het aan de ander zijn staart
- Schrik van ... ... bind het aan de ander zijn staart

Tja, een trailer, truck of tractor is natuurlijk wel maar moeilijker, maar wie weet ...

Herman schreef op vrijdag 30 november 2007, 14:16:


Voleges mich is da nie vur blauwkes zulle. Ma goe da kik Aantwaarpse roets hem. De gemiddelde Liiimbureger hie zalter toch wel wa last mee hemme.
zjust of nie zjust?

Verstut mich nie verkiered è, kvinde kik men eige nen echte Liimbureger, ma dan wel ieëne me ten àccentje das ze geaarfd hé van hur moeder.

Nathalie Lagasse schreef op zondag 2 december 2007, 21:25:

Herkenbaar aan ultralange berenvacht en pluizige oren + geeft pootjes als je het vraagt (als hij zich goed voelt). En één van de mooiste paarden van de

Niks subjectiefs hoor. Je eigen paard is gewoon het mooiste en beste van de hele wereld. Ook al denkt de wereld daar anders over! :)

Wens je paardje van mijnentwege van harte beterschap. Lena

Aafke schreef op dinsdag 4 december 2007, 13:44:


Hoi Aafke,

Zo'n 10 dagen geleden ging ik voor 't eerst met Pavana naar een dressuurwedstrijdje. Nou, dat zal me nog lang heugen. Ik reed niet met haar, maar zij met mij (en dat voor zowat 3u, waarbij dat ik stikop was maar zij nog vrolijk rond wilde galopperen). Heb daar toch wel een schrik gepakt (hoewel er eigenlijk niets gebeurd is behalve dat ik een hele tijd weinig controle had). Intusen ben ik er wel achter dat wij eigenlijk ook teveel witloofwortels hebben gevoerd. Na een week zeiden ze me dat als je dat voert dat je krachtvoer moet afbouwen, maarja, ze krijgt dat nauwelijks nog dus... . Onze eigen schuld dus wel + kwam daar de stress van een wedstrijd (voor mij en haar) nog bij.

Dinsdag heb ik dan terug les gehad en de eerste 5min was ik op m'n qui vive. Na die 5 min was ze braaf en bleef braaf tot ... onze instructrice zei van aan te galopperen. Toen werd ik terug nerveus en raakte opgespannen. En wat deed Pav? Terug zeer actief worden. Nu mijn instructrice praatte constant op mij in dat zij echt wel braaf was, maar dat ik mijn stress aan haar liet voelen en dat het paard daar op reageerde. mijn instructrice deed mij letten op mijn ademhaling en zei dat ik mijn spieren moest ontspannen enz...
En weet je wat, vanaf het moment dat dat lukte, galoppeerde ze echt wel rustig.
Dus mijn lichaamstaal spreekt voor haar boekdelen...

Ander verhaaltje: Nexor kreeg afgelopen zomer de neiging om reeds de wei in te stormen als de draad open ging. De eerste keer schrik je en zet je een stap terug. De 2de keer heb ik mij eens goed groot gemaakt en kordaat opgetreden (en ik meende het ook met hart en ziel). De 4de keer deed die het niet meer en ook nu (staat meer op stal wegens teveel modder) wacht hij af tot ik het signaal geef tot hij uit de deur mag. En je ziet aan hem dat hij dit accepteert.

Of je je angst bewust laat zien of niet speelt volgens mij minder rol. Ze voelen het gewoon aan denk ik. Dat vind ik ook hoe langer hoe leuker aan het omgaan met paarden. Zij zijn eerlijk, tonen gewoon hun gevoelens zoals ze op dat ogenblik zijn. Mensen zijn op dat gebied wel eens anders...

En ja, als kind denk je er minder over. Maar of dat nu goed of fout is... Het is gewoon zo, je kan nu eenmaal niet stoppen met denken hé?
En paarden hun vertrouwen moet je volgens mij ook consequent winnen. Nexor was toen we hem kochten erg schichtig, angstig. Je kon niet eens naar zijn hoofd wijzen, laat staan zijn voorhoofd aaien. Waarom niet... Ik weet het niet. Maar we hebben hem altijd consequent rustig benaderd en laat dit nu wel toe (hoewel van vreemden meestal niet maar van ons petekind van 2.5 jaar dan weer wel).

Zo, Dit waren enkele gedachten van mij. Ik weet niet of je hier wat aan hebt.
Groetjes, Lena

vroukje schreef op donderdag 6 december 2007, 19:06:


Die van ons eten ook els en spork en hazelaar. Deze staan - gaat stonden worden - gewoon in de wei er er wordt lustig aan geknabbeld zonder nevenverschijnselen. Ook een grote denneboom is stilaan van zijn onderste takjes verlost. Deze stond op de grens van ons gazon en de wei, maar we hebben een stuk gazon "opgeofferd" om er een mini-uitloopje van te maken, zodat ze ook met dit overstromingsweer nog een droog plekje hebben om te staan.

Hiervoor wil ik ook Pien bedanken!!!
Zij had een hele tijd geleden eens voorgesteld om een doorgang te maken van stal naar wei. Maar toen hadden we zo iets van: Hé dàt kunnen we toch niet doen... Maar de idee was blijven hangen. En ja, wat is nu een mooie tuin als je beesten ongelukkig zijn.
Dus nu komen onze paardjes ook in deze periode buiten, weliswaar enkel als we thuis zijn (werk gelukkig geregeld thuis). Aan één kant moeten we nog een degelijke draad of zo iets zetten, want ze zijn al eens in de tuin op wandel geweest. De prei vonden ze gelukkig niet lekker, en zin om een plons in de vijver te maken hadden gelukkig ook niet. Om maar te zwijgen dat ze tot over hun kogels in het "gazon" zakken.
Lena

Het vriest nog wel niet erg, maar toch als dag en nacht het stevig moest gaan vriezen heb ik volgende vragen:

Vraag1: Hoe houden we in de winter onze emmers of badkuip ijsvrij als het dag en nacht vriest?
Vorig jaar (eerste winter met de paarden thuis) heeft het probleem zich niet gesteld. Het heeft nauwelijks gevroren. Toen zat ik ook al met die vraag maar had ik nog nooit gehoord van PN en stonden onze paarden dag en nacht in een relatief warme stal. Op de manège zeiden ze toen: gewoon 's morgens en 's avonds en eventueel tussendoor als het kan laten drinken tot ze genoeg hebben en voor de rest hebben ze sowieso niet veel dorst als het vriest. Ik zou echter toch willen dat ze kunnen drinken als ze er behoeft aan hebben. Is dit mogelijk en zo ja hoe doen jullie dit? De stallen zijn niet meer 'warm' sinds de deuren openblijven en ze vrij in en uit kunnen lopen.

Ik was al aan het denken om ze warm water te geven, dat bevriest wat minder snel, maar is dat wel gezond?

Vraag 2: we hebben intussen een regenton van 1000L (zo'n vierkante plastieken met metaal errond en op een pallet) met een kraantje onderaan. Hoe houden we (op zijn minst) de kraan ijsvrij? Of moeten we ze toch gewoon laten leeglopen?

Spirithorses schreef op donderdag 13 december 2007, 22:41:


toch goed om weten


ja, die indruk had ik ook al.

had ik nog niet aan gedacht
Als-ie
gebeurt zelden, er gaat per dag toch zo'n 80 liter uit

maar dat komt maar zelden voor; meestal is het de

fijn dat ik ook eens een positieve bijdrage kan leveren.

het heeft al zó lang niet

alvast bedankt voor de tips, Lena

PaardEnSchool schreef op donderdag 13 december 2007, 23:28:


Eén van de hond zijn (speel)ballen ligt er intussen in. En mijn man is aan het denken gegaan met over de pur.

Caatje schreef op vrijdag 14 december 2007, 9:36:


En is ook altijd bij de hand.

Bedankt allemaal voor de tips.

Dat ze ijs zelf stuk maken, wist ik niet, dus het bad laat ik nu lustig vollopen. Met een bal erin, want ik heb de indruk dat Pavana dit best leuk vindt. De oude badhanddoek rond de kraan voldoet op dit ogenblik prima. En als ze eens enkele uren zonder water komen te staan hoef ik me niet direct zorgen beginnen maken.
En het is aangenaam om weten dat we niet de enigen zijn die regelmatig met water moeten sleuren.

Desondanks hoop ik toch dat het eens "Elfstedentochtweer" wordt. Ik zou graag eens een eindje willen meedoen. Het is intussen ook al een aantal jaren geleden dat ik nog eens op natuurijs geschaatst heb. En als laatste reden: we hebben dan misschien wat minder last van vervelende dazan en ander vervelend gespuis voor de paarden en onszelf. Degenen die doodvriezen planten zich al niet meer voort hé?

groetjes, Lena

Elzaliene Proost schreef op vrijdag 14 december 2007, 20:52:


Volgens mij niet zo uitzonderlijk: heb er al 2 gezien die dit echt wel zagen zitten, en heb nogal van die verhalen gehoord. Ze worden hier plaspaarden genoemd, maar zeepaardje klinkt wel sympathieker.

Peter Donck schreef op zaterdag 15 december 2007, 16:51:

knip

Ja, ook waar natuurlijk, daar hadden we niet direct aan gedacht.


Voorlopig doet de kraan het nog prima. We hebben er een oude badhanddoek rondgedaan.

Martina schreef op maandag 17 december 2007, 11:48:


Handvatten van plakband maken. Hebben we ook gedaan en werkt prima. De goedkope brede uit de doe het zelf zaak geeft heel goed resultaat

Groetjes, Lena