Michiel schreef op zaterdag 12 december 2009, 11:14:


Ik heb een tijdje terug een heel interessant experiment gezien met mensen die allemaal verschillende, vrij erge, gezondheidsklachten hadden. Ze hadden die groep een tijd op een dieet gezet dat normaal aan gorrila's in de dierentuin wordt gevoerd. De resultaten waren opmerkelijk. Ondanks de verschillende gezondheidsklachten verbeterde de gezondheid van elke persoon die meedeed. Als je overigens op zo'n dieet wilt leven betekent dat dat je de hele dag door moet eten om alles binnen te krijgen dat je nodig hebt, in onze huidige maatschappij dus niet doenlijk. Krijg je ruzie met je baas.

Wat mij opvalt als je naar de mensheid kijkt is dat elke bevolkingsgroep een vorm van verhitten en berijden van eten heeft. Zelfs de aboriginals in Australië die enorm primitief (vanuit onze optiek dan) leefden, roosterden hun vlees. Er zit ook wel een voordeel aan om je eten te verhitten. Zo kun je soorten die je normaal niet kunt eten wel eten omdat hij verhit is. Bijvoorbeeld aardappelen en bonen. En je dood er parasieten en ziekteverwekkers mee in vlees en vis. Ik ben dol op rauwe vis en vlees. Maar omdat ik weet dat er verschrikkelijk veel parasieten inzitten verhit ik het toch. Maar mijn biefstuk moet nog wel lekker rood zijn van binnen. Mijn mannen eten het zo niet. Maar ja, zoute haring, koud gerookte zalm, lekker hoor. Die blijven rauw.

e m kraak schreef op zaterdag 12 december 2009, 17:31:


Koud gerookte zalm is wel rauw hoor! En haring heeft alleen maar in het zout gelegen, dat wordt verder niet bewerkt.

Nils Vellinga schreef op zaterdag 12 december 2009, 20:09:

Nils Vellinga schreef op zaterdag 12 december 2009, 20:09:


De mens is een van de meest succesvolle diersoorten op aarde. Je vindt de soort in elke uithoek terug. Als soort is ze niet gebonden aan klimaat of niets. Evenaar, Noordpool, je vindt er mensen. Ik denk juist doordat de mens als soort een mogelijkheid heeft gevonden om ten alle tijden het eten dat voorhanden is op een manier te bewerken dat ze het kan eten. En daar speelt het verhitten een hele grote rol in.

Ilma Meijer schreef op zaterdag 12 december 2009, 22:10:


Tegen de meeste mensen hun zere been maar de mens is gewoon een diersoort hoor.

e m kraak schreef op zondag 13 december 2009, 0:29:


Ik eet regelmatig Sushi en Sashimi. Daar zit erg veel rauwe vis bij. Is erg lekker. Heb jij nog nooit zoiets gegeten? Of koudgerookte zalm met dille? Is echt heel erg lekker.

e m kraak schreef op zondag 13 december 2009, 0:40:


Ach, je zit ook al met een paard op schoot.

Ilma Meijer schreef op zondag 13 december 2009, 14:04:


Rauw betekent ongekookt, in feite niet gegaard. Daarom is warmgerookte vis (gaar) niet rauw en koudgerookte vis (niet gaar) wel rauw. De vis is wel bewerkt (gezouten en gerookt) daarom is de smaak anders, is de vis iets langer houdbaar en is een groot deel van de parasieten gedood door het zout. Maar ze blijft rauw. De textuur en daarmee de smaakbeleving blijft hetzelfde als die van onbewerkte rauwe vis. Rauw met een smaakje. Ik krijg er trek van.

e m kraak schreef op zondag 13 december 2009, 16:20:


Ik ga er verder niet om ruziemaken hoor. Ik heb gewoon gelijk. Zoek het even op in het woordenboek, dan zie je het zelf.

Dat mensen overal zout en peper aan toevoegen komt omdat ze hun smaakbeleving een beetje verpest hebben door het vele gebruik van zout. Elke vlees en vissoort heeft zijn eigen heel kenmerkende smaak. Net als groenten trouwens. Ik begrijp uit jouw opmerking dat je geen dierlijke producten eet. Ik heb daar alle respect voor. Alleen heb ik een andere filosofie. In mijn beleving is elke vorm van leven evenveel waard. Plant en dier. Je moet voor alles respect hebben.

e m kraak schreef op zondag 13 december 2009, 16:22:


Lieve schat, zeur nu eens niet zo.
Sashimi. Het liefste zo vers mogelijke vis. In hele dunne plakken gesneden. Als je het op prijs stelt een klein beetje wasibi erbij. Ik snijd het zelf. Favoriet zijn zalm en tonijn. Alhoewel ik met tonijn wil heel erg moeite heb omdat ze op zo'n akelige manier worden gevangen. Ik eet echter niet zomaar elke vis. Ik heb ze liever uit de supermarkt omdat ze dan gekeurd is. Misschien een schijnzekerheid hoor. (en ik ben als de dood voor parasieten)

En een broodje tartaar met ui. Hoe moet je die anders eten dan rauw? Nu houden we er verder over op. Ik althans.

jennet schreef op maandag 14 december 2009, 12:26:


Zielig voor die cavia.

Frans Veldman schreef op maandag 14 december 2009, 14:33:


Ik ben het met je eens hoor, maar ik wilde er toch even op inhaken. Ik sta er namelijk versteld van als ik zie wat mijn paarden allemaal naar binnen werken als ze vrij rond het huis kunnen lopen of aan de overkant bij het meer. Zo haalde de jongste met smaak mijn met bloed, zweet en tranen gekweekte druiven uit de struik, verorberen ze distels en grote bladen van schermbloemen. Kauwen af en toe in pure verrukking op een bramenstruik. En ook brandnetels als die afgestorven zijn trouwens. De wilgenbomen zijn hun leven niet zeker met mijn meiden in de buurt en ze zijn gek op de bloemkoolstronken die ze af en toe van mij krijgen en ik weet zeker dat als ze een bloemkoolplant in het wild tegenkomen, die het haasje is. Kortom, paarden eten veel meer dan gras alleen. (en graan is toch ook een grassoort, wie weet dat ze in het wild dat net zo goed zouden eten) Ti's alleen dat we ze als mens op een dieet willen zetten. Dan staat er te voor en teveel (eenzijdig) is nooit goed.

Frans Veldman schreef op maandag 14 december 2009, 14:40:


Geen compassie van mijn kant hoor, zo zweverig ben ik niet. Wel even stilstaan bij wat ik doe. Mijn eigen gezondheid staat ten alle tijde voorop. Mijn lichaam is immers de tempel van mijn geest. En ook voor die bacteriën (wat ben ik toch blij dat je die spelling controle erop hebt gezet. Ik kan die puntjes op de e en zo nooit vinden) heb ik wel degelijk respect. Maar als mijn gezondheid erdoor wordt ondermijnd gaat mijn gezondheid voor. Dat geldt ook voor de wormen bij mijn paarden. De luizen op mijn hoofd.
Maar het kan geen kwaad om er even bij stil te staan dat omdat ik mijzelf in leven wil houden ik een ander leven dood. Er wordt hier dus nooit voedsel weggegooid. Ook geen planten.

Frans Veldman schreef op maandag 14 december 2009, 15:06:


En heel weinig gras!
Maar ik laat het even bij mijn eigen observaties. Toen Bright drachtig was heeft ze kilo's smalle weegbree weg gegeten. Nu laat ze ze staan en neemt er af en toe een hapje van. Ik maak daaruit op dat ze op een gegeven moment behoefte had aan die plant. Wat er inzit weet ik niet hoor. Het is mij ook teveel moeite om het op te zoeken. Ze had die zwangerschap vast wel overleeft als ze niet al die smalle weegbree achter haar kiezen had gewerkt, maar kennelijk op dat moment er veel behoefte aan.

Maar dit is eigenlijk niet het punt wat ik wil maken. Wat ik bedoel is dat paarden van nature niet alleen gras eten. Ze vullen hun dieet aan met andere dingen die ze vinden. Elk in het wild levend paard doet dat in de omgeving waar hij leeft en neemt dus wat er voor handen is. Jullie hebben rondgereisd in een gebied waar de wilde paarden in een omgeving rondliepen die heel dor en droog was. Die vullen hun dieet ongetwijfeld aan met dingen die je hier niet vindt.

En verder was ik het gewoon met je eens hoor. Ze eten als ze in de natuur leven geen kilo's kool.

Frans Veldman schreef op dinsdag 15 december 2009, 1:29:


Klopt helemaal. Het valt me overigens op dat heel veel mensen die hier op de site komen heel erg aan het knoeien zijn met aanvullend, onnatuurlijk voer. Waar zou dat toch aan liggen? Het is een site die juist het zo natuurlijk mogelijk voeren van paarden propagandeert.