Karin schreef op maandag 4 januari 2010, 20:28:
> Ellen2 schreef op maandag 4 januari 2010, 13:46:
>
>> het tegengestelde van gronden is: enkel in je hoofd zitten en
>> het contact met je lichaam verliezen, er met je gedachten niet
>> bij zijn, in het verleden hangen (gisteren op mijn werk....) of
>> in de toekomst zitten (ik moet nog dat en dat en dat doen...),
>> met je aandacht niet in het hier en nu (en bij je paard) zijn
> Als ik alleen ben en zo ontzettend mijn best doe op alles wat
> hier geschreven word over gronden, dan is het bij alles wat er
> gebeurd wég. Een eend die opvliegt en hoppa er spannen zich
> spieren aan. Een auto die er aan komt sjeezen en ik zie al voor
> me wat er allemaal fout kan gaan.
Omdat je dan heel erg in je hoofd gaat en gaat beredeneren wat er allemaal kan gebeuren etc. Als je in je hoofd zit verlies je contact met jezelf, zit je óp het paard in plaats van 'erin'.
> Rij ik met iemand samen, dan heb ik daar geen last van. Die
> auto is al langs voor dat ik mij dingen ingebeeld heb, van die
> eend schrik ik niet. En paardenbeest hoeft maar aan welk snode
> plannetje te denken en ik heb hem al door
Lekker kletsen, wat lachen ---> ontspanning, niet in je hoofd dus.
> Wat voor mij persoonlijk in het hele bovenstaande verhaal
> (gronden) meespeelt is de band met je paard. Ik heb mijn
> verzorgpaard heel er moeten leren kennen, hij is niet echt
> eenvoudig te doorgronden. Drie jaar terug liep ik er meer naast
> dan dat ik erop zat, nu rij ik hem
bitloos (en dat had ik echt
> nooit gedacht) en zijn we zó op elkaar ingespeeld. Ik heb het
> gevoel dat we samen en elkaar hebben leren gronden. En dat ik
> op een ander paard toch weer een heel eind terug sta en meer op
> mezelf terug moet vallen.
>
En ook dat is te verklaren: naarmate je meer op elkaar ingespeeld raakt groeit het vertrouwen, wederzijds gevoel, de zekerheid. Dan kun je in dat gevoel blijven en hoef je niet in je hoofd te gaan.
> Groetjes Karin
Groetjes terug, Pien
Warboel
