Dat artikel, clicker tips, dateert uit 1998. In die tijd (1997 / 1998) was clicker training in de wereld van hondeneigenaren en hondensport ongeveer geaccepteerd en toegepast op de schaal waarin dat nu in de paardenwereld het geval is.

Nu, 13 jaar later, is de hondenwereld hierin al véél verder. Het overgrote deel van de hondenscholen (vergelijk met maneges) werkt nu met R+ training (positief belonen) als basis voor alle lessen. In 1998 rukte en slingerde Martin Gaus nog hondjes in het rond aan een slipketting (en trouwens, een jaar of 4 daarvoor, ik soms ook ). Nu is Gaus een groot voorstander en praktijkmens voor clicker training.

12 jaar geleden was het voor bijna iedereen ondenkbaar dat honden die moeilijke taken vervullen, zoals politiehonden, blindegeleidehonden en dergelijke, getraind zouden worden op basis van clicker training. Gelukkig is dat nu bijna overal normaal, nu is het de standaard! In de "westerse" landen, althans.

Wat ik zeggen wil: ik begrijp wel de bezwaren, de twijfels en de vragen. Ik heb die zelf ook gehad!! Maar uiteindelijk zijn al die mitsen maren en twijfels opgelost. Bij mij. En bij grote en invloedrijke groepen in de hondenwereld. Bij dolfijnentrainers. Bij trainers van dierentuindieren. Bij trainers van dieren in het wild. Bij trainers van papegaaien en verwante vogels.
Nu de paarden nog.... Ik heb 't eerder geschreven maar voeg het nog een keer toe: het gaat me niet om de clicker, da's maar een plastic met metalen dingetje! Het gaat ook niet om voerbeloningen (het gaat om een beloning waar het betreffende dier graag z'n best voor wil doen). Het gaat me er ook niet om dat ik persoonlijk gelijk wil krijgen. Het gaat me om dierenwelzijn (en om blije diereneigenaren).

Misschien klinkt dit als een preek en/of betweterig. Als dat zo is vind ik dat vervelend, maar ik weet niet hoe ik het anders/beter kan schrijven. Misschien kun je je voorstellen dat je probeert om mensen die hun paard ('s winters) nog op stal houden, probeert te overtuigen dat een weide en contact met soortgenoten toch echt beter is? Hoe doe je dat, zonder "preken" ?

grt,
Karen

clarissa ruijgrok schreef op maandag 15 maart 2010, 9:23:


Het is de reden dat bij het Atkins dieet fruit (de meeste soorten) wordt afgeraden. Omdat in fruit heel veel suikers zitten. In groente veel minder (op enkele uitzonderingen zoals peulvruchten na).
Suikers die niet direct worden gebruikt voor verbranding, worden in je lichaam opgeslagen als vet.


Karen

Michiel schreef op maandag 15 maart 2010, 10:17:

...

Prachtige, wijze woorden! Ken je ook het boekje "De Honderdste Aap"? Het beschrijft op een soortgelijke manier veranderingsprocessen, bij dieren (apen) zowel als in de menselijke samenleving (dat is wat ik me herinner van de kern van dat boekje).
Het is al oud, het is het enige boekje dat ik vroeger van mijn ouders min of meer móest lezen

grt,
Karen

Maria Delavega schreef op maandag 15 maart 2010, 11:55:


Super, goed gedaan! Laat je weten hoe het verder gaat?

grt,
karen

Dani62 schreef op maandag 15 maart 2010, 12:21:



LOL, ik moest inderdaad even zoeken wat je bedoelt... maar ik heb 't gevonden


Dankjewel voor die actie, ik ben d'r blij mee !

grt,
karen

Sandra van Bommel schreef op maandag 15 maart 2010, 7:00:


Leuke vraag!

Dit is wat ik zou doen:
Vanuit m'n eigen houding/ademhaling etc. een kalme zekerheid uitstralen. Het paard de tijd geven om te kijken naar al het enge, als het dat wil.
Niets eisen/afdwingen (tenzij er een gevaarlijke situatie is), maar het paard uitnodigen om mijn voorbeeld te volgen (mijn voorbeeld = de kalmte, plus wat we gaan doen qua richting en tempo, om hier weg te komen). Hoofd laag vragen (ervan uitgaande dat dat een aangeleerde oefening is). Als hoofd laag lukt, dat belonen door rustige, kalmerende aanraking en lichaamstaal.

Als het paard wil vluchten, voor mij uit, proberen om dat vóór te zijn. Ik zit er al niet meer op hoor, in die situatie ! -- op de grond kan ik veel meer doen met lichaamstaal en beter leiden zonder dwang, dan vanaf een paardenrug.
Proberen dmv lichaamstaal om het paard alleen in de richting en het tempo die ik heb uitgezocht te laten bewegen.
Als me dat niet lukt en het paard er dus vandoor wil stormen, dan is er een gevaarlijke situatie en weet ik (dus) niets beters te doen dan uit alle macht proberen het touw of de teugels vast te houden en de situatie terug onder controle te krijgen. Proberen bij zo'n vluchtpoging om het paardenhoofd zsm mijn kant op te buigen (te trekken, in dat geval).

Eventueel, afhankelijk van wat het paard al herkent als signaal en hoe hoog het stressniveau precies is: clicken voor elke poging tot mij ontspannen volgen (beloning is de pogingen hoorbaar/zichtbaar/voelbaar waarderen).

P.S.: een belangrijk uitgangspunt van clicker trainers is "set your horse up for succes". Om die reden zou een goede clicker trainer een paard niet in die situatie brengen zolang het dat nog niet met voldoende ontspanning kan. Maar er kan natuurlijk iets onverwacht gebeuren, waardoor je toch in zo'n situatie belandt.

grt,
Karen

Zowel hoofd laag als hoofd hoog zorgen voor een fysieke reactie.
Hoofd hoog stimuleert het fysieke syteem dat bedoeld is om te kunnen vechten of vluchten. Meer adrenaline aanmaken, bijvoorbeeld.
Hoofd laag brengt dat fysieke systeem juist tot kalmte (minder aanmaak van o.a. adreanline). Voor mij persoonlijk heeft de hoofd laag-oefening geen betekenis in de zin van rangordeverhoudingen.

grt,
Karen

Karen Koomans schreef op maandag 15 maart 2010, 13:19:


Euj, dat staat er een beetje te kort door de bocht, bij nader inzien (sorry!).

Ik ben het wel eens met wat Wil schrijft over dat een paard dat al vertrouwt op z'n mens als leider, zijn hoofd niet omhoog zou gooien als die leider aangeeft dat is niets IS om bang van te zijn.

Maar in een situatie dat dat (nog) mis gaat, immers het paard is in deze casus wél bang en gestressd, is voor mij het hoofd laag vragen niet bedoeld als "erken mijn leiderschap", maar puur bedoeld om het paard te helpen om fysiek te kalmeren.

grt,
Karen

Merel Stoffers schreef op maandag 15 maart 2010, 13:23:


Ik weet niet een concreet persoon voor je, maar als ik zo lees wat je zoekt, dan zou ik eens googelen op Centered Riding, in de hoop een goede CR instructeur te vinden in jouw woonomgeving.

grt,
Karen

van lennep schreef op maandag 15 maart 2010, 13:32:



(leuk toch; twee zielen, één gedachte!)

marianne laenen schreef op maandag 15 maart 2010, 13:26:


Ik kan me voorstellen dat dat goed kan werken. Omdat (corrigeer maar als je denkt dat het anders is!) je met inbuigen op een vriendelijke manier kunt vragen "laat mij je controleren/geef mij je hoofd". Op die manier wordt het paard er aan herinnerd: "o ja, ik hoef niet bang te zijn want mijn vertrouwde mens is er bij!". Werkt het ongeveer zo, denk je (marianne)?

grt,
Karen

Piet schreef op maandag 15 maart 2010, 7:14:


Mee eens Piet. Ik heb een "en" (dus niet een "maar" )

In andere forumdraden werd recent geschreven over de kracht van intrinsieke motivatie. Daar geloof ik ook in. Bijvoorbeeld, een paard kan leren dat het zich beter voelt (trotser, meer zelfverzekerd) als het in verzameling en oprichting loopt. Dan wordt het op die manier bewegen, een plezier op zichzelf. Ik vind Klaus Hempfling een sterk voorbeeld van een trainer die dát nastreeft. En ook bijvoorbeeld Imke Spilker (schrijfster van het prachtige boek "Empowered Horses").

Ook in minder vergevorderde oefeningen kan zo'n intrinsieke beloning zitten. Het plezier en de trots dat een leerproces op zichzelf kan geven. Fálki bijvoorbeeld, die slaat wel eens een aangeboden voerbeloning over, omdat hij daar geen tijd voor heeft . Hij wil dan meteen dóórgaan, wil geen tijd nemen om de beloning aan te pakken, want hij wil dan zsm nogmaals ervaren dat hij echt helemaal zelf die moeilijke puzzel die ik heb heb voorgelegd helemaal goed weet te beantwoorden.

grt,
Karen

Sandra van Bommel schreef op maandag 15 maart 2010, 14:02:

.
.

Ik kan me hier helemaal in vinden, Sandra (heb voor de duidelijkheid alle citaten laten staan). Vervang Amber door Donna en Hidalgo door Fálki, en ik had 't zelf kunnen schrijven !

grt,
Karen

Van mij mag hij dat!
Ik schreef: "Het paard de tijd geven om te kijken naar al het enge, als het dat wil."

Hoofd laag zou ik vragen als de situatie naar mijn inschatting uit de hand dreigt te lopen. Als ik - in die situatie - alles wat ik ken uit de kast wil halen om te zorgen dat het paard alsnog kalmeert.

grt,
Karen

Piet schreef op maandag 15 maart 2010, 15:48:


Piet, ik ben eigenlijk ook heel benieuwd naar jouw antwoord, wat jij zou doen als je het "enge" niet in stapjes kunt benaderen maar je er onverwacht opeens middenin zit?

Bijv. je rijdt met je paard langs een drukke verkeersweg. Het paard komt daar vaker en is onder normale omstandigheden ontspannen langs die weg.
Plotseling gebeurt er vlak naast je een ernstig ongeval, een vrachtwagen knalt frontaal op een auto. Je paard schrikt ENORM van die enorme klap, en vanaf enkele seconden erna komen er ook nog allemaal gestrestte mensen aangerend richting de plek van het ongeval, sommige mensen gillen en schreeuwend
Je paard steigert en natuurlijk is er gevaar dat je paard er vandoor zal willen gaan, desnoods dwars door de mensen die komen aanrennen heen.
In deze theoretische casus lukt het jou prima om zelf kalm te blijven, zodat je je paard zo goed mogelijk uit deze traumatische situatie kunt redden (jóuw schrik speelt hier geen rol, bedoel ik ).

Als er ergens al een antwoord gegeven is dat op van toepassing is op wat jij zou doen, da's ook prima natuurlijk. Antwoorden van nog andere mensen, clicker trainer of niet, óók leuk ;-o!

grt,
Karen