Anja Seijn schreef op maandag 12 april 2010, 23:00:


Ikke niet meer, al twee jaar niet meer. Ben weer zonneblonT in de zomer en middenbruin in de winter.
Veel gezonder voor je haar!
Nee Nee Ilma, niks geretoucheerd. Ik zou niet eens weten hoe ik dat moest doen.

Groetjes, Pien

van lennep schreef op maandag 12 april 2010, 22:01:


Mijn dochters zorgen er wel voor dat er hier niks te ontkennen valt....
Pien

Wil schreef op maandag 12 april 2010, 22:12:


Ach jij, jij hebt niks geleden....
Groetjes, Pien

Anja Seijn schreef :

Ow, tis een zij, Goke, sorry, da's waar.

Je kunt haar ook gecontroleerd laten galopperen hoor, door haar op een 'pompend remmen' (zoals in een auto met gladheid dus opvangen) manier terug te nemen, zo'n 10 meter vóór de bocht. Hebben we dat geoefend toen? 1,2,3 in een pulserende beweging terugnemen op de teugels en tegelijkertijd je bekken kantelen en 'easy' of 'rustig' zeggen, uitademen en dieper zitten. Jij geeft dan ahw het goede voorbeeld aan haar. Zij zal je niet meteen snappen, vandaar dat je dit vanuit stap moet opbouwen, aanvankelijk nog met de teugels en later met alleen je zit en je stem. Is niet moeilijk, je moet alleen consequent zijn in de toepassing ervan.

Nooit steeds harder gaan trekken of hangen aan de teugels, dat heeft geen zin en zij kan alleen maar gaan terugtrekken. Rukjes geven of zagen werkt ook niet positief want daar wil ze onderuit en ze zal alleen maar verharden. Maar wél voldoende druk gebruiken als nodig is (inschatten) en bij elke vertraging * belonen* én tegelijkertijd onmiddelijke release (daarom ook in stap beginnen).

Niks te knallen en meer ruimte geven, bij je blijven moet ze. Het werkt beangstigend als je het gevoel hebt geen controle te hebben en als je moet trekken héb je ook te weinig controle. Ik kan me dat goed voorstellen. Vandaar dat je andere communicatiemiddelen moet toepassen. Slim zijn, 'tot hier en niet verder', dat volhouden, niet die extra meter geven want dan is ze weg en kun je weer van voren af aan beginnen.

Goke lijkt me een zeer bereidwillig en vriendelijk betrouwbaar dier, dus die pikt dat wel op verwacht ik. Maar eerst jij.

Groet, Pien

Koen Theys schreef op maandag 12 april 2010, 23:29:


Ik eerlijkgezegd ook niet.
Zuivere aspirine, gewoon bij de mensendrogist verkrijgbaar, doet evenveel goed.
Mijn DA heeft dit ooit bevestigd!!!!

Groet, Pien

Wil schreef op maandag 12 april 2010, 23:37:


In onze huidige buitenkant-maatschappij moet je er altijd Jong en Vitaal uitzien en is grijs worden ene teken van ouderdom en niet-meer-meetellen.

Jammer dat dat zo is. Legio vrouwen laten zich onder druk zetten en gaan erin mee, dus moet al dat haar geverfd. Let ook maar eens op; het gros van de 40 plussers knipt haar haren zelfs af tot een korte coupe. Je ziet weinig 50 plus vrouwen meer met lang haar....

Groet, Pien

Karen Koomans schreef :


In een kudde staan paarden zelden veel stil maar zijn ze altijd wel in beweging.
Groet, Pien

Aanstaande zondag zal de laatste keer zijn dat onze Quarter, Holly, werkt. Ze is nu 21 jaar en mag van ons met pensioen. Ik voel de behoefte om dit echt te vieren en heb wat mensen uitgenodigd. Ons eerste gepensioneerde lespaard is voor ons bedrijfje wel een mijlpaal. Bovendien willen we Holly echt laten weten dat haar werkzame leven afgesloten wordt. Zoiets heeft toch een symbolische waarde, merk ik.

Hebben jullie tips, suggesties hoe we dit kunnen invullen? Ik had gedacht mijn kleine nichtje op Holly te zetten en haar aan te laten komen lopen, Holly af te zadelen voor de allerlaatste keer, maar er zal vast iets originelers zijn.

Wie?

Groet, Pien

Karen Koomans schreef :


Aspirine is de chemischa variant van wilgenblad en heeft een pijnstillende werking:http://nl.wikipedia.org/wiki/Acetylsalicylzuur

Bijkomend voordeel is dat het licht bloedverdunnend werkt waardoor het bloed tot in de kleinste haarvaatjes kan komen hetgeen de genezing ten goede komt.

Groet, Pien

van lennep schreef op dinsdag 13 april 2010, 7:15:



Geweldig dat je zo meedenkt.
Weet je wat; we gaan het gewoon allemaal tegelijk doen...

Greetz!

Anja Seijn schreef op dinsdag 13 april 2010, 9:30:


Schijnt ook met bewegingspatronen in je hersenen te maken te hebben. Als je op jonge leeftijd leert paardrijden wordt de beweging ervan een automatisme in je hoofd. Op oudere leeftijd ben je in het nadeel omdat het geen automatisme meer wordt. Mijn ervaring als lesgever is dat 'ouderen' (40 plus, sorry) over het algemeen nooit dat automatisme meer kweken. In praktijk komt het erop neer dat zij nooit zo goed zullen leren rijden als iemand die op 10 jarige leeftijd begon. Uitzonderingen daargelaten natuurlijk. Sorry Anja, waarschijnlijk niet wat je wilde horen

Tuurlijk ben je ook voorzichtiger, meer bewust van de gevaren. Een jong kind heeft dat niet, die zijn spontaner maar zien risico's dan ook niet. Weer een van de redenen dat ik vind dat kinderen spelenderwijs moeten kunnen leren rijden veilige, niet te grote op ponnies en niet op paarden.

Groet, Pien

Cindy Helms schreef :

Pfff, breek me de bek niet open.
Ook nu ik weer eens half kreupel loop van de rugpijn ('t gaat vandaag ietsje beter); het werk gaat gewoon door als je zelfstandige bent.

Iemand in loondienst of een vrijwilliger meldt zich ziek bij een verkoudheidje en wij gaan maar door.
Niet altijd goed hoor, ik ben er niet trots op want ik vind dat ik mijn lijf soms gewoon loop te slopen. Veel liever had ik plat gelegen nu, maarja, dan komt er geen geld binnen he....

Voordeel is dan wel weer dat ik nu lekker het zonnetje in kan en mag genieten van het mooie weer terwijl anderen achter hun buro zitten.

Groet, Pien

Cindy Helms schreef :

Ik vind dat Holly een hard leven gehad heeft. Ze is pas op 15 jarige leeftijd bij ons gekomen. Ooit vanuit de VS naar NL geïmporteerd, wedstrijden gelopen, vaak verhandeld, enorm onder druk gezet (dat merk je aan alles, zelfs nu nog), een aantal veulens gehad die vroeg bij haar werden weggehaald, veel pijn in haar been agv een botchip die pas laat ontdekt is (ze is eraan geopereerd). En zelfs nu nog doet ze nog alles wat je haar vraagt. Puur op karakter en omdat het zo'n schat is maar ook omdat het erin geramd zit. In haar hoofd is ze nog redelijk jong en vooral ook werklustig maar dat lijf dat moet nu maar eens tot rust komen. De 30 dat haalt ze niet, ze wordt al wat krakkemikkig en vooral stijf in haar rechtervoorbeen agv de artrose op haar voorknie die nu in snel tempo is aan het vergeren. Op de dag dat ik zie dat ze haar been niet meer kan buigen en ze niet meer kan gaan liggen houdt het op, heb ik mezelf beloofd.

Als ik haar vergelijk met onze heerlijk ongecompliceerde Stef die zelfs een jaar ouder is vind ik haar
veel meer 'beschadigd'. Stef heeft dan ook een prima leven gehad tot nu toe (en werkt nog mee).
Als Stef ooit dood gaat zal ik hem enorm missen, juist vanwege die ongecompliceerde vriendelijkheid. Als Holly ooit dood gaat ben ik opgelucht en blij dat dat harde leven voor haar gestopt is. Ik gun haar haar laatste jaren in (relatieve) vrijheid. Nooit meer werken.
Gewoon eens eindelijk zijn. Ik hoop dat we de weide aan huis dit jaar nog krijgen, dan haal ik haar hierheen en mag ze de veulens be oma- en, samen met Steffie.

Groet, Pien

Wel rekening mee houden dat "op rust" héél dikwijls de snelste weg naar Rendac is !! Paard staat stil ,roest vast en dan begint de miseire ! Gematigde onderhoudsbewegings is de clue .Bij mensen evenzeer zo ,trouwens !Zetelke en televisie , en geen doel meer in het leven behalve naar het einde deinen . No good lady's en gents ,no good

Dan is dat maar zo.
Voor mij geen reden om haar aan het werk te houden. Het houdt toch een keer op. Een lichaam dat oud is en gaat verslijten hoeft niet meer noodgedwongen te presteren.
Dan maar een paar jaar eerder naar de Rendac of hoe-we-dat-tegen-die-tijd-dan-ook-oplossen....

Groet, pien

Koen Theys schreef op dinsdag 13 april 2010, 21:33:


Ik vind dat ook een mooie oplossing en zou er ook voor 'in' zijn.
Maar we willen niet dat Holly nog bereden wordt. Wat wandelen aan de hand en rondlummelen als veulenopppas of knuffeltroelie is voldoende. Holly is een perfecte veulenopvoedster en pleegoma dus die heeft nog zeker een taak voorlopig. Dat vindt ze ook leuk, ze zoekt de veulens altijd op. Dat zijn naast Stef, de enige paarden die zij echt als niet bedreigend ervaart.

Groet, Pien