Hoi iedereen die dit leest (en die zo'n brok aandurft) :) ,

Vandaag heb ik de grote stap genomen, ik heb voor de eerste keer bitloos GEREDEN (dus niet een beetje erop rondhobbelen aan het halster zonder controle).
Ik moet eerlijk zeggen dat ik een beetje schrik had dat ik Boy niet goed zou kunnen houden. Hij is nogal hard in zijn mond:, en maakt zich snel sterk op zijn borst, dus ook het sturen leek mij niet erg handig. Maar ja, toch maar de stap gezet he.. Kan niet eeuwig grondwerk blijven doen.

Dus eerst eens besproken met een vriendin die bitloos rijdt hoe en wat. We zouden eerst een beetje grondwerk doen met de Monty Roberts en dan erop en in stap werken en als hij goed reageerde ook in draf. Mijn vriendin zei dat galop misschien een beetje veel gevraagd was de eerste keer, zij weet namelijk hoe hard en sterk hij kan zijn. Zo gezegd zo gedaan.
Grondwerk: gewoon langs hem. Eerst stoppen aanleren. Ik wandelen en dan stoppen. Hij stopt dan vanzelf maar ik gaf dan lichtjes druk op de teugels. Na een paar keer had hij het door. Enkele oefeningetjes gedaan, en dan een grotere: achteruit door een L stappen. Ja nou! 3 keer geprobeerd, de derde keer al volledig erdoor SUPERGOED!! Dat dus laten rusten.
Dan erop zonder zadel en bit. Hmm, het sturen baarde me nu echt zorgen en het stoppen natuurlijk ook.
IK KON MIJN OGEN EN HANDEN NIET GELOVEN!! Mijn paard is hard op het bit, maar op zijn neus?! Amai!! Zo gevoelig! De minste beweging van mijn handen detecteerde hij, hij was gewoon super!! MAAR ECHT SUPER HE!! Gewoon buitenteugel aansluiten, binnenteugel beetje van de hals, benen aanleggen en de wending was geboren! Na een beetje oefenen ging hij zelfs bijna om zijn eigen as! Ook het halthouden, super! Bij het bit moest ik veel meer kracht gebruiken, ik snap dat toch een beetje niet hoor! Omdat het zo goed ging, dacht ik ook maar eens in draf te proberen. Nu, Boy is erg voorwaarts, dus ik verwachtte dat hij zou doordraven. Dat deed hij ook, zeker even hard, maar anders.. Hoe moet ik dit uitleggen. Hij draafde goed door zoals altijd, maar was veel lichter in mijn hand, ik had licht contact, en toch kon ik hem supergoed houden! Hij reageerde op mijn minste terughoudendheid! Op dat eerste drafje sprong mijn hartje over! DIT WAS HET! Ik had een heerlijk gevoel, ik kon hem niet in zijn mond zitten (waar ik altijd veel schrik van had), en ik voelde gewoon aan zijn manier van lopen (meer zweverig, meer werklustig, kan het niet uitleggen) dat hij zich beter voelde. Ik gaf hem mijn volledige vertrouwen door dit te doen, maar liet hem niet zomaar iets doen, maar liet hem doelbewust vanuit vrijheid en vertrouwen bewegingen maken.. Ik weet zeker dat hij het ook heerlijk vond, hij liep heel anders. Hij luisterde weer perfect op wendingen en stoppen, het ging gewoon super! Ik weet dat je dan moet stoppen, maar kon het echt niet laten om toch te galloperen.. En daar gingen we dan.. We waren weliswaar in de binnenpiste, maar jong toch, zo heerlijk!! Zo zonder zadel, zonder bit, ik had echt het gevoel van eenheid en reed hier ook op (een superapart gevoel), ging mee in zijn bewegingen, dacht niet meer na, alles verdween, alleen Boyke en ik waren er nog.. Op de lange zijde heb ik hem eens goed laten doorgaan, ik pitste mijn handen een beetje dicht en vertraagde op zit en... no problem! Met bit moest ik toch meestal wel wat kracht zetten.. Hierna heb ik nog wat gedraafd en veel wendingen gemaakt en dan gestopt natuurlijk. HOW JONG!! zo fijn!! Da's pas paardrijden! Hierna vroeg ik of mijn vriendin niet even wou, om hem eens te voelen. Zij klimt erop en ik erlangs, ze geeft been en.. niks. Vraagt hem om te draaien en.. niks. Hij bleef recht voor me staan. Verplaatste ik me, hij achter me aan.. De hele tijd. Dan even kordaat geweest en hem echt weggeduwd en toen was hij vertrokken. Bij Allison reageerde hij ook heel goed, maar ze heeft maar heel even gereden, hij had al genoeg ervaren. We wilden stoppen, maar er was iets met hem.. Hij volgde me en vroeg me iets,maar ik wist niet wat, ik begreep het niet.
Ik heb het al gezegd tegen Pien, maar Boy is geen speelvogel, hij is meestal serieus en vriendelijk, maar erg nuchter. Maar hij kwam naar me toe, schudde met zijn hoofd, kapte eens met een been en bekeek me dan zo raar. Ik dacht echt: wat heeft ie nou?? Ik wandelen, hij achter me aan, ik dacht ok, ik joggen hij achter me aandraven, en toen: 'KLIK' HIJ WOU SPELEN!!
Tijdens het grondwerk had ik alleen maar draven en stop gedaan en dit ging soms, maar meestal stopte hij niet direct als ik stopte en moest ik hem druk geven. Maar nu, hij hield iedere beweging van mij in het oog, reageerde op alles wat ik deed, hij wou gewoon spelen!! Ik dus meedoen, lopen en hij in GALOP langs mij, ik stop en omdraaien, hij vliegensvlug ook. En zo een beetje gespeeld. WAS SUPER!! Ik heb echt het coolste paard van de hele wereld :) !! Toen een klein testje gedaan. Allison op zijn rug gezet en kijken of hij het nog deed, en ja hoor, ook in galop met een persoon op zijn rug bleef zijn aandacht volledig bij MIJ. WAUW!!

Voor velen onder jullie zal dit misschien niets speciaals zijn, maar je moet bedenken dat ik 4 weken geleden met bit, sporen, zweep en pelham een paard had dat tegenwerkte, zeker niet speelde, moeilijk te stoppen was in galop etc. (schiet me nu aub niet af door mijn verkeerde beslissing over het gebruik van dwangmiddelen.) 4 weken geleden had ik wortelen, een touw, veel kracht en mijn kordate, tamelijk harde stem nodig om hem in te houden in dezelfde piste omdat hij overal paarden hoorde. Hij kon zijn aandacht niet langer dan 30 sec bij mij houden en was meteen van slag door een hinnik, bries, hoevengekletter van andere paarden. En n uheeft hij nota bene bijna een half uur zijn aandacht alleen bij mij gehouden!! Door het grondwerk, wandelen naaste me en elke dag zeker 5 uur samenzijn (poetsen en gewoon in de stal zitten inbegrepen natuurlijk) is hij zo verandert zo korte tijd!!

Eerlijkheidshalve moet ik zeggen dat we dus alleen in de piste waren zonder andere paarden. De echte vuurdoop zal zijn met een merrie in een piste rijden. Da's voor hem het moeilijkste.
Het plan (jaja, ik maak trainingsplannen die weliswaar flexibel zijn) is nu nog oefenen in de binnenpiste tot ik het gevoel heb dat hij volledig beheersbaar is, dan ehtzelfde in de buitenpiste met paarden zichtbaar rond hem en dan in de piste met een ruin. En dan een buitenrit met 1 ruin en zo verder opbouwen.

Besluit: als het van mij afhangt (en dat doet het ook) komt er NOOIT meer een bit in de mond van mijn schat! NOOIT MEER!!!

Ik ben zo gelukkig!! Jullie kunnen het niet geloven! Zit hier nog na te trillen, dikke smile op men face, rillingen over men rug. Dit half uurtje was het beste paardrijden dat ik ooit heb meegemaakt denk ik!

Enthousiaste groeten, Jolijn

Vraagje: hoe komt het toch dat hij zo hard is op het bit, maar toch zo gevoelig voor druk op zijn neus (is vroeger (niet door mij!) op een stang opgeleerd)? Is dat normaal? Als dit zo is, waarom rijd dan niet iedereen zonder bit?

P.S.: sorry voor het lange en waarschijnlijk chaotische verhaal, maar ben toch zo verschrikkelijk blij!!
Pien, you were totally right, er is niks van de training verloren gegaan precies.

Elzaliene Proost schreef op donderdag 14 februari 2008, 16:14:


Dus gevoelig houden door zo weinig druk als mogelijk en direct druk lossen wanneer hij doet wat hem gevraagd wordt? Of nog iets?

RuJo schreef op donderdag 14 februari 2008, 16:27:


Persoonlijk vind ik het een hele fijne ervaring, maar dat zal voor iedereen anders zijn he.. Het is niet dat mijn paard niet braaf is, ik ken hem al van veulen en ik denk dat er al een stuk vertrouwen aanwezig was, het was alleen dat ie bij het horen van andere paarden en zien betrekkelijk wild was. Ik had al die prullaria om hem te houden in bijzijn van andere paarden. En ik verzeker je, een paard dat vergeet dat je op zijn rug zit en gek begint te doen bij zien van andere paarden is niet erg handig bij buitenritten.

vagebond schreef op donderdag 14 februari 2008, 17:04:


Weet ik, eerste keer grondwerk ging ook supergoed. Maar ben nu gewoon zo blij! Het zal zeker niet altijd zo goed gaan, zeker niet eens hij het gewend is, maar toch.. Ik kan nu 3 weken niet met bit rijden omdat hij een wolfstandje heeft laten trekken. Dus ja, HET teken om bitloos te beginnen he :).

Heb een fotootje bijgezet onder foto-album, mijn paard, Boykes hoeven. Een foto van hem met zijn Monty Roberts. En zijn haar is mooi in een vlechtje zodat het goed zichtbaar is

Caatje schreef op donderdag 14 februari 2008, 18:43:


De teugels zijn niet kruislings. Gewoon vastgeklikt aan de ringen. Pien had gezegd dat haar ervaring was dat het dichtkneep en niet terug loste, maar dat heb ik eigenlijk niet gehad met deze.. Weet ook niet of we precies hetzelfde bedoelden dus..

Eva Saegerman schreef op donderdag 14 februari 2008, 18:45:


Hij maakt zich sterk wanneer er andere paarden bij komen of langs de kant van de weg staan e.d (zeker als het hengstige merries zijn). Hij heeft wel al vaker gedekt, en heeft ff alleen gestaan. Normaal stond ie met een ruin, maar deze is verhuisd. Dus over 2 weekjes gaat ie naar Pien. Ik denk, ja, hij wordt gewoon erg opgewonden bij andere paarden, heeft ie gekregen sinds hij in de dekking stond bij vorige eigenaar en is er nooit meer echt uitgegaan en erger en erger geworden dat ik ben beginnen zoeken en hier uitkwam.

Michiel schreef op donderdag 14 februari 2008, 21:59:

knip...


Ja, ik weet wat je bedoelt Michiel. Ik heb eigenlijk enorm veel schrik dat hij ook hard gaat worden op deze manier van rijden. Nu is alles nieuw, ook voor hem, en eens gaat hij het zo doorkrijgen dat hij terug zijn kracht gaat gebruiken. Voor dat moment ben ik bang. Ik ben bang dat ik het verkeerd ga doen en hem ga leren op zwaardere druk te reageren. Dat heb ik immers ook met het bit gedaan. Ik weet nu wel wat ik verkeerd gedaan heb denk ik, maar toch.. Daarom vind ik het belangrijk hier begeleiding in te krijgen. Ben nu nog 1 week op deze plaats en ik ga proberen zo veel mogelijk lessen te nemen van Allison (ze is echt goed, zonder haar zou ik echt zo ver niet gekomen zijn, eerlijk waar) om geen fouten te maken. Thuis ga ik het rustig aan doen en eens bij Pien en Jack kan ik terug lessen. Ik denk echt dat ik en Boyke dit kunnen, het bitloze en ijzerloze en wil er ook volledig voor gaan.
Soms denk ik dat het achteruit gaan op zo weinig mogelijk druk (ik hoef hem zelfs niet aan te raken) alleen een kunstje is van hem, snap je.. En dat hij het hele concept niet begrijpt. Maar gelijk vandaag geeft hij toch aan het te begrijpen, maar andere dagen met grondwerk, als hij heel afgeleid is, is het alsof hij het niet begrijpt.. Weet het soms niet goed. Voor mij is dit alsof ik een sprong neem, maar niet weet wat erachter ligt.. Het kan water zijn, gewoon grond, eventueel een afdaling.. Voor mij is deze hele ervaring erg boeiend en leerrijk (en ook voor Boyke denk ik), maar toch is het een onzekere duik in het diepe.. En dit roept bij momenten angst op bij mij..
Jullie reacties zijn van grote waarde voor mij, het geeft me kracht en het bevestigd dat ik goed bezig ben momenteel, maar toch is de kans groot dat ik fouten maak.
Ik denk gewoon dat ik op mijn gevoel ga afgaan wat kan en niet via mijn plan en verder doen en dan zien als ik bij Pien ben.
In deze 3 weken hebben Boyke en ik zoveel geleerd van elkaar! Ik heb geleerd zijn gedrag te ontcijferen (alle, een beetje al, kan nog veel beter) en hij heeft ergens geleerd hoe hij het beste dingen duidelijk kan maken aan mij.
Ik rij nu al 9 jaar met hem, en ik heb altijd gemerkt dat ik hem een bepaalde vrijheid moest geven om een relatie op te bouwen. Dwingen helpt niet bij hem, dan gaat hij meer en meer tegenwerken, en daar heb ik een grove fout gemaakt. Ik voel me er met momenten heel erg schuldig om.. Allison zegt dan: 'gedane zaken nemen geen keer, maar nu heb je de kans om het beter te doen.' En ze heeft gelijk. Vandaag en ook andere dagen (maar toen zag ik het niet zo) heeft hij mij laten weten dat hij verder wil gaan met mij, er iets goeds van maken..
Het kan zijn dat in sommige ogen dit sentimenteel en personificerend klinkt, maar zo voel ik het aan. Ik probeer heel zijn reacties en gedrag te relativeren, maar het is zo complex! Ik moet echt nadenken over zijn gedrag en dan pas conclusies trekken, wat ik voorheen niet deed.
Nou, ik stort mijn hart een beetje uit, niemand in mijn omgeving is zo erg met paarden bezig en ergens begrijpen zij mijn passie niet. Ik hoop en denk dat jullie dit wel kunnen begrijpen.

Vriendelijke groeten, Jolijn.

Michiel schreef op donderdag 14 februari 2008, 21:59:


Ik denk het ook...

om hem uit de slaaphouding (zijn


Ik zou iets willen vragen: Wanneer mijn paard tegenwerkt, dan gaat hij ook achteruit, dan moet ik niet te veel been geven. Dan laat ik hem gerust en dan stopt hij. Maar als ik dan druk opvoer, dan gaat hij steigeren. Slaaphouding doet hij nooit. Hij werd dan gewoon heel hard in de mond, ging steigeren. Verhoogde ik de druk nog, dan bleef hij steigeren. Werd ik weer rustig en even wachten ging hij meestal wel door, maar soms ook niet.
Wat doe je met een paard dat steigert, en niet meer doorwil en anders terug gaat steigeren? Toen hij 7 jaar was is hij dat beginnen doen, en het was op een bepaald moment heel erg. Er zijn momenten geweest dat ik 40 minuten aan een wei gestaan heb omdat hij niet doorwou. Eerst steigeren enzo. Ik rustig en niks doen, hij mocht alleen zijn hoofd niet draaien naar de paarden en moest naar de richting waar hij heen moest kijken. En na een tijdje stonden we daar da zo belachelijk, maar besloot toch verder te gaan.
Zo heeft het veel geholpen, wist niets anders.
Ik reed toen met zweep en bit. Ben raad gaan vragen, en toen hebben ze mij sporen gegeven. Het hielp wel, maar of hij er gelukkig mee was?

Wat kan ik nu doen wanneer hij dat allemaal doet? Zo weinig mogelijk druk ok, maar ik kan hem ook niet zomaar laten doen e..

Uurtje schreef op zondag 17 februari 2008, 18:53:


Ik zou niets wetenschappelijk weten, maar ik heb ook een pony gehad van 33 en hij lag ook nooit. (Toch maar heel erg soms gezien) Vorig jaar was hij gaan liggen en is niet meer opgestaan..

Groetjes..

Corinne oet Belsj schreef op zondag 17 februari 2008, 21:44:


Ik veronderstel dat deze vragen eigenlijk gericht zijn aan Uurtje?
Groetjes..

Voor degenen die het interessant vinden:

Hoi, ik heb vrijdag en vandaag dan weer zonder bit gereden.

Nou, zijn eigen belangen zijn al terug naar boven aan het komen :)
Vrijdag ging het weer super goed, was weer zonder zadel. Alles ging goed tot er een ruiter binnenkwam met een hengstige merrie. Ja, hij had dat natuurlijk direct geroken, he. Hij steigerde ene keer omdat ik druk zette om hem in te houden. Dan ben ik afgestapt (vond het toch een beetje gevaarlijk zo zonder zadel, enzo), heb een aantal rondjes gedaan aan de hand en heb de bak verlaten.
Vond het echt erg, stond op het punt om in tranen uit te barsten. Het gaat zo goed, en dan ineens zo slecht. En de leuke opmerkingen dat 'ik mijn paard de baas laat zijn omdat ik afstap' en 'hij het op die manier nooit zal afleren' en 'dat ik dan maar eens met harde hand moet laten zien wie de baas is' e.d. waren natuurlijk ook van de partij.. Gelukkig ook mensen die me een hart onder de riem staken en me aanmoedigden om vol te houden (ook een bitloze ruiter).
Zo kon ik de training niet eindigen, dus ben ik in de kleine bak gaan rijden (die juist langs de grote licht en gescheiden is met een muurtje). En dan gaat ineens alles pico bello. Hij stond met zijn kop over het muurtje, een 2 meter van die merrie af die dan begon te piesen, maar omdat dat muurtje er staat luistert hij ineens wel!! Echt om kolerig te worden. Maar ja, hij heeft dan heel goed zijn best gedaan en toen ben ik gestopt toen het nog goed ging.

Wel een werkpunt: stilstaan bij het opstappen en achteruit gaan.

Vandaag heb ik dan met zadel gereden. Hij reageerde weer heel goed op de hulpen. Ik probeer zo veel mogelijk met losse teugel te rijden (weet niet of dat zo moet, maar kwestie van niet te veel druk KUNNEN geven). Hij was super. Eerst grondwerk, achteruit door de L, 2e keer volledig erdoor. Was mr 2 minuten ofzo. Ne keer achteruit, stoppen, kijken hoe hij het doet en erop, om zeker niet saai te maken. En hij is stil blijven staan tijdens het opstappen na enige pogingen.
Kegeltjes gezet, balkjes verspreidt gelegd, hij was gedwongen te kijken waar hij zijn voeten neerzette. Ging heel goed, zelfs in draf met licht contact slalommen tussen de kegeltjes. In galop 2 kegeltjes per keer gepakt. (Kegeltjes 5 stappen uit elkaar).
Ik sta er nog altijd van versteld dat hij zo gevoelig reageerd op mijn hulpen zonder bit.
En hij heeft 2 stapjes achteruit gedaan, super!

Hij was super, dus heb ik ook buiten een rondje rond de manege gedaan, en een weg afgewandelt van ongeveer 200 meter. Niet veel, maar een begin. Ook buiten luisterde hij goed, hoewel hij levendiger was. Heb alleen maar gedraafd en gestapt. Galop zal nog even moeten wachten.

Wat mij ook opvalt: vroeger als ik in een piste reed was hij zeer snel verveeld. Na 10 minuten begon hij al ampetant te doen, en nu kan ik een half uur trainen, en hij vindt het zelfs leuk denk ik, anders deed hij niet zo goed zijn best. Ben zo blij dat ik hiermee begonnen ben!!

Groetjes, Jolijn.

P.S.: zeg het aub als ik iets verkeerd doe!

Geertje schreef op dinsdag 19 februari 2008, 9:48:


@Christel: het ligt niet aan het zonder zadel rijden, dat deed ik ervoor ook al vaker. (zeker 1x in de week)

@ Geertje: Ik denk dat jij groot gelijk hebt. Ook als ik aan de hand langs merries ga, kom ik in 'hengst-mogelijk-nerveus-modus'. Hier probeer ik erg aan te werken, mij schouders ontspannen laten (ook erop), proberen de andere paarden te negeren, ... Maar dat vind ik erg moeilijk van de ene moment op de andere, want ik weet (en verwacht) ook dat hij gaat steigeren. Da's iets waar ik erg aan moet werken. De laatste weken heb ik dit ook erg gemerkt en hebben mensen mij erop gewezen. IK doe alsof er iets is, hij dus ook.

Groetjes..

Eva Saegerman schreef op dinsdag 19 februari 2008, 11:15:

@ Eddy: das het rare, over het algemeen is hij heel goed in groep, maar in de piste juist zo 'stout'. Ben al tochten gaan doen met meer dan 10 paarden, er waren toen zelfs 2 hengstige merries mee. In het begin is dat een beetje zich dik maken en zijn plaatsje zoeken en iedereen laten zien dat hij er is, maar na een tijdje gaat dat echt goed! Heb toen ook in stap, lange teugel langs één van die merries kunnen gaan rijden. En in een piste heeft hij veel meer de neiging om te steigeren, te draaien e.d. Ik ga gewoon de volgende 2 weken verder trainen en eens bij Pien zullen we zien he.

Ik gaf teugeldruk omdat hij gewoon vooruit probeert te schieten, hij maakt zich dan heel sterk. Da's dan de eerste reactie vervolgens hem proberen weg te keren wat hij natuurlijk niet ziet zitten he.. En dan steigert ie.
En een grotere behoefte? Hij laat zijn eten staan voor een merrie hoor, en dan hoeft ze niet eens echt hengstig te zijn.. Soms denk ik dat ik hem terug moet laten dekken, maar anderen zeggen dan dat hij nog erger gaat worden. Eddy weet hier misschien iets over?


Dit is wel heel erg moeilijk hoor.. Meestal heeft hij de merrie al eerder gehoord of geroken dan ik. En dan zie ik het meteen. Die oortjes, dat hoofdje, die kracht die ineens de kop opsteekt... En dan kom ook ik in hengst-modus, i.p.v. te doen alsof er niks is.


Zeker bij Boy vind ik. Als je hem echt probeert te dwingen, en echt zo "IK BEN DE BAAS EN JIJ HEBT NIETS TE ZEGGEN" dan is er echt niks mee aan te vangen. Nu ongeveer 2,5 jaar terug, heeft een keer een vrouw op hem gereden. Hij was aan het trippelen bij een buitenrit en hij wou maar niet normaal stappen en zij zei: en dit moet je doen en dat en geef hem maar een tik en hij moet weten wie de baas is! En ik echt over men toeren: "Ahja? Probeert gij maar eens!" Ok, zij erop en ik op haar ruin, ze geeft hem 1 (harde) tik en hij begint daar te steigeren man!! Hij viel bena om, was echt wild aan het doen, heel hard aant maaien enzo! Zag er echt niet leuk uit. Ze is eraf gesprongen, heeft hem mij teruggegeven met de commentaar: castreren, dat beest is levensgevaarlijk.


Ben idd wel snel uit men lood geslagen, maar ja, dat kan ik dan ook wel relativeren als ik de tijd neem voor mezelf om het geheel rustig te bekijken.

Ik moet echt zeggen dat jij een heel leuke manier van schrijven heb, heb erg hartelijk gelachen :)

En vandaag ging het rijden dus weer goed! Blij blij blij. Maar het is nog altijd moeilijk voor hem om stil te staan tijdens het opstappen. Geduld oefenen zeker? Vandaag ook stap galop, galop stap gedaan, ging ook goed. Dan buiten gewandelt en toch maar een galopje getrokken, en hij kwam fijntjes terug.. Hele rustig, geen getrek, hoofd naar omlaag o.i.d. Gewoon hup, en nu gaan we trager gaan. 5 weken geleden heb ik daar ook gegalloppeerd, ik heb hem toen met een pelham bijna niet stil gekregen..
Echt fel..

Heb me ook iets gerealiseerd vandaag: ik reed met het bit en niet met mijn lichaam. Het is zo ongemerkt gebeurd, je hebt het niet door, maar je vertrouwt zo op dat verdomde bit dat het rijden vanuit dat punt gebeurd. Nu vertrouw ik op de goede wil van mijn paard, i.p.v. op de kracht van het bit. Ik merk ook dat ik veel bewuster rij, dat ik mijn lichaam veel bewuster gebruik en controleer, gewoon omdat ik de zekerheid van het bit niet meer heb. Maar nu blijkt dat het toch veel fijner rijden is hoor!

Jonge jonge, wat een veranderingen de laatste weken! Ni te doen..

Groetjes..

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 19 februari 2008, 17:16:


Boy heeft ook altijd enkele weken bij de merrie in de wei gestaan als hij moest dekken. Nooit merrie gekluisterd ofzo, dat lijkt wel verkrachten hoor!!
Daarna ging hij terug met een andere hengst en een ruin. Toen ik hem had heeft hij lang met de ruin van een vriendin gestaan, en die is nu weg. Om de 2 maand ongeveer komt die dan een week of 2 en das toch zo erg voor Boyke.. Zo zielig zo alleen.
Hinniken en zich laten zien mag hij van mij, das ook normaal gedrag, maar dat steigeren en weigeren.. Maar ja, zullen zien.
Bij de vorige eigenaar stond Boy ook een tijdje bij drachtige merries. Dat heeft hem toch wel manieren geleerd denk ik.. Hihi, daar was het van oppassen tussen die vrouwen hoor!

Groetjes..