EM Kraak, heel erg bedankt voor uw repliek,ook de andere mensen!
Goeie analyse in uw antwoord, want daar wringt de schoen, ik verklaar even nader.

Eerst het laatste, neen dat was enorm dom van mij om haar achter een ander paard te laten lopen.
Knap makkelijk de eerste paar keren om zo een paard verkeersmak te maken, maar zij heeft nu echt geleerd om het andere paard te volgen en is dat paard als enige leider gaan zien. Degene die erop zit, daar maalt ze geen moer om .
Ze is wel erg verkeersmak geworden op die manier, maar enkel en alleen als ze mag volgen, op kop lopen gaat dus niet. Ik merk ook steeds moeilijker en moeilijker. Deze aanpak doe ik nooit meer....
In de hangar werkte ze mee omdat het haar comfortzone was waar ze dan nog eens haar lievelingsspelletje mocht spelen, nml clickeren, ze was totaal nog niet klaar voor buitenritten.

Mocht ik geen hulp gevonden hebben, dan zou ik terug opnieuw beginnen, basis en de training in hele kleine stukjes verdelen, zoals bvb eerst in de weide maken dat ze alle hulpen goed kent, misschien eens verder achteraan in de weide gaan oefenen om te testen of ze daar nog voldoende reageert op hetgeen al aangeleerd is en zo verder stelselmatig op een veilige en verantwoorde manier verder naar buiten gaan (wij alleen). Maar neen, zo heb ik het niet aangepakt, te snel naar buiten gegaan wellicht wat zich op die eerste lente-rit tegen me keerde.

Een treffend voobeeld van hoe ze zich uitte als jong paard to mij: we stonden midden in de weide met drie mensen wat te praten, mijn aandacht was niet op de paarden gevestigd. Plots voelde ik een bots van een paarde-schouder die van achter me kwam geslopen en tegen me aanliep. Ik ga dit nooit vergeten, ze pikte mij eruit ipv een vreemde die in de weide kwam, om pats tegen me aan te lopen. De persoon die bij me stond zei me dat dit niet toevallig is dat zij mij eruit pikt omdat ze reageert op mij (volgens haar door een energieverschil). Ik voelde me hierdoor behoorlijk slecht en trok het me enorm aan.

Ik voel me zo goed en gelukkig met m'n andere paard, qua tijd en kosten zou zij volstaan (met haar ben ik dus wel alleen gaan wandelen aan de hand en dit wel 2 jaar aan een stuk want in begin was zij ook enorm bang en reageerde zelfs een pak explosiever toen we in begin alleen de baan opgingen, daar zit het verschil wellicht ook een beetje)
De merrie in dit topic heb ik als weide genootje gekocht.
Volgens de fokker bestonden er geen bravere en aanhankelijkere paarden dan de Cartujano's, dat is ze ook, alleen niet voor mij (en ook voor héél veel andere mensen, je moet 'het' echt wel hebben.)
Gek dat u dit zegt over die sportpaarden, helaas is zij gefokt met het oog op dressuur, ouders met veel bloed en karakter. Het was zo'n schattig veulen en ik dacht: zij moet van mij al die stomme dressuur-kunstjes niet doen waar ze voor bestemd is, laat ze maar lekker bos-cross paard worden, eventueel endurance, maar helaas merk ik dat zij zich juist wél goed voelt bij een verantwoorde gymnastische training in een gesloten bak (ze heeft een enorme will to please bij iemand waar ze respect voor heeft en 'speelt' graag en maakt zich minder graag moe op buitenritten, houdt eerder van spelletjes wat gymnastische dressuur ook een beetje is, uitdagingen, afwisseling, ik heb de indruk dat ze niet zo graag op wandeling gaat, ze wil vooral gaan walking-dineren buiten de weide (eten van alles wat groen en lekker is) dan vooruit te stappen waar ze het nut niet van inziet . Dus ook dat was verkeerd ingeschat wellicht.

Het is een morele kwestie dat ik het niet deed, maar een tijd geleden zocht ik een andere eigenaar, maar wat erop af kwamen waren mensen die haar niet als een vriend voor het leven wilden kopen, maar om mee te fokken of dressuur te rijden, ook veel beginners ondanks dat ik meldde niet geschikt voor beginners, die zou ze gewoon dooddoen . Ik walgde ervan en besloot om verder te doen met haar, want in feite zie ik haar enorm graag en wou haar niet in haar ongeluk laten storten bij zo'n soort mensen. Mensen die ik wel geschikt vond bedankten me voor m'n eerlijkheid toen ik haar minpuntjes opsomde, maar beslisten dan maar om het niet te doen.

Met streng en consequent zijn, daarmee bedoel ik niet gaan bullebakken, maar dat je een bepaald soort energie uitstraalt en dit ook consequent blijft aanhouden: (streng: meer zoals een mannelijke omgang met een paard, direct, niet betuttelend, niet teveel oogcontact, to the point, ook een spiegel zijn voor het paard en direct reageren op ongewenst gedrag. De juiste energie zou ik omschrijven als iemand die echt in z'n kracht staat, leider, die altijd consequent structureel denkt en toepast, planmatig voorbedacht, zelfzeker, rationeel ipv emotioneel, opvoedend ipv betuttelend, direct ipv afwachtend.
Dit vanaf de eerste milliseconde van de ontmoeting, want daar wordt alles bepaald, het paard begrijpt dit onmiddellijk vanuit je lichaamshouding.
Ik weet dat ik zo kan zijn, zoals iedereen zo kan zijn als hij dat echt wil en dan voel ik ook dat ik heel ander soort relatie krijg met gelijk welk soort wezen als ik in m'n kracht zit en dit toepas, maar dit niet consequent kan aanhouden. Ik ben ook wel eens/vaak moe en heb dan eerder zin om liefjes te zijn en wat in hun buurt rond te hangen gewoon om gewoon bij ze te zijn, ongewenst gedrag niet direct te spiegelen omdat ik daar te moe voor ben, maar dat nekt me in relatie tot zo'n soort paarden.
Mijn andere merrie (absolute alfa-merrie) verwacht ipv gedomineerd te worden, om eerlijk en zacht behandeld te worden, dat ik haar 'zen' benader en vertrouwen geef en dat klikt dan weer wél ongelofelijk goed.
Ik wou hierover gewoon eens praten, omdat ik er wat mee worstel.

Myriam schreef op dinsdag 8 april 2014, 17:16:



Bedankt Myriam, inderdaad, ik denk dat je het juist voor hebt, we zullen er beide veel aan hebben .
Helaas deed ik vroeger ook al focus oefeningen, maar de kern van het probleem blijft altijd aanwezig, nml dat ik die energie die ik daarvoor moet eigen maken, moeilijk constant kan aanhouden en dat ik vermoed dat zij wellicht nooit echt zal houden van buitenritten met mij, want dit is mijn doel.
Ik wil gymnastische dressuur erbij leren om de juiste spiertjes te trainen, maar na al die centjes die ik uitgegeven heb voor de training en zorg, wil ik vooral rustig in de natuur gaan wandelen en daar heb ik nu net het verkeerde paard voor gekozen denk ik. Nu, ik ben nog maar pas terug naar de basis, kan zijn dat het allemaal plots wel verrassend goed zal gaan, afwachten en doorbijten dus.
Wél zie ik in dat de optoming geen rol speelt, als de relatie goed zit zou je in feite bijna zonder buiten moeten kunnen komen, door het grondige fundament van vertrouwensrelatie die je opgebouwd hebt. Om zo iets te bereiken, ook dat moet je in je karakter hebben, dat is namelijk werken en doorzetten, ook al zijn er dagen dat het een stuk minder gaat waar je je vertrouwen in jezelf niet mag verliezen.

e m kraak schreef op dinsdag 8 april 2014, 16:01:


Wat is een omsluitend halstermodel?
Bedoel je met enkelvoudige geleidende katrolwerking oa dit soort halster?

Ene touw is het andere niet....
Ik vind soepel 6mm polypropylene touw niet genoeg qua release (wat voor touwhalsters gebruikt wordt), bij veelvuldig gebruik gaat ook dit achteruit doordat het touw niet meer zo goed glijdt als het verslijt. Ik denk dat een gladdere soort zoals in die link (getwijnd is iets stijver vandaar m'n interesse) beter geleid, daarom vroeg ik het even.
Neen, leder gebruikt om release te bekomen heeft totaal geen goede release, eerder enorm slecht vooral na gebruik bijna totaal niets meer. Een rond vetertje gaat net nog, maar touw is veel beter, je moet alleen het juiste materiaal vinden.
Toch, elk wezen heeft zo z'n voorkeuren, maar leder voor een optoming zonder release is niet slecht, ik ken paarden die even goed gewerkt worden met touwkaptomen als met gewone lederen kaptomen. Daarbij speelt vooral de manier van trainen en de trainer, optoming is niet de enige weg naar succes, tools zijn nooit heiligmakend

Coralie schreef op dinsdag 8 april 2014, 21:01:

Ik had er nood aan , omdat ik mijn lievelingsmerrie straks loslaat en nu het moment nadert, ik het er ongelofelijk moeilijk mee heb, maar doe het voor haar. Ze zal het super goed hebben. Ze kan door fysieke problemen niet meer bereden worden, maar ga haar wel nog veel gaan opzoeken om aan de hand te stappen.


Toch wel, mijn oudere merrie is eerder introvert/afstandelijk dan het extroverte en speelse karakter van de jongere. Mijn oudere merrie was toch wel redelijk angstig/onzeker toen ze toekwam, viel zelfs aan omdat ik ze eens een keertje liet draven in de weide en iets teveel druk gaf wellicht, druk was zo snel teveel voor haar, bij de jongere niet.
Ik heb echt enorm veel geduld en tijd in de oudere merrie gestoken omdat ze zo bang was in begin dat ze hier toekwam. Dat geduld wordt nu beloond, onze band is echt super en die maakt nu enorm graag buitenritjes zelfs, gaat zelfstandig zonder leidpaard overal door en over, zelfs super stijle bergjes en grachten doet ze zonder aarzelen, terwijl ze vroeger overal bang voor was.
De jongere merrie is iets zekerder van karakter, nieuwsgieriger, die heeft daar allemaal geen probleem mee, alleen heeft ze zich enkel en alleen aan mijn oudere merrie gehecht en ziet enkel haar als leider, niet mij (waar ik nu aan werk dus).

Met de jonge merrie ben ik wel al bezig van haar 8 maanden, grondwerk en zo, maar inderdaad, we doen minder zaken alleen buiten, ik ben minder alleen op stap geweest aan de hand met de jongere merrie, dan nam ik altijd de oudere merrie mee.

Ik denk niet echt dat dit m'n probleem hier is. De jonge merrie heeft al duidelijk te kennen gegeven dat er geen klik is tussen ons, dat ze me niet 'moet'. Dat is waar ik het moeilijk mee heb. Anders was ze even goed m'n echte paarde-maatje naast de oudere merrie, ik kan best m'n liefde spreiden . Ik weet dus niet of met voldoende training die jongere merrie zich ooit goed zal voelen bij mij en vice versa....
De oudere merrie gaat ook nooit bokken op buitenrit, de jonge merrie (heb ik al gezien in de weide ook, dat is gewoon zij zo gek doen en capriolen maken, terwijl de oudere merrie nooit bokkesprongen maakt, die gaat eerder steigeren), uit zich het liefst al springend en bokkend.
Bij mij rijst de vraag, is het dat risico wel waard? Ook al train ik zo consequent mogelijk, ik wil van een paard geen robot maken. Ik moet er me goed van bewust zijn dat ze ooit toch haar kuren weer boven haalt, gewoon omdat dit haar karakter is en ze zich op die manier graag uit. Ik ben bang van bokkers, omdat ik ooit als kind heel hard gevallen ben en aantal operatie's ondergaan heb. Dit wist ik allemaal niet toen ik haar als veulen kocht.
Nu, ik ga ervoor hoor, anders had ik zoveel centjes niet uitgegeven voor de lessen .
Thx voor de ondersteunende antwoorden die ik hier kreeg

Wieteke schreef op dinsdag 8 april 2014, 22:09:



Wieteke, was ook liefde op eerste zicht met m'n oudere merrie, maar de jongere ook hoor . Was een schatje, erg sociaal en nieuwsgierig. Alleen bleek met het opgroeien dat onze karakters niet matchten. Of daaraan gewerkt kan worden zal tijd uitwijzen, het wordt een avontuur en heel leerrijk .
Het is idd een beetje van moeten nu, ik heb hier al beschreven waarom, maar misschien ga ik nog veel meer bijleren over paarden trainen en mezelf met dit paard, ik wil het zien als een mooie uitdaging

Jet van Gulik schreef op woensdag 9 april 2014, 11:38:


Dank je, Jet, voor je eerlijke repliek. Neen hoor, er staan hier nog andere paarden als ze terug thuis komt waar ze net zo goed mee opschiet, genoeg speelkameraadjes dus die ze ook al kent van veulen af aan.....
Voor het ogenblik zit ze niet bij mij en ook niet bij haar vriendin, maar in training omdat na overleg met de trainer dit het beste is voor haar. Gezien de afstand ga ik af en toe gaan lessen en m'n trainer leert me dan wat hij haar geleerd heeft aan mij. Ik wil geen risico's nemen met dit paard. Ik voel me ook niet genoeg 'in m'n kracht zitten' om zo'n soort paard op m'n eentje te trainen. Ik heb veel geluk dat ik zo'n goeie trainer gevonden heb, ondanks de afstand.
neen neen, niet alleen achterblijven, ze heeft nog genoeg andere vriendinnetjes zoals ik al zei, waar ze ook heel goed mee opschiet! Dat zou pas een ramp zijn mocht zij alleen komen te zitten!
Misschien wel, want ik merk dat ze dat bij iedereen wel doet, dat grondig testen , maar ik kom soms niet sterk en kordaat genoeg over, merk dat ze dan rustiger is bij iemand die dat wel is.

Ik weet dat het hier kan. Heel erg bedankt voor de ondersteunende antwoorden.
Net dat kritische heb ik nodig nu.

Myriam schreef op woensdag 9 april 2014, 16:07:


Neen, Myriam, ik verkoop geen enkel paard. Mail je PB als je meer wil weten. Geen drie paarden hoor!

Topic gaat niet over de oudste. Vandaar de korte mail PB voor meer uitleg . Dit is gewoon de beste oplossing omdat ik niet wil dat zij nog bereden wordt. Niet voor mij, maar voor haar doe ik het.
@Christel:
Zij doet beide, eerst hoofd wat omlaag, dan met gekromde rug steigeren, daarna bokken, als een kat, met kromme rug, lenig en behendig. Reden? Na een winter op meestal droog hooi, is gras niet te weerstaan, als ze dan weer verder moet.....

Hoe hij het aanpakt? Ik zou enthousiast willen vertellen, maar uit respect voor m'n trainer zou ik dit liever PB doen. Ik weet niet of hij dit ok zou vinden. Wil niets verkeerds zeggen.
Hoe zij zich bij hem gedroeg? Ik wist verdomd goed genoeg dat het met deze trainer wel eens heel goed zou kunnen klikken (had al 1 les gevolgd vorig jaar met haar en toen wist ik: dit is dé persoon voor dit soort paard, in een mum van tijd was ze van stubborn naar oplettend en attent geëvolueerd)
Toen ik haar bracht en de volgende dag naar de eerst training mocht kijken, m'n mond viel open.Dit paard is gewoon getalenteerd, super intelligent, super meewerkend met de juiste persoon, uiterst elegant, een will to please enz.... en prachtig was het moment dat de beloning kwam, ze voelde zich precies op haar gemak, nam het gretig aan en werkte enorm goed mee.
Helaas liggen mijn ambitie's bij het rondsjokken op 't dooie gemakske tussen het welriekende groen, daarvoor heb ik zo geen klassepaardje nodig, maar nu ik de kans krijg neem ik ze met beide handen aan en wil eraan werken tot ik het onder de knie heb, zij gaat het me leren.
Optoming? Gewoon een touwtje met wat ringen aan, less is more, doodsimpel maar zit heel goed in elkaar. , niets geen dwang, wel duidelijke afspraken.

Waar ze voor in training is en ik daarna, is handwerk, niet rijden. Als de basis goed zit: de focus en het gymnastisch werk aan de hand, dan is rijden maar een kleine stap. Mij interesseert vooral het handwerk, ik kan er niet vanaf vallen en het is iets wat ik dolgraag wil leren omdat ik dit niet ken, lijkt me fijner voor het paard ook om zo het lijfje voor te bereiden om erop te gaan zitten, gevoelige paarden lijken veel baat te hebben en rustiger te worden met hand/grondwerk. Die trainer doet dat echt stapje voor stapje, elke beweging wordt geanalyseerd en gecorrigeerd indien dit nodig is. Ook voor boscrossen heb je een rechtgericht paard nodig, misschien daarom dat ze ook in verzet ging bij aanspringen in galop, die spieren en dat evenwicht is er nog niet om een ruiter te dragen,.

e m kraak schreef op donderdag 10 april 2014, 3:07:
Weeral heel erg dank voor uw bijdrage !!!!
Ik heb echt interesse, niet uit fixatie op materiaal, maar gewoon omdat bitloos me zo intrigeert.


Ik had iets specifiek in gedachten waar ik puur uit nieuwsgierigheid wat onderbouwde wetenschappelijke uitleg over wil, mocht dit mogelijk zijn tenminste....
Mag ik u dit PB sturen aub?

Jammer, ik zoek net deze info, maar begrijp dat u dit niet ten grabbel gooit, zal eens zo'n zaak opzoeken. Helaas weinig touwslagerijen in België, eerder in Nederland.
Ik ben heel erg op zoek naar een touwsoort, 6mm. Lijkt op dat van een touwhalster http://www.horsecharms.eu/nl/1332281/6mm-touw-per-meter-in-diverse-kleuren , maar zag het met een meer gladdere/stuggere mantelvariant, zelfde weeftechniek, maar vind deze (nog) niet (de meest gebruikte touwen voor touwhalster hebben een iets zachtere mantel).
Alle info welkom

Wauw, die gravures wil ik best wel eens opsnorren, of hebt u een plaatje ?
Ik weet niet of u een touwkaptoom bedoelt, is heel toevallig, maar dat is nu net waar ik zelf mee werk )).
Maak zelf m'n touwkaptoom, is heel leuk en erg makkelijk te doen, heel goede overgang na grondwerk met touwhalster, erg licht, makkelijk op maat te maken en enorm handig voor het meer gymnastische werk. Mijn paarden hebben dit veel liever om in vergelijk met lederen of ijzeren neusriemen Zit veel mooier rond het hoofd gegoten dan een lederen is ook mijn mening .
Leder gebruik ik ook niet, minder soepel, maar ken wel mensen die daarmee ook fijn werken, daarom plaatste ik die opmerking. Ieder z'n meug zou ik zeggen

, ik hoop toch dat deze tijden veel mensen tot andere inzichten gebracht hebben, maar inderdaad, soms grijpt men te snel naar een bit of hackamore met scharen, terwijl het enkel en alleen een communicatie- en trainingskwestie is!

Inderdaad, het is nog waar ook. Ik zie hier een soort hoofdstel hangen boven het zadel met ingebouwde φαλλός, maar deze caveçon heeft geen drie ringen op de neus:

e m kraak schreef op donderdag 10 april 2014, 13:47:

Dan gewone mail?
Heel erg dank voor deze link ! Deze kende ik nog niet!
Hm....ik denk dat u iets optimistischer mag zijn denk ik, zo te zien wordt wel steeds meer en meer touw gebruikt, cfr parellihalster, touwkaptoom en dergelijke, ik heb zo het idee dat touw wel degelijk al heel wat terrein wint op leder.


deze site heb ik doorgenomen, er staat hele interessante info in, daarom vroeg ik net of u me even info wou geven over een systeem en indien het geen goed systeem is voor het doel waarvoor het gebruikt zal worden (buitenritten met vurige rossen), neer te halen op een wetenschappelijk onderbouwde manier ? Ik denk dat u daar het best zal kunnen op antwoorden. Die zij-trek touwtjes van Els vind ik nergens helaas, heb al gezocht op PN en internet. Kun je me even helpen hiermee?

Heel erg dank, Els, super leuk om eens te proberen!!
De macramé en die knoop vind ik echt heel erg mooi.
Had al eerder zin om die macramé eens te maken, ga het vandaag eens proberen.
Mijn eigen ontworpen touw-hoofdstelletje heeft ook een speciale knoop, maar ga direct eens proberen met de geluksknoop, zal ook heel mooi zijn!

e m kraak schreef op zondag 13 april 2014, 13:03:


Ik heb het ondertussen al gezien ! Vind het echt leuke combi van knopen.
Een vraag, ik zag de macramé op de neusriem van een touwkaptoom, zou dat niet te hard kunnen inwerken? Het voelt, als je er met de hand over gaat nogal ruw aan, ruwer dan rondgedraaid touw. Kan me voorstellen dat dat niet zo prettig is voor het paard? Of heb ik dat verkeerd voor? Dan lijken twee toutjes over de neus aangenamer dan zo'n bobbelige macramé structuur (voor op de neus bedoel ik).
Tja, ik was laaiend enthousiast over dat ding die ik gemaakt had speciaal voor het boscrossen (eigenlijk 2 soorten), vooral omdat m'n gevoeligste paard er echt super mee loopt, dat ik het nog even hebberig voor mezelf wou houden. Egoistisch é ....foei foei, ik schaam me er wel over, maar misschien zou ik het beter delen met andere mensen zodat ze er ook plezier van kunnen hebben zoals jullie doen.
Jullie hebben ondertussen ook al veel gedeeld waar veel mensen plezier van hebben. Ik geloof dat die libra ook wel iets zou kunnen zijn hier.
Ik kan nu ook wat beter plaatsen wat ik gemaakt had, was een alternatief voor een hackamore maar dan zonder hefboom-effect (omdat deze als je er wiki op naleest ook voor pijnlijke letsels aan de botstructuur kan veroorzaken), wellicht met katroleffect begrijp ik nu uit dat andere topic.
Bedoeling was om te rijden met zeer lichte druk in combi met clickertraining (dus eerst vanaf de grond de hulpen duidelijke aanleren), werkend op de natuurlijke reflex van paarden om in te gaan tegen druk, beetje in de aard van Zuid-Amerikaanse optomingen voor gangenpaarden (gebruik makend van een onderdeel van het Jaquima-hoofdstel).
Ik geef altijd de voorkeur aan een doodgewone sidepull, maar wil er altijd graag nog een alternatief bij voor wat extra control tijdens het boscrossen, (zonder dat het iets moet zijn dat een paard pijn kan doen). Wellicht doet een bosal hetzelfde, maar de materialen waaruit het gemaakt is, is veel zachter en aangenamer voor het paard.

Dit is wat ik bedoel, de macramé op de neus, lijkt me niet zo fijn door de bobbelige structuur die veroorzaakt wordt door de knopen: http://articulo.mercadolibre.com.mx/MLM-445861432-jaquima-adornada-con-paseador-o-rope-halter-envio-gratis-_JM