Ja, nu ik toch even uit het verleden zit te schrijven (raar hoor, ik lees nu waar jullie drie weken geleden niet van konden slapen) vertel ik maar best even hoe het met Cesarke gaat. Ik hoorde immers van Esther vL dat ze al het ergste vreesde door mijn forumstilte. Eigenlijk ben ik zo stil omdat ik totaal geen tijd meer had om het forum te lezen, laat staan te schrijven.
Cesarke is goed thuisgekomen, moest op stal grrr maar de dierenartsen schetsten zulke griezelbeelden van openscheurende naden ed. dat ik het niet anders durfde doen. Overdag in de schuilstal van 4 op 6 meter met draadje voor, en 's nachts in ministalletje van 3 op 3 (eigenlijk mijn inderhaast leeggemaakte zadelkamer), zodat Huppel (het veulen van suiker ) droog op haar strobedje kon liggen. Cesar is vroeger lang stalpaard geweest als manegepaard, en hij vond het nog redelijk OK. Zelf had ik er meer moeite mee, en ik mestte ook twee keer per dag volledig uit.
Na twee weken ben ik dan een paddockje aan de schuilstal gaan maken, dan had hij wat meer uitloop en kon hij in de steentjes rollen, en vandaag... heb ik het gezin herenigd.
Medisch gezien gaat het heel goed: zijn darmen werken al vanaf dag twee postop perfect, en de zwelling op zijn buik is eindelijk aan het wegtrekken. Dat oedeem was zo erg dat hij vochtopstapelingetjes in de huid kreeg, eentje daarvan is als een zweer ook opengebarsten, daar heb ik nogal wat aan moeten verzorgen, tot erin gaan en uitspoelen met ontsmettingsmiddel toe. Ik moet hiervoor tot nu nog steeds antibiotica geven ook. Nu is dat gat bijna dicht, het is enkel nog een oppervlakkig wondje, zonder holte erachter. De naad zelf is altijd mooi geweest, en ik heb vorige week zelf de nietjes uitgehaald (brave Cesar! Goedzooo! Flinkste paard! Superman!)
En omdat het zo goed ging heb ik hem dus vandaag weer bij de meisjes gelaten! Huppel was echt blij haar grote vriend terug te hebben, maar Lolita (die haar reputatie van vieze merrie moet hoog houden) heeft hem een paar keer met haar tanden vooruit aangevallen, en is tot nu nog steeds iets minder tolerant tov. hem. Nu, na een uur stonden ze alweer met drie aan één ruif te eten hoor. Cesarke heeft eens goed gebokt en rondgerend, maar na al dat verzorgen ken ik zijn buik nu wel goed en was ik er gerust in dat die daar nu wel tegen zou kunnen.
Nu zit ik enkel nog in mijn maag met die kaalgeschoren buik, dat hij daarmee nu buiten nat en koud gaat neerliggen (er ligt een dik pak stro in de stal maar ik denk niet dat hij daar binnen gaat willen liggen). Het is nu voorlopig anders wel redelijk warm buiten, en Cesar is zoals gewoonlijk al weer pakken haar aan het ruiven dus hij lijkt geen kou te hebben. Ik bekijk het even.

Groetjes, en tot over een paar weken, hopelijk... want ik mis jullie wel een beetje

Nathalie

Esther schreef op zondag 10 februari 2008, 10:55:


Esther! Tis toch niet waar zeker... Ik scroll hier maar wat in sneltreinvaart door de berichten, maar dit... Sterkte hoor, ik weet jammer genoeg helemaal wat je meemaakt (die vieze infuusgeur! ik weet precies wat je bedoelt!). Wat raar met die droge pak hooi in haar darm ook. Hopelijk ontdekken ze nog hoe je het kan voorkomen, anders blijf je daarover ook nog ongerust.

Nu ik zelf vijf weken verder ben met Cesar en zie hoe goed hij het doet heb ik natuurlijk heel goede hoop dat het met Bret ook allemaal goed zal gaan. Zeker als ze zelf de indruk geeft ervoor te gaan. 50/50 kans is wat ze mij ook gaven. De eerste vijf dagen kritiek zeiden ze, geen tien dagen. Ik denk dat als er in die eerste paard dagen geen reflux is dat het dan ook niet meer komt? Zwelling rond de naad lijkt vaak voor te komen.

Ik haast me naar de nieuwste berichten...

Jouw paarden hebben geluk dat ze jou hebben!

Nathalie

Dat is nu nog eens leuk zie! Zo zie en hoor ik jullie ook nog eens Zo mooi, mensen en paarden blij met elkaar en met het mooie weer, ik voel het helemaal mee.

O, en zo vanachter gezien zeide gij precies niks bijgekomen!

Groetjes,
Nathalie

marianne laenen schreef op zondag 10 februari 2008, 21:25:


Ja! Leve het VVR magazine, allen daarheen Geschreven door mijn goede parellivriendin Kim, die niet alleen goed is met paarden maar ook met de pen (allee, het toetsenbord). Dat artikel over Machteld van Dierendonck en Donald Newe is grotendeels gebaseerd op mijn verslagen, dus niet zo gek dat je dat al bekend voorkwam. In de vorige boekjes mijn Lolita niet gezien toevallig? Een foto ter illustratie van de graaskorf en een foto met pasgeboren Huppel.
Om maar te zeggen: goed boekske! Interessante artikels en een zeer nuttige (vooral NH-) kalender.

Nathalie

van lennep schreef op maandag 11 februari 2008, 12:21:


Neeneeneenee toch
Weet dat er een hoop mensen meeleven Esther, meer kunnen we niet doen jammer genoeg. Hou vol, ik ben er zeker van dat je de juiste beslissingen neemt en genomen hebt, wat er ook gebeurt.

Heel veel sterkte,
Nathalie

Spirithorses schreef op maandag 11 februari 2008, 12:29:


Ja, die benen ook, Kito van Irene is ook net in spoed toch geopereerd aan die vieze beenwond
http://www.paardnatuurlijk.be/cgi-bin/fotoserieshow.cgi?id=510
Arme beestjes, mensen in tranen, krop in de keel achter de computer

Esther schreef op maandag 11 februari 2008, 19:18:


Ik zit hier zowat te vloeken achter het scherm, Froukje van Els nu ook nog...
Wat ik eigenlijk wou schrijven. Toen Cesar zo doodziek was die avond, neerlag en niet meer bewoog en al dood leek te gaan, wou ik ook dat de pijn zo snel mogelijk ophield, de dierenartsen hebben mij bijna nog moeten overtuigen om hem niet op de operatietafel te laten inslapen toen ze vertelden hoeveel darm er weg moest en zo. Als ik hem nu vijf weken later zie rondwandelen en dingen doen voor mij en zich op zijn kop laten zitten door 'zijn' veulen, dan ben ik zo blij, egoistisch misschien, maar toch, zo blij dat ik dat lijden even heb aangezien en de kans heb gewaagd, en ik denk ergens dat hij het zelf ook wel die paar mottige dagen in de kliniek waard vond om nu weer gewoon verder te kunnen leven.
Warrig verhaal. Ik bedoel: voel je niet schuldig met gelijk welke beslissing. Euthanasie is vanuit het paard altijd een goede beslissing, want alle lijden stopt. Maar wachten, het lijden verlengen, kan even 'goed' zijn.

Blijft warrig. Je snapt me wel, ik denk eigenlijk dat je met al je wijsheid mijn uitleg ook niet nodig hebt.

Hou vol allemaal. Ik stop intussen met vloeken en begin positieve energie rond te sturen, je weet maar nooit of het helpt...

Nathalie Lagasse schreef op maandag 11 februari 2008, 21:58:



Dat is nu nog eens leuk zie! Afleiding van de zieke paardjes, dat is een goede zaak. Zo zie en hoor ik jullie ook nog
eens Zo mooi, mensen en paarden blij met elkaar en met het
mooie weer, ik voel het helemaal mee.

O, en zo vanachter gezien zijde gij precies niks bijgekomen!

Groetjes,
Nathalie

Piet schreef op maandag 11 februari 2008, 22:42:



Piet! Razend interessant vind ik dit, je thermografische probeersels! Kom gerust eens naar hier ook! Weet je nog de Nevzorov-stelling dat een paard rijden wat niet in 'natural collection' is nefast is voor de rug, dat was ook bewezen door Lidia Nevzorova met haar thermografische camera. Het zou enorm interessant zijn om dat onderzoek te proberen reproduceren, evt. bijstellen, ontkrachten, bevestigen... Zie jij verschil tussen ruggen van paarden die nooit bereden worden en paarden die wel (meer dan 3x10 minuten per week, niet in perfecte 'natural collection') bereden worden? Dat zou al zeer interessant zijn.

Groetjes,
Nathalie

Christel Provaas schreef op maandag 11 februari 2008, 23:58:


Ik hoorde van een dierenarts eens dat met koud weer de paarden soms te weinig drinken (niet leuk, ijskoud water) en dan gemakkelijker verstoppingskolieken doen. Hier ben ik nu ook blij met het verwarmingslintje + isolatie die we rond alle waterbuizen gedaan hebben, waardoor het water in de buizen 10 graden is. Enkel als ze lang doordrinken na elkaar komt het koude water rechtstreeks uit de put. Ik hoop maar dat het helpt alleszins. Cesarke is in principe nu na darmoperatie ook gevoeliger voor verstopping door littekenvorming denk ik.

Ans Jondral schreef op dinsdag 12 februari 2008, 1:02:


Hoi Ans,

Ik spring er maar even in. Je weet, mijn Huppeltje (nu ja, Huppel! Groot dat ze al is!) is net zes maanden oud en ik doe juist redelijk veel met haar (paar keer per week een paar minuutjes), het lijkt mij namelijk zo belangrijk dat ze de dingen zo vroeg mogelijk leert en niet overbeschermd opgroeit en dan ineens als ze vijf is met mij alleen naar bos en cursus moet.
Poetsen en hoefjes gaat al goed bij jou, dus dat is al geweldig goed (borstelen is hier minder in trek!). Is ie al wat verkeersmak? Kan je hem (progressief meer en langer) weghalen van de andere paarden? Kent hij basis-nuttige commando's zoals achteruit, voorhand opzij, achterhand opzij?
En dan kan je ook nog gewoon spelen met hem natuurlijk...
Het zijn maar ideeen, als het gewoon allemaal goed gaat doe dan gewoon uw goesting

Groetjes,
Nathalie

Esther schreef op dinsdag 12 februari 2008, 9:25:


Ja! We hopen mee! Sterke pony, flinke Bret, zo dapper, zo sterk, komop meid!

... is de Amerikaanse dierenarts die al jaren NH mee in de schijnwerpers plaatst, en die zelf een sterke voorstander is van 'foal imprinting'. Hij schreef onderstaand artikel naar aanleiding van een zeer publiek ongeval op de renbaan met een bekend racepaard.
Voor ons geen nieuws, maar toch leuk om te weten dat PN niet alleen staat.

And They Call Us Horse Lovers
By Robert M. Miller, DVM

The Nation was shocked when Barbaro broke down shortly after leaving the
gate at the Preakness. I saw the repaired fractures in TIME magazine. What
I think happened is that the sesamoid bone fractured, a common injury. As
a result, the fetlock collapses causing the pastern bone to explode into
multiple fragments, probably with the next stride or two.
The last time the general public was exposed to a racetrack tragedy like
this was when the great filly, Ruffian, fractured; the injury eventually
resulting in her death.

The news media focuses on great champions like these, but what most people
don't realize is that such injuries are relatively common occurrences in
horse racing.

Part of the cause is that we have bred athletic power into our racing
breeds far exceeding what nature requires for the horse to survive in its
natural environment. All wild horses need to do is outrun a big cat. We
have selectively bred for speeds that the anatomy of the horse cannot
always cope with.

In addition, we train and race them long before they are mature. The
immature are often capable of spectacular athletic performance. Every time
I watch an Olympics and I see gymnasts as young as 13, 14 or 15 years of
age, I wince at the thought of the damage I know is occurring to some of
their bodies. I started a year of gymnastics at 17 years of age, and I
wasn't very good, but I still managed to do damage that manifested itself
many years later. Fortunately, I was drafted into the Army at 18, which
ended my gymnastic career.

Half a century ago, when I was cowboying, "colts" were started at four
years of age or older. Once in a while, one might be started as a
three-year-old. Despite some very hard work, barring accidents, those
ranch horses were still sound and working into their 20's.

I'm not opposed to racing. It's a great sport and has motivated mankind to
produce truly great horse breeds. But I am opposed to any practices which
contribute to premature crippling of otherwise healthy horses.
Some years ago, the annual convention of the American Association of
Equine Practitioners (A.A.E.P.) was held in Dallas. The same week, the
national cutting horse futurities were being held in nearby Fort Worth.
Three colleagues from Sweden told me that they wanted to see the cutting
horses. So, one evening, after the day of scientific lectures had ended, I
accompanied the three Swedish vets to Fort Worth.

After watching several horses perform, the senior Swede, a professor from
the vet school in Upsula, Sweden, said, "This is incredible! It must take
many years to obtain such performance from a horse."
"But," I answered, "this is a futurity."
"I do not understand this word," he said.
"These are colts," I explained. "These are just three-year-olds."

He looked shocked, turned to his companions and explained to them
in Swedish and then said to me in English, "I have only two comments: One,
it must take great skill to be able to train a horse to do this in so
brief a time. And, two, what is happening to their poor legs?"

Today, we have all sorts of futurities - reining, cutting, barrel racing,
etc. I have tried many times to get owners to postpone arduous training to
give the colt a chance to mature. Most of the time, I was ignored. The
lure of winning something or making some money was too great to resist. My
strategy when the owner insisted on going ahead with training and/or
competition that I felt was premature was to say, "That's okay. You go
ahead. What you are doing is very good for my business."

Why is it that the protests against over-using young horses come primarily
from the people who profit from such abuse - the veterinarians? Is it
because we best understand the trauma being inflicted upon immature
skeletons, joints, ligaments and tendons?

Just as I am not opposed to racing, if properly conducted, I am not
opposed to horse shows or competitive equine events.
Horse shows, like all livestock shows, were conceived of long ago to
"improve the breed". They were designed to demonstrate and reward the
people who were doing the best job of breeding, of selecting bloodstock,
and of creating superior bloodlines.
Unfortunately, human nature, vanity and greed have corrupted the horse
show industry.

We see grotesque caricatures of the original character of each breed.
Stock horses, the working ranch breeds, are shown in Western Pleasure
classes traveling in a manner that would drive a working cowboy crazy.
With lowered heads, going in a downhill manner, these horses greatly
magnify the forces placed upon the forelimbs. Once again, good for us
vets. It produces income, but the horses suffer.
The wonderful Tennessee Walking Horse is shod and shown in distorted gaits
that can only be called "grotesque".

If it weren't for the frequent veterinary checks, which are mandatory, can
you imagine how many endurance racing horses would die because of their
riders' consuming desire to win? I remember the early endurance races.
Saddlebreds, with surgically distorted tails, and gingered anuses, are
exhibited with the pupils of their eyes dilated with atropine.

How many people who sincerely consider themselves to be "horse lovers"
wean foals at three months of age, or even earlier, which nature never
intended? How many horses, a gregarious species, spend their lives locked
in box stalls? How many horses in the U.S.A, like so much of our human
population, are damaged healthwise by excessive nutrition?
Such abuses exist in ever breed, every discipline, in every equine sport.
We need to step back and analyze what we are doing.

---Vervolg komt meteen...

Piet schreef op dinsdag 12 februari 2008, 10:41:



Dat is een prima idee! Wanneer in april was dat ook weer? Die datum is van mijn agenda gevallen lijkt het. Ik hoop maar dat ik er geraak, want onze trailer gaat weg, ik moet nog aan een andere geraken én de trailertraining met Lolita en Huppel met de nieuwe trailer herbeginnen.

Groetjes,
Nathalie

--vervolg--

One of my clients was a prosperous, educated couple. They were very
congenial, and they owned three Quarter Horses. One day, they called me to
come to their home to worm their horses and check them over and booster
their vaccinations. When I arrived, I found only two horses, so I asked
where the third one was.
"Oh, he's in training as a reining horse, with ____________" (a
successful and notoriously brutal trainer who also happened to be one of
my clients).
I said, "Oh, I see."
Then the wife said, "We know how cruel he is to the horses, but he
wins!" I never felt the same toward those people, again.
This same trainer (he's been dead for many years) once said to me, "Doc,
why can't you guys cut the tails on my horses? Why do you make me drive
300 miles round trip to get my tails done?"
He was referring to the illicit surgical paralyzing of the tail,
common in reining horses so they can't switch their tails. ALL of the
horses in his barn had their tails cut.

I said, "Were you ever beaten in a show by a horse that you knew
had its tail cut?"
"Oh sure," he said. "Lots of times."
"Well," I told him, "I didn't cut the tail nor did my partners. We
won't do anything against the association rules."

This same guy, a world-class competitor, kept every horse in his barn on
Serpecil, a tranquilizer not approved by FDA for use in horses. I have no
idea where he got the drug, but somebody was selling it to him.
I believe that a conspiracy exists in the horse show industry. The
trainers are judges, and the judges are trainers. Too often, they scratch
each others' backs.

If Western Pleasure horses were shown as they were 50 or 60 years ago, a
good amateur could turn out a champion. But it takes a real pro to produce
the freaks seen in today's Western Pleasure classes. And, after the horse
goes back to the owner from the trainer and is no longer winning, it has
to go back to the trainer for a "tune-up".

A few days before I wrote this article, I got back from Bishop Mule Days,
a unique event I attend every year that has no equal anywhere in the
world. I had the pleasure of seeing Western Pleasure mules that WERE NOT
"peanut rollers".
The trend began some years ago, but the mule people balked at it and ruled
it out. GOOD FOR THEM! You see, to be a mule lover, you REALLY gotta love
horses!