Piet schreef op vrijdag 6 juli 2007, 13:48:


Dit is iets waar ik met Pête vroeger problemen mee had. (nu niet meer :) )
Dan ging ze stilstaan, niet meer vooruit te krijgen. En dan ging ze achterwaarts richting beek of draad, als die er was. En dat deed ze dus bewust. Als er een beek was, ging ze altijd richting beek. Omdat ze wist dat ik dan van haar rug zou springen, om te vermijden dat we in de beek zouden belanden.
Toen er eens iemand anders opzat, die het vertikte om af te stappen. Zijn ze dus ook met z'n beiden in de gracht beland. De ruiter is er toen gewoon op blijven zitten, zelf in de gracht. En heeft het paard er weer uitgereden. Ik denk dat het paard aardig geschrokken was, dat ze effectief in die gracht zat. En misschien dat het daarom wel werkt. Maar het is niet iets wat ik zelf zou doen en ook niet altijd even veilig is.
Maar ze had dus wel door, dat ze door vervelend te doen ervoor kon zorgen dat ik afstapte.

Ik rij soms wel met zweep buiten of trok een takje van een boom ofzo.
Maar als ze echt dwars begint te doen, kan ik dat maar beter niet gebruiken.
Daar wordt ze alleen maar vervelender van. En stond ze wel eens op haar achterste benen.
Een 'tik' in zulke gevallen is dus ook geen oplossing.
Als ze aarzelt of vertraagd omwille van iets, kan een tikje om haar aan te manen verder te gaan, dan wel weer helpen.
Maar als ze echt vervelend is om vervelend te zijn, heb je beter geen zweepje bij.

Ik heb ook wel eens geprobeerd om wanneer ze achterwaarts ging, haar nog 20 meter extra achteruit te sturen. Dat heeft enkele keren de truk wel gedaan, maar na verloop van tijd, ging ze dan omhoog ipv achterwaarts. Dus dat viel dan ook weer af.

Uiteindelijk heb ik het anders opgelost. En ben ik gestopt om haar voorruit te willen rijden. Als ze niet meer voorwaarts wilde, deed ik gewoon niets. Zette me een wat confortabel, een beetje van het uitzicht genieten. En alleen wachten. (Zorgde er wel voor dat paard niet kon grazen ofzo)Teugels ontspannen maar ook niet te los, zodat paard de juiste kant op bleef kijken. Als ze zich wil omdraaien, laten draaien en dan in die beweging weer voorwaarts richten. Af en toe de suggestie maken, of we niet voorwaarts kunnen? Als paard dan weer weigerde, terug niets doen en wachten.
De eerste paar keer heb ik zo wel eens 3 kwartier ergens gestaan. Tot Pête het beu was en zelf besloot naar huis te willen.
Na verloop van tijd werd de wachttijd korter.
En als ik nu zo'n dwarse bui voel aankomen is het meestal al genoeg dat ik aanstalten maak om confortabel een beetje achterover te gaan zitten, om paard weer aan de gang te krijgen.
Als ze zich omdraait, laat ik haar draaien maar midden in een pas vraag ik haar weer de juiste kant op (Omdat ze zich in een beweging niet zo kan vastzetten als wanneer ze zou stilstaan) en vraag haar van daaruit weer voorwaarts te gaan.
En zo gaat het best goed eigenlijk.

Ans

Piet schreef op vrijdag 6 juli 2007, 16:22:


Dat is dus bij mijn paard ook zo.
Een vriend van mij heeft een paar jaren geleden, omdat zijn paard mank was, Pête wel eens komen lenen. Ik had er toen best nog wel problemen mee.
Maar als die vriend er een buitenrit mee reed, zette ze dus geen hoef verkeerd. Stilstaan omhoog gaan, achterwaarts etc,... heeft ze niet én keer bij hem gedaan. En het ging er dan niet om of hij 'situaties' correct aanpakte, want die deden zich gewoon niet voor. Het enige wat hij moest doen, was erop gaan zitten en vertellen naar waar ze moest. En ze deed het.
En als ik erop zat begon ze toch altijd ergens te klieren.
Nu had hij wel het voordeel van het andere geslacht te zijn (Omwille van één of andere vage reden heeft Pête veel meer ontzag voor mannen dan voor vrouwen) maar het zet je wel aan het denken. (En daardoor wist ik dus ook dat angst er niets mee te maken had.)

Trouwens Piet wat ik mij nu wel afvraag. je schrijft iets over bumpen met de benen?
Dat verbaasd me. Dat je blijkbaar twijfels hebt, en een dicussie start omwille van die ene tik. Maar meermaals bumpen met de benen is, vind je minder een probleem? (Zonder te willen zeggen dat je dat helemaal ok vindt natuurlijk. Maar ik vind het vreemd dat je de tik "erger" vindt?)
Omdat mijn paard héél duidelijk is, dat ze niet gediend is van onrustige benen.
Als ze niet reageert op een voorwaartse hulp en ik spoor haar te vaak aan met m'n been. (En daarom niet hard, gewoon te dikwijls. Want vaak heb ik nog niet eens door, dat ik haar meerdere keren aanspoor met mijn been. Maar vertelt mijn instructie me dat been te onrustig is) dan kan ik echt wel een bok verwachten.
Dat vindt ze echt zwaar irritant.

Piet schreef op vrijdag 6 juli 2007, 17:04:


Ah ok, ik wist niet zo goed wat ik mij daar bij voor moest stellen.
Maar dat je drijft met kuit en niet met hak is logisch volgens mij, doe ik ook. (En als ze dan bokt is dat dus ook op die kuithulp Maar soit, daar gaat het ni om.)

Piet schreef op vrijdag 6 juli 2007, 20:22:


Zal ik volgende keer meer op m'n woordgebruik letten.

Ook van mij felicitaties.
En de zon doet ook mee, dus dat kan ook al niet meer mis gaan. Neem het er maar eens goed van.

groetjes
Ans
(O, ja XXXXXX goed zo?)

Nu heeft mijn knollie toch een paar vreemde dingen.
Op 3 à 4 dagen tijd is heel haar buik kaal geworden. Niet door te schuren, maar het haar viel gewoon uit.
Eerst dacht dat het kwam door het schuren van de deken, maar die heeft ze al zolang op. En t'is ook alleen op haar buik. Dus dat lijkt me nu onwaarschijnlijk.
En ze heeft ook vreemde bulten en wondjes op haar buik.
De bulten zouden kunnen komen doordat ze naar haar buik schopt. Dat weet ik niet. Of mogelijk eiwitbulten?
Maar dan die wondjes, die kan ze echt niet zelf gemaakt hebben. Het zijn net zweren die opengesprongen zijn. Gaatjes waar een zwelling onder zit.
En zo verspreid op haar buik dat ze onmogelijk kunnen komen door zelf te schuren of te schoppen ofzo. Ik begin te denken dat die wonden spontaan ontstaan zijn.
Ze heeft vaak ook gelijkaardige wondjes in haar manenkam. (al jaren) Maar ik dacht altijd dat deze kwamen door het schuren. Dat ze zelf openhaalde en dat die dan gingen ontsteken. Ze zien er dan uit als opengebarsten puisten (beter kan ik het niet omschrijven ) Soms ook met een zwelling er onder en als je erop duwt komt er heel soms pus uit.
Zouden het misschien insectenbeten kunnen zijn, die gaan verzweren ofzo? (Ik weet niet, zeg maar wat)
Ik vind het in ieder geval eng. Ze heeft nog nooit wonden gehad op haar buik van de seme. (Is het wel seme eigenlijk?)
En nu dus wel. (Het jeukt trouwens ook, ze heeft graag dat ik haar buik krab)
Vorig (2 ?) jaar haalde ze ook al haar hoofd open, terwijl ze dit voordien nooit deed.
Het wordt erger heb ik de indruk. Net alsof mijn paard zichzelf langzaam aan het vergiftigen is.
Met haar eczeemdeken kan ik de schade aan haar manen, staart en rug wel beperken. Maar dat ze telkens symptomen krijgt op nieuwe plekken, zint me absoluut niet.

Zeg maar wat jullie ervan vinden, ik weet het helemaal niet meer

Ans

Wil schreef op zondag 8 juli 2007, 12:17:



Ow, dat wist ik helemaal niet, dat de huid spontaan kan openspringen. Ik ging er altijd vanuit dat ze het zelf openhaalde.
Weer iets bijgeleerd.

Da erbij halen laat ik nog maar even zo. Als jullie zeggen dat het de eczeem is, wil ik dat best geloven. En voor de rest ziet ze er echt heel goed uit. Glanst als een spiegeltje (alleen dus met kale buik) en staart en manen zien er nog redelijk heel uit, voor deze tijd van het jaar.
Ik smeer er trouwens nu ook cocosolie aan. (aan haar hoofd vooral) Ruikt in ieder geval een stuk lekkerder dan al die andere smeerseltjes. Ben benieuwd of het helpt. Lekker vindt ze het trouwens (nog) niet. Als ik haar laat ruiken, gaat ze flemen.

Nele schreef op zondag 8 juli 2007, 12:49:


vettig houden, doe ik.
Maar mijn ervaring is wel, dat het net erger wordt met de jaren.
Pête is nu 9 jaar en heeft eczeem sinds ze 2 is.
Aanvankelijk schuurde ze alleen een stuk van haar manen, schoft en haar staart. Het jaar daarop ook haar kruis en haar hele manenkam en een heel stuk van haar rug.
En sinds 2 zomers ook haar hoofd, oren en rond de ogen.
En nu dus ook haar buik die er zo schraal uitziet.
Waar eindigt dat?

Esther schreef op zondag 8 juli 2007, 13:09:


Nat tja, waar is het niet nat geweest de afgelopen tijd?
Maar ik denk dat het nog wel mee viel.
Ik heb even gegoogeld op rainrot, maar daar vind ik het toch niet op lijken.
die windjes zitten normaal ook alleen maar in haar manenkam, en dus nu ook op haar buik.

Ans Jondral schreef op zondag 8 juli 2007, 13:25:


wondjes natuurlijk

Gelukkige verjaardag Esther!!

Eva Saegerman schreef op maandag 9 juli 2007, 23:23:


Ik begrijp wel wat Coralie bedoeld. De punten die jij hier aanhaalt zijn over het algemeen niet zo schokkend.
Is al wel eens ter sprake gekomen. Mijn paard heeft gelijkaardige hoeven.
De meeste dingen die zij hier beschrijft doe ik trouwens ook. Toon zo kort mogelijk houden zodat de voet iets steiler komt te staan en paard beter afwikkelt. En de binnen hiel doe vaker gevijld moet worden dan buiten hiel. (Omdat de hielen dus scheef worden tov de zool) En een opzet is een eventuele optie als je de toon niet kort genoeg zou krijgen. (Doe ik zelf niet)
Ik heb nou wel het geluk dat mijn paard er niet gevoelig door loopt, maar de stand is inderdaad niet ideaal en kan problemen geven. geef ik je gelijk in.

Maar heb ook wel een paar bedenkingen.
Ten eerste vind ik die hielen eigenlijk helemaal zo kort nog niet. Mijn zus haar pony loopt praktisch op haar kroonranden. (Hielen zijn hoogstens een paar mm) Maar gaat wel in galop over grind. Die heeft nu eenmaal zo'n hoeven.
Ben je misschien niet iets te gefixeert op het "kweken van hiel" waardoor je een ander probleem over het hoofd ziet?
Want zelfde opmerking als Eva, als ze te kort zijn, slijt de zool dan? Want anders zijn ze toch niet te kort?
Verder zijn ondergeschoven hielen naar verluid een pest om vanaf te geraken. Bijna onmogelijk zonder vreemde ingrepen. En kunnen die hoefzweren het gevolg zijn van de ondergeschoven hielen op zich. Heeft daarom niet persé met 'te kort' zijn te maken.
Bij Strasser wordt de hele achterkant dan weggesneden, zelfde als HKO-behandeling. Maar dat wist je wel, dacht ik. Ook al snij je een stukje weg, dat veranderd niets aan de hoek van het bovenste stuk hiel. Die blijft even schuin. Eventjes wat hiel wegsnijden zoals jij het hier stelt, haalt denk ik weinig uit. Ergens wel logisch dat de hiel dan niet hoger wordt. Volgens mij zijn je verwachtingen wat dit betreft niet echt realistisch.
Wat de ijzers betreft, daar heb ik het wel eens over gehad met mijn traditionele ijzerboer. En die zijn volgens hem ook geen oplossing. Hoogstens sypmtoombestrijding en maken het probleem in veel gevallen nog erger. Dus verwacht daar ook niet teveel van.
Zijn advies was het zelfde als wat een NB'er zou zeggen. Volgens hem is het een utopie om in zo'n geval te streven naar herstel en kan je beter zorgen dat het constant blijft en dat paard blootvoets uit de voeten kan.

Een paard dat niet goed loopt is dikke miserie (herkenbaar ) en ik heb best wel begrip voor je actie. Maar ben je zeker dat je geen gekke dingen aan het doen bent? (ook herkenbaar ) Want een oplossing is dit alleszins niet, niet volgens NB, niet volgens Strasser en ook niet volgens de traditionele smid die ik hierover al aan de tand heb gevoeld. Of misschien weet die van jou iets wat de mijne niet weet?
Succes in ieder geval
Ans

En een edit-knop zou toch zo leuk zijn!! Typ ik weer een hoop fouten. Excuses, lees er maar langs. T'is al laat.

Coralie schreef op dinsdag 10 juli 2007, 20:08:


Ik rijd inderdaad weinig op de weg. (vroeger wel meer) Moest ik dat meer doen zou ze inderdaad ook gevoelig worden denk ik. (Of ik zou het heel geleidelijk moeten opbouwen)
En deze winter liep ze inderdaad ook gevoelig omdat ik haar hoeven te kort had gereden.

Ik begrijp je wel hoor, je moet iets. Een paard dat 3 jaar problemen heeft kan je niet verder laten sukkelen.
Maar waarom ga je inderdaad niet, zoals al voorgesteld op zoek naar een middenweg? Iets wat meer ruimte en minder gaten geeft dan gewone ijzers?

Wat ik me trouwens wel afvraag. Hoe liep ze voordat je haar hielen had weggesneden? En waarom heb je dat überhaupt gedaan?
Want dat is iets wat ik zelf absoluut niet durf doen. Ik zorg altijd dat ik 1 à 2 mm hiel over heb. Zou ik haar hielen te kort zetten, zit ik er ook mee in de miserie vrees ik. Gezond is mijn paard haar hoefvorm niet. Wel smalle witte lijnen en geen noemenswaardige problemen. Maar onderontwikkelde stralen en gevolgen voor haar stand natuurlijk. De ideale blote hoef is het niet, zal het ook nooit worden denk ik. Evolutie is de afgelopen jaren praktisch nihil. (Doet er mij aan denken dat ik beloofd had foto's te maken voor jou. Ik zal er mogen eens werk van maken ) Maar zolang ze er niet slechter door gaat lopen, laat ik het zo.

Ans

Nathalie Lagasse schreef op woensdag 11 juli 2007, 9:22:



En dit vind ik dan weer zo vreemd.
Mij is namelijk door een strasserbekapper verteld dat als je gaat snijden, hiel wegsnijden geen enkele zin heeft als je niet alles wegsnijdt. (En dus echt alles, nogal invasief dus.) Zolang je dat niet doet zullen de hielen volgens hem gewoon terug ondergeschoven groeien. Niet dat ik vind dat iedereen dat maar moet doen (absoluut niet, heb het zelf ook niet gedaan) Maar waarom wordt er dan wel zo vaak gedeeltelijk hiel weggesneden met het idee dat het wel helpt?
De man die ik had gesproken was nr 2 in dat hele Strassergedoe, en verantwoordelijk voor de opleiding van andere Strasserbekappers in België, Frankrijk en Duitsland. Als die als zegt dat het niet helpt.

Ans