eddy DRUPPEL schreef op maandag 5 april 2010, 21:33:


Oplossing: doe geen broekske aan of koop een paard die tegen een stootje kan

http://www.youtube.com/user/Muppetje5093?feature=mhw5

Peter Donck schreef op donderdag 8 april 2010, 8:49:


Haha, ik ben juist wakker, was nog wat verstrooid en las iets anders ...
Inderdaad, jouw kiekens ...zo'n grote, knappe ladies zou mijn vrijgezel-haan ook wel willen

...ze hebben alle twee het adeno virus...

Hm...ik heb ook zo'n schuw, gevoelig ding...ongelofelijik wantrouwig tegen vreemde, zelfs op het gevaarlijke af (als ze bang is en niet weg kan, knapt en slaat ze naar vreemde die haar willen benaderen). Ze is niet zo geworden door trauma, ze is gewoon zo uiterst gevoelig, al van bij de fokker. Zo'n paarden lijken inderdaad te houden van veel ruimte, openheid, opsluiten in stal worden ze wellicht (ik ben er eigenlijk zeker van) nog angstiger of neurotischer van.
Zelf heb ik beste resultaten met no-nonsens aanpak. Niet teveel bepotelen, zoveel als nodig. Zo'n paarden moet je heel kalm aanpakken, veel geduld hebben en door consequent herhalen nemen ze het op den duur op (ze hebben heel erg veel regelmaat nodig). Ze is lief en gevoelig tegen mij, maar ze houdt absoluut niet van aanrakingen. Ze is meer het laat me met rust-type. Zo'n paarden (vooral merrie's), lijken me heel erg intelligent, misschien daarom hoogste in rang? Ze lijken het ook graag van op een afstand te bekijken, jouw merrie ook?
Bij poetsen probeerde ze me eerst te bijten en te slaan, maar heb dat gewoon genegeerd (ze stond wel vast in niet al te grote stal) en zachtjes verder gedaan, heel kort, telkens iets langer (ze weet dat ze pas naar buiten mag als haar eten op is, als ze rustig stil staat). Nu weet ze dat het niet te lang duurt en dat het maar dat is.
Ik denk...dat dat absoluut geen parelli paarden zijn, weet niet zeker é, maar heb zo'n gevoel. Ik gebruik gewoon m'n gezond verstand en ga heel progressief te werk.
Het dreigen zit in hun aard, ze worden graag met rust gelaten. Dat kun je er alleen uit krijgen als je heel duidelijk bent en ze je gaan vertrouwen. Het ene moment zijn ze ook aanspreekbaarder dan het andere moment (ze blijven onvoorspelbaar)
Ik kan het goed zeggen, maar is ook een zoek werk om juist te reageren. Vertrouwen, regelmaat en kalmte zijn het belangerijkste denk ik.
Ik denk dat de methode er niet toe doet in feite (alhoewel subtiel trainen hier een must is), maar dat ze in jou een zeer rustig, zelfzeker en betrouwbaar iemand moet zien, met veel geduld. Succes

Karen Koomans schreef op donderdag 8 april 2010, 21:58:


De veearts gaf me een gerust gevoel, hij zei me dat ze al een heel groot deel zelf overwonnen hebben. Ik weet niet of hij er juist op zit met die diagnose, maar heb de symptomen nagegaan en klopt inderdaad allemaal met wat ik gezien heb en het bloedbeeld van de twee.
Ik heb even gegoogled, maar direkt weer weggeklikt. Ik heb me er nu een week ziek in gemaakt (letterlijk, doodmoe was ik), nu laat ik de natuur de rest doen en ga me terug proberen te ontspannen ... ik hou het in de gaten, maar ga proberen m'n hoofd leeg te houden... meer kan ik niet doen.

Karen Koomans schreef op donderdag 8 april 2010, 21:58:


Inderdaad klopt, zoals griep virus. Hangt van hen af nu... alleen wat verse tijm tegen de hoest, geen gedroogde want dat geeft een andere uitwerking.
Ik had hier siroop staan die ik gekregen had van andere veearts, zat codeïne in en andere troep. Ik ben blij dat ik het niet gegeven heb...

...en kijk eens aan... over de stoute darmbacteriën en het duivenkot...
Voor de sceptici: Leve de probiotica!
Una heeft het wellicht als eerste te pakken gehad, is een stresskonijn. Ik had haar verdorie beter die probiotica gegeven van in't begin

http://webcache.googleusercontent.com/search?q=cache:JVX_XKjFNisJ:info.pigeonvetcenter.com/index.php/nl/ziekten/82-adeno-coli-syndroom+adeno+virus+te+genezen&cd=4&hl=nl&ct=clnk&gl=be

Peter Donck schreef op zaterdag 10 april 2010, 16:14:


Misschien al je paarden afschieten, in stukjes hakken en de vriezer in, eten zat voor een hele tijd. Zélf groentjes kweken op al je mooie weides en niet meer klagen en zagen over die preiboeren.
Het is jij zelf, iedere mens afzonderlijk die dat in de hand werkt omdat niemand z'n verantwoordelijkheid opneemt en het maar laat begaan.
Een veggie is geen grotere belasting voor de natuur, dat is nu eens de grootste shit die ik ooit al gelezen heb.
Al die vreselijke siertuintjes met rotsjes en kabouters zouden moeten op doodstraf verboden worden, verplicht zelf te telen en te kweken van kweken.
Wie zou dan nog die kutboeren nodig hebben?
Ik leer veel bij van m'n mama, die is bij velt. Je kan zelf de lekkerste groentjes thuis in je hof kweken, wél moet je de strijd tegen de slakken aangaan.
Probleem is dat velen liever zagen over kutboeren, dan zelf de handjes uit de mouwen te steken.
Even stoom afblazen, ik ben nog altijd in shock. Toevallig kwam ik dit tegen, kan er niet tegen:
They wrestle wild horses...
http://www.uniquedaily.com/category/shocking/page/14/
Gruwelijk en ziek

Mijn ma is ooit zelf meegeweest naar het slachthuis, kopke vastgehouden van Arabiertje die beentje gebroken had (ze wou zeker zijn dat paardje niet te lijden had) terwijl ze een schot van verlossing kreeg, maar ik denk dat dat nu niet meer zou mogelijk geweest zijn. Heb toen heel veel respekt gehad voor haar dat ze dat durfde...
Waarom kan dat nu niet meer?

Leonieke schreef op vrijdag 9 april 2010, 20:28:


Daar ik geen zak om papieren geef, heb ik ook maar na de aankoop gezien dat m'n merrie langs moeders kant inteelt was. Bijna broer en zus waren haar ouders, er scheelde maar één, de vaders van de grootmoeders waren verschillend.
Man, heb ik al miserie gehad met dat veulen...ze heeft enorm zwak immuunsysteem. Misschien ligt dat wel aan't feit dat de moeder inteelt is... schijnt wel dat de moeder een gezonde merrie is, dus ik weet het niet zeker...

zinzi_jewel schreef op maandag 29 maart 2010, 22:43:


Paarden zijn kuddedieren, ze hebben sterke sociale band met elkaar. Rouwen is maar een woord, maar ik denk dat ze toch wel moeten kunnen afscheid nemen om het te aanvaarden, net zoals olifanten dat doen. Heb daar ooit eens ontroerende beelden van gezien, in't echt ook ooit eens van een mannetjes eendje die bij het lijkje van het vrouwtjes eendje bleef staan...

Het is hier al eens langs geweest, pulp zonder suiker...
Ik geef Zupa van equifyt. Eten ze heel graag, zitten gras en kruiden cubs in en ook wat lijnzaad, lijkt me goed voor de darmflora...

Cindy Helms schreef op maandag 12 april 2010, 10:51:


Succes . Ik begin er ook terug aan, begin ook wat te herstellen van m'n operatie .
Eerst alles aanleren op de grond, wordt interessante weg af te leggen letterlijk...

Cindy Helms schreef op dinsdag 13 april 2010, 12:58:


Ow, wat leuk! Hij heeft er echt zin in! Ik denk dat ze het heel leuk vinden, spelen met mensen als het goed aangepakt wordt. Interessant, niet teveel zagen dus, goeie tip , maar zo zijn mannen nu eenmaal é, vrouwen niet teveel zagen maar to the point. Zo leren we weeral bij van de dieren voor in ons eigen leven
Amai zo'n eigenwijze shetter...grappig

Haha, wat een grappige conversatie
Ik weet niet waarom, maar ik heb hier bijna niets mannellijks rondlopen...mannetjes willen altijd dekken en de baas spelen (de katten en honden toch).
Als ze gecastreerd geweest zijn, worden echt aandachtvragertjes (ik hou meer van dat onafhankelijke). Ergens vind ik het ook zielig dat castreren, alhoewel sommige ruinen echt een hengstekarakter blijven behouden (zoals mijn Haflinger, die joeg andere mannetjes door de draad als ze aan z'n kudde durfde komen).
Ik hou meer van dat moeilijkere, subtiele, kwetsbare, en zorgzame van een vrouwtjesdier. Bij een merrie moet je het spel wat psychologischer spelen. ik heb altijd al beter kunnen omgaan met merrie's, ook bij mensen vind ik vrouwen leuker, gevoeliger en minder ego.
Ofwel heb ik teveel mannelijke hormonen...kan ook
En saaie merrie's? Ik heb hier juist van die gekke, speelse lopen. Hoop toch dat ze niet saaier worden met ouder worden.

Spirithorses schreef op woensdag 14 april 2010, 9:00:



Ik had twee ballen in een handdoek gedraaid en toen ik ze wou begraven, waren ze foetsie. De katten zullen een stevig maaltje gehad hebben