Jet van Gulik schreef op woensdag 11 juli 2007, 12:14:


Volgens F & I wordt de site net meer bezocht als er een forum-fight aan de gang is
Allemaal met modder blijven gooien dus, het is voor een goede zaak.

Wil schreef op woensdag 11 juli 2007, 12:59:


Grr Moet ik weer onder de douche!!

Christel Provaas schreef op donderdag 12 juli 2007, 12:15:


Je kan trouwens wel inenten tegen rhino, maar niet tegen de verlammingsvorm.
Pête is er ook een tijd van verdacht atactisch te zijn. Omdat ze zo vaak tegen de grond ging. (en ook omdat ze wel een erge luchtweginfectie had gehad toen ze gestald was op een stal waar rhino nog is voorgekomen) Die testjes waarvan Christel er hier één beschrijft gaven geen uitsluitsel. (Waren soms negatief, dan weer positief. Mogelijk door het vallen) En ze is toen om zekerheid te hebben getest in Merelbeke. (Want die testjes zijn eigenlijk alleen maar een indicatie.)
Maar dat was dmv een emg, had niets te maken met contravloeistof ofzo.
Die emg was trouwens normaal. Dus zij is niet atactisch. En naar verluid gebeurd dat vaak. Dat paarden onterecht de naam hebben atactisch te zijn.

Veel succes met Indy in ieder geval.
Ans

Eva Saegerman schreef op vrijdag 13 juli 2007, 14:01:


Mmm, Ik heb een vage waar ik niet goed aan uit kan.
(Om het bij jou lettertjes te houden Wel handig zo )
T is dominant over C en C is dominant over P.
Maar als ik ze nu bezig zie lijkt het wel alsof P ook dominant is over T. Een cirkeltje dus. Kan dat wel?
C is tegenover P zoals Piet beschreef dat Shiny deed tov Joke. Maar C heeft het nog duidelijk voor het zeggen tov van P.
Maar T gaat P dan weer uit de weg. Is er bijvoorbeeld eten in het spel en P is dan nogal fel. Gaat T wel verderop staan en dus weg van het eten. Waardoor P het dan allemaal alleen kan opeten. Voordien was T wel duidelijk de leider.
Alhoewel ik een paar dagen geleden T heel erg agressief uit de hoek heb zien komen naar P. Die toen naar het andere eind van de wei werd verbannen/ (geklopt ).
Zou dat nou gewoon zijn omdat T niet van die drukdoenerij houdt ofzo, of zou dit wel een indicatie zijn over hoe de hiërarchie ineenzit? Of is dit een onstabiele situatie?
Kan het dat een leider uit de weg gaat voor een dier dat lager in rang staat?

Eva Saegerman schreef op vrijdag 13 juli 2007, 14:30:



Nee, zonder zever. Is P hier een coup d'état aan het plegen? En besluit hij maar ineens een rang over te slaan en meteen de big boss aan te pakken?
Of moet hij om leiderschap te verwerven wel de hiërarchie volgen en eerst C aanpakken?
Want anders kan dat toch ook consequenties hebben voor de onderlinge realtie tussen C en T?

Lena schreef op zondag 29 juli 2007, 16:03:


Onze merries zijn ook altijd zo'n viesneuzen als het om medicatie gaat.
De laatste paar keren heb ik het gegeven in een mengseltje van wat graan, daaronder een halve pot appelmoes en rijkelijk afwerken met een goeie scheut honing. En zo eten ze het wel.
Appelmoes alleen is niet afdoende en als je alleen honing gebruikt, moet je er wel heel veel opdoen om alle medicatie eronder te krijgen.
Maar het is wel de honing die de smaak maskeert.
Het natuurlijk wel een suikerbom. Dus een hoefbevangen paard ofzo zal je zoiets niet moeten geven.

Wat ook wel eens wil helpen (maar is meer werk ) is nieuwe sterke smaken geven, door middel van bijvoorbeeld appelsien of pompelmoes. Dan gaf ik eerst het paard enkele normale partjes. En maakte haar wijs dat het heel lekker was. (Ook door bijvoorbeeld het fruit te geven als er andere paarden bij haar staan. Zodat ze het snel zou opeten omwille van de concurrentie. Maar onze paarden vinden het eigenlijk zo ook wel lekker genoeg)
En dan enkele medicatie-partjes maken door een klein sneetje te maken in het vruchtvliesje en daar de medicatie in te doen. (dan blijft het er ook goed in en kan je ze op voorhand klaarmaken). Dan normale partjes voeren en af en toe een medicatie-partje ertussen doen. Na elk hapje medicatie meteen weer normale partjes.
feilloos

Ergens in mei heeft Pête een redelijk diepe hoofdwonde gehad. halverwege haar neusrug.
De wonde zelf is uiteindelijk redelijk mooi genezen, zonder wildvlees ofzo. En op een beperkt (haarloos) litteken na is de huid weer in orde.
Maar op de plek waar de wonde zat, zit nu een aanzienlijke harde bult. (onderhuids littekenweefsel vermoed ik?)
Op zich geen enkel probleem want paard heeft er geen hinder van. Maar wel erg ontsierend en opvallend omdat het midden in haar gezicht zit. Haar profiel is erdoor naar de knoppen. De bult was eerst een stuk groter en is al geslonken. Maar de laatste tijd niet meer. Ik vrees dat het zo zal blijven.
Heeft misschien iemand een idee of dat ik er iets zou kunnen opsmeren waardoor die bult nog wat zou slinken? Bestaat er niks wat effect heeft op dat onderhuidse weefsel?
Of moet ik mij er maar bij neerleggen dat mijn paard van nu af aan eruit ziet als een gepensioneerde bokser?

Ans

jan seykens schreef op zondag 29 juli 2007, 22:25:


Oei dat is wel heel ingrijpend. Ik denk niet dat ik zoiets zou doen.
Want het geeft functioneel geen hinder, t'is eigenlijk alleen maar voor de 'mooi'. (En omdat ik het beu ben te moeten uiteleggen waarom het er zo uitziet )

Els Kleverlaan schreef op maandag 30 juli 2007, 13:15:


Zou inderdaad best kunnen. Het bot was zichtbaar. En het was ook ontstoken en moest behandeld worden met antibiotica.
Het is trouwens geen immense bult. (Was ook niet echt grote wonde) Maar omwille van de plek wel opvallend.
Hoe zou ik kunnen weten of het om gewoon bindweefsel gaat of dat het door dat botvlies komt? En kan ik daar iets aan doen. (Of alleen wachten en hopen dat het vanzelf verdwijnt?)

Bedankt voor de tips hoor allemaal. Als Arnica dieper werkt dan calendula, zal ik dat maar eens proberen. En op zoek gaan naar die hyalurongel waar Cedric het over heeft. (Maar zou dat ook helpen in het geval dat het botvlies beschadigd was? )

Vreemd voorwerp acht ik zeer onwaarschijnlijk. Omdat het een redelijk makkelijke wond was om proper te houden (zelf drainerend) en de plek voor de rest zeer mooi genezen is en ook omdat de bult aanvankelijk kleiner werd.

Piet schreef op donderdag 2 augustus 2007, 7:41:


Interessant bericht. Ik had wel al gehoord over een achterknie die vol artrose zat, wat na een een tijd correct rijden van het paard op miraculeuze wijze verdwenen is.
Maar van spat had ik zoiets nog niet gehoord.
Ik speel zelf ook met het idee om Pête haar sprong nog eens op foto te laten zetten, mocht de gelegenheid zich eens voordoen. (Maar ga er speciaal moeite of gekke kosten voor te doen) want ik zit zelf ook nog met een hele hoop vragen wat dit betreft.
En die glucosamine heb ik ook nog gebruikt zowel voor Pête als Charly. En had inderdaad wel resultaat. (itt tot andere glucosamine-supplementen die we geprobeerd hadden) Mocht het iets makkelijker te kopen zijn vanuit België zouden we het nog wel kopen voor Charly. (Bij Pête ben ik ermee gestopt toen ik er weer mee begon te rijden en nu zie ik het nut er niet meer van in)

Christel Provaas schreef op vrijdag 10 augustus 2007, 15:05:



Eergisteren was het hier ook prijs. Eveneens bij een paard met Amerikaans bloed. (Alhoewel je dat op het zicht ook niet zou zeggen)
Het had hier donderdag de hele dag geregend en had haar Boett-deken aan.
Op zo'n dagen krijgt die deken dan ook geen kans om te drogen en zit het risico er wel in dat ze er door in de problemen komt.
Normaal zou ik het dan afnemen, maar ik moest de hele dag werken en had pas s'avonds de kans om langs te gaan.
s' Avonds trof ik een paard aan dat stond de trillen op haar benen en miserabel stond te wezen in een hoekje van de stal.
Dat trillen ziet er best eng uit, maar ze heeft het al wel vaker gehad en toen was het snel weer weg door haar kacheltje op te stoken met hooi.
Ik was al aan het bedenken hoe ik zo snel mogelijk hooi bij haar kon krijgen. (Paarden lopen op de wei en krijgen geen hooi in de zomer )
Maar ze wist het zelf op te lossen.
Zodra ik haar deken had afgedaan, vertrok ze in galop uit de stal, ging Puzzle ergens oppikken en heeft een kwartier lang met Puzzle rondjes zitten rennen en zitten spelen. Wat voor haar echt heel erg atypisch is. (Pête is een paard dat heel zelden speelt en praktisch nooit uit eigen beweging sneller gaat dan een relax drafje.) Na dat kwatiertje rondsjeezen was het trillen ook helemaal weg.
Ik denk niet dat ze echt 'spierbevangen' was, want dan zou ze volgens mij niet uit eigen beweging gaan rondlopen. (Zou ook heel erg slecht zijn voor haar, dacht ik) Maar ik ga er vanuit dat ze zelf het beste weet wat ze moet doen, om zich beter te voelen?
Gisteren was dan wel opvallend stijf. En met rijden had ik ook redelijk wat moeite om haar achterhand aan de gang te krijgen. Ze was wel voorwaarts, maar erg lang. En ze had nogal de neiging te gaan hangen in m'n handen. Iets wat ze normaal niet doet.
Achteraf ook wel gemerkt dat haar beide spronggewrichten lichtjes opgezet waren. Dus het zou evengoed door haar gewrichten kunnen komen ipv haar spieren.
T'is een beetje gissen.

Ans

Christel Provaas schreef op zaterdag 11 augustus 2007, 13:14:


Dat is goed mogelijk. Die paar keer per jaar, dat ze uit haar dak gaat. (zoals donderdag) dan doet ze het meteen grondig. Ze is dan heel explosief, korte sprintjes, stops en veel gesteiger en rare sprongen. Ziet er altijd nogal belastend uit voor die achterbeentjes.
En ze heeft natuurlijk ook spat enzo en stond voor donderdag ook al 3 dagen stil omwille van het weer. Kan er ook weer mee te maken hebben.
Maar ik zit nu wel te denken, in hoever ze gevoelig is op haar spieren. En of dat trillen iets met spierbevangenheid te maken heeft. Ze was ook erg verkrampt, staart tussen haar billen geklemd (ook tijdens haar rodeo-showtje). En aanraking vond ze onaangenaam. Ik moest haar deken heel voorzichtig uit doen, want ze voelde aan alsof ze elk moment kon ontploffen.
En ze heeft het al vaker last gehad van haar spieren. Deze winter had ik haar hiervoor zelfs een tijdje msn gegeven.
Ik had het donderdag afgedaan met "Ze had het koud omdat ik zo dom was haar dekn op te laten en ze heeft zich weer warm gelopen" Maar nu ik dita allemaal lees, vraag ik mij af of ik er niet meer aandacht aan zou moeten besteden?
Maar een echt spierbevangen paard gaat nooit uit zichzelf rondracen neem ik aan?


Bedoel jij dat Hypp-dingetje? Dat is toch alleen maar in bepaalde paint-bloedlijnen. Afstammelingen van Impressive dacht ik?
En dat is in ieder geval geen voorouder van mijn Pête.

Monique Meijer schreef op vrijdag 10 augustus 2007, 8:25:


Bah Monique, Ik heb niet alles meegekregen wat er allemaal aan vooraf is gegaan, maar wat een rot situatie. Ik hoop voor je, dat Indy er op één of andere manier toch weer bovenop komt.
Ook ik leef erg met je mee. Door je berichten is het toch alsof ik Indy een beetje ken. En ik vind het erg verdrietig te lezen dat ze zo snel achteruit gaat.
Het beste voor jou en je paardje!

Ans

Peter Donck schreef op zaterdag 11 augustus 2007, 17:22:


Peter, jou stippels op welke lijnen gaan die eigenlijk terug? Ook lijnen waarin die Impressive en PocoBueno voorkomen? Of zijn het een ander soort stippels dan de Amerikaanse variant?

Van Pête ben ik eigenlijk vrij zeker, zowel Impressive als Pocobueno komen niet voor in haar QH-kant van de familie. (voor zover dat na te gaan is) Heb wel eens in haar stamboom zitten neuzen. Ze stamt niet af van die showpaarden maar als je een generatie of 4 teruggaat zit je alweer tussen de race-paarden.

Spirithorses schreef op zaterdag 11 augustus 2007, 18:21:


Ik heb het luxe deze zomer. Droge weide, tot nu toe geen modder
Dus dat kan het niet zijn. En Pête staat tegenwoordig ook aardig stevig op haar benen. Ik rijd nu altijd op gras en durf er ook gerust mee galoperen tijdens een regenbui. Heeft ze niet de minste moeite mee. (leve nb! En wat voor mij ook meteen een bewijs is, dat al die mensen die beweren kalkoenen nodig te hebben voor wedstrijden op gras, uit hun nek lullen )

Het zal wel een combinatie van dingen zijn, eerst een paar dagen stil staan (terwijl ze normaal praktisch dagelijks wordt gereden). Dan die weersomslag en ik die het arme beest een hele dag laat kou lijden in haar kletsnatte deken. Pête zelf die dan nog eens zichzelf extra gaat belasten met haar uitbarsting en dan nog die gezwollen gewrichten. (Wat de oorzaak daarvan ook moge wezen.) Dat ze daaarna wat meer moeite heeft om zichzelf bijeen te houden is niet verwonderlijk, toch?
Vandaag lijkt ze weer helemaal ok.
Hoe is het trouwens nu met Oakley?

Ans

Ow Peter btw, heb ik toch wel gelogen zeker.
Ik was net nog eens in wat QH lijnen aan het snuffelen. Kom ik daar ergens in het zevenenveertigste knopsgat toch Pocobueno tegen.