Peet schreef op zondag 4 februari 2007, 11:20:


Ja, hoe is het gegaan............ Ik ben nog steeds zwaar onder de indruk, wat voor een effect het simpel drukken op bepaalde plekken kan geven.

Zaterdagochtend schrok ik me eerst dood, het was het vreselijk, Indy kon geen stap verzetten, ze zat helemaal vast in de achterhand. Maar wel vrolijk en pruttelen, honger hebben en vooral mee willen. Ze stond in het hek te happen van enthousiasme. Ze kon echt helemaal niet normaal lopen, ze strompelde erover. Zo erg is het al heel lang niet geweest. We waren net weer zover dat ze zuiver liep. Ik heb anderhalf uur geborsteld om haar weer toonbaar te maken, ze had in de blubber liggen rollen. Na de borstelbeurt was ze wel iets soepeler, maar nog steeds een toonbeeld van ellende. Ik was dan ook erg blij dat Indy juist die dag haar behandeling zou krijgen.
Bij uitzondering heb ik Indy op stal gezet met een flinke berg hooi dat ze schoon zou blijven. Om half elf kwam de therapeute en Indy moest een stukje lopen. Na een paar meter had ze het al gezien en drukte met haar duim op Indy haar achterhand. Na een paar stappen begon Indy al beter te lopen. Indy reageerde vooral op een punt in de hals, rug en achterhand erg sterk, Godzijdank gaven de artosepunten geen reactie...............
Tussen de eigenlijke behandeling en de instructie die ik zou krijgen hebben we even met Indy gelopen om haar bewust te maken van de veranderingen in haar lichaam. Na een paar meter liep ze stukken beter. Indy liep echter alsof ze in een soort van trance was, ze reageerde nauwelijks op een snoepje en kauwde afwezig. Na Indy haar behandeling heb ik instructie gekregen hoe haar verder te behandelen de komende weken. Om de juiste punten te vinden (aan de linker kant iets andere punten dan aan de rechterkant) heeft ze stukjes uit Indy haar vacht geknipt. Het ziet er wat gek uit. Als mij iemand aanspreekt zeg ik dat we last hebben van motten in de stal. Ik denk niet dat ze het begrijpen waarom een paard Shiatsu krijgt, in de diepvries is beter.........
Indy is vandaag nog iets afwezig, maar het gaat 1000% beter dan gisteren. Vanmorgen viel me de verschrikkelijk zure lucht op die haar mest verspreidde, ook had ze in een paar uur tijd bijna haar 90 liter waterton leeggedronken, dat heeft ze nog nooit gedaan. Ze loopt alsof er rubber tussen haar gewrichten zit, maar ze loopt, ze strompelt niet. Ze loopt alsof ze heel bewust de knopjes moet bedienen die haar benen laten bewegen. Wat een effect, ik ben zwaar onder de indruk...
Dit hele gedonder wordt veroorzaakt door NatuurlijkBekappen (jullie schuld dus, Frans en Ilona :) , grapje). Indy heeft altijd zo beroerd gelopen, en nu ze eindelijk zonder pijnlijke hoefjes kan lopen heeft de rest nog wat moeite mee te komen. De therapeute heeft gelukkig geen erge problemen gevonden, ze is van mening dat het puur een spierprobleem is en dat het op te lossen is. Een hele opluchting dus. Het probleem komt vanuit een bepaald punt in de achterhand, wat je vrij kan maken door er simpel op te drukken, ook onder het rijden te stimuleren.
Het kost wel tijd, maar dat geeft niet, ik ben al zoveel jaar bezig, dan kan dit ook nog wel. Zodra Indy weer goed kan lopen, moet ik haar ook weer voorzichtig rijden. Ik heb ook geleerd Indy na een behandeling goed af te sluiten en mijzelf weer vrij te maken (in mijn boek stond het heel zweverig beschreven en werkte absoluut niet).
Klinkt misschien stom of zweverig, maar als ik Indy behandeld heb, kom ik om van de prikkelende warmte in mijn hand, die er maar niet uit wil, alsof ik een hete radiator vastpak. Ik ben zelf helemaal niet zweverig, maar dit vond ik toch wel erg frapant. Gelukkig heb ik nu geleerd hier vanaf te komen. Vanavond is Indy weer aan de beurt voor een behandeling, de eerste week elke dag, dan om de dag en dan drie keer in de week.
Ik wil de mot gaten nog even op de foto zetten, want ja, met verschijnen van de zomervacht verdwijnen ze he.
Een hele ervaring, ben er vol van, zoals jullie wel merken..........
Monique

Christel Provaas schreef op zondag 4 februari 2007, 16:38:


Ze heeft in het verleden goed gelopen, in termen van geen hoefzweren en geen peesblessures meer. Maar met de achterhand maakte ze altijd nog een korte stap ze kwam meestal maar tot de helft, vooral in draf was het erg. In gallop dook ze bijna de grond in, ik werd heen en weer gegooid, vreselijk. Er was nauwelijks achteraandrijving. Ze heeft ook jarenlang wat scheef gelopen ivm haar schouderblessure. Ik was allang blij dat we van die ellendige hoefzweren af waren, een raar loopje vond ik niet erg. En zo erg viel het ook niet op, want ze liep regelmatig.
Haar hoeven zijn nu goed, ze maakt voor haar doen steeds grotere stappen, de laatste tijd stapt ze zelfs vaak over de afdruk van de voorhoeven heen als ze haast heeft. Ze vergroot haar passen en gaat niet meer sneller trippelen. Haar schouder is erg verbeterd, ze kan dat been nu net zover naar voren brengen als haar andere voorbeen. En haar gallop is zelfs zonder zadel uit te zitten.
En daarmee zijn de problemen begonnen. Ze heeft jarenlang praktisch scheef gelopen, altijd pijnlijke hoeven, last van de schouder. Ze zet zichzelf vast omdat bepaalde spieren verkort zijn, sommige spieren zijn te sterk ontwikkeld, andere te zwak. Ik vind het erg logisch dat ze nu problemen heeft.
Monique

Annemieke B schreef op maandag 5 februari 2007, 12:45:


Dank je wel Annemieke. Ik heb lang gezocht en vond dat Shiatsu het beste bij Indy en mij past. Ik sta er volledig achter, ik heb gezien dat het enorme effecten heeft. En ik kan het tenminste zelf doen wanneer het nodig is.
Een aantal dingen daar moet ik nog aan wennen, ik ben zeer realistisch ingesteld, maar feit is dat die dingen er zijn en daar zal ik mee moeten leren omgaan.
We zullen zien hoe dit uitpakt. Ik heb geen hoge verwachtingen, Shiatsu is immers geen toveren, daarvoor heeft Indy haar lichaam al teveel moeten meemaken. Ze heeft gelukkig al een tijd mogen genieten van hoeven die overal overheen kunnen, misschien mag de achterhand ook nog bijtrekken.
En anders gaat ze gewoon lekker met pensioen. Ze blijft bij me, totdat ZIJ aangeeft dat ze niet meer kan/wil.
Monique

Myriam schreef op woensdag 7 februari 2007, 18:53:


Wat goed zeg!

Ans Jondral schreef op donderdag 8 februari 2007, 14:31:


Waaaaaaah, ben jaloers, hier geen vlokje te zien!

Wil schreef op donderdag 8 februari 2007, 15:42:


Jaaaaa, hier nu ook vlokjes!

Wil schreef op donderdag 8 februari 2007, 16:57:


Wij hebben nu ook een witte wereld - en Indy een dikke knie: in gallop van bak naar stal en de bocht niet krijgen. Boing, zo tegen de deurpost aan. Het is dik, maar ze loopt gelukkig niet kreupen. Zucht........

Monique Meijer schreef op maandag 5 februari 2007, 13:29:


Even een update:
Indy loopt sinds enkele dagen weer! Gisteren was ze zelfs gek aan het doen op het weiland. Ze sprong steeds weer de lucht in en draafde en galloppeerde met opgeheven staart heen en weer. Voor de therapeute heb ik zoals we afgesproken hebben gisteren een filmpje gemaakt hoe Indy op de weg loopt, dat wil ik haar straks even mailen met een verslagje hoe het elke dag gegaan is:
http://www.myvideo.de/watch/808852
Ik weet niet of het filmpje te zien is, ben nog een leek op dit gebied......
Maar zo ver zijn we gelukkig, Indy kan weer lopen! Het oranje ding in mijn hand dat Indy bijna in haar neus laat verdwijnen is een wortel. Mijn vriend Klaas was aan het filmen en hij heeft altijd iets lekkers voor haar. Ze trekt altijd erg naar hem toe. Om haar wat beter te laten doorlopen de wortel.
Monique

Monique Meijer schreef op zondag 11 februari 2007, 18:28:


Hmmmmm..... had al zo'n vermoeden, was ook te mooi om waar te zijn dat mij dat lukt zonder hulp van manlief.....

Monique Meijer schreef op zondag 11 februari 2007, 18:31:


Een poging via mijn website:
Er moet nog een heel stuk tekst tussen, maar dat komt nog. Het filmpje heeft mijn vriend er opgezet, het staat onderaan de pagina:
http://www.indylee.nl/106,0,lichamelijke-problemen,index,0.html
tja, de moderne techniek. Volgens mij wordt ik ouder....
Monique

Monique Meijer schreef op zondag 11 februari 2007, 19:19:


.....en ik moet ook een bril: "wordt" moet met een "d"......

Eva Saegerman schreef op dinsdag 13 februari 2007, 12:53:


Nee, niet samenvatten, leuk om te lezen!!!

Ik ben eruit! Dit jaar tasten we diep in de buidel en pakken onze rijbak aan. Momenteel ben ik bezig met de firma Ecora. Van het idee puin, waterdoorlatend doek met zand erop ben ik afgestapt, nadat ik Indy een aantal maal heb zien graven in de bak. Het diepste gat was bijna een half meter diep - er moet dan erg veel zand op het doek wil Indy daar niet aan toe komen. En als ze het doek vindt weet ik wel wat ze gaat doen.... (rats, scheur......)
Rastermatten worden het dus. Als een puzzel inelkaar gelegd vormen ze een "zwevende droge oppervlakte" zoals Ecora mij beloofd heeft. Omdat onze bak een natuurlijke helling heeft, is een onderbouw niet nodig volgens Ecora. Wel willen we op het natste punt een geul graven en puin erin met een drainagebuis. In de herfst hopelijk een blije (maar erg arme, snuf....) Monique met een DROGE bak. De zwemband kan geruild worden tegen de stofbril.

Wil schreef op woensdag 14 februari 2007, 15:46:


Ja, doe ik, was niet van plan veel geld uit te geven en dan mijn nek te breken over platen die losraken, e.d.....

Indy heeft maandag een lichte koliek gehad: teveel / te gulzig kortstengelig hooi gegeten. Zoiets meng ik altijd met langstengelig hooi, maar ik denk dat ze zelfbediening gedaan heeft over het schot.
Ik merkte het de volgende ochtend dat er wat was. Ze wilde niet eten en was mat, ik mocht niet aan haar buik komen. Staart ging steeds omhoog, maar er kwam niets. Snel de dierenarts gebeld die helemaal niets in haar darmen hoorde. Omdat ze aangaf veel pijn te hebben kreeg arme Indy een rectaal onderzoek, verdacht op een kinkel in de darm. Het plastic om de arm van de dierenarts vond ze eerst erg interessant - totdat bleek wat de bedoeling was. Haar ogen werden steeds groter, arm beest.
Gelukkig was van binnen alles in orde, niets verdraaid, alleen gigantisch verstopping. Indy heeft medicijnen gekregen en mocht die dag geen hooi, eerst moest er een hoopje mest uitkomen. 's Middags lag gelukkig het eerste hoopje mest in de bak, nooit gedacht dat je zo blij kunt zijn met mest. Indy voelde zich duidelijk beter. 's Avonds mocht ze gelukkig ook weer hooi hebben. Indy was zwaar beledigd, de HELE dag zonder eten! Indy is er gelukkig zonder problemen doorgekomen, de mestproductie loopt weer. Vanavond mag ze voor het eerst weer wat anders hebben dan alleen maar hooi. Eindelijk weer worteltjes!