joop schreef op zaterdag 3 april 2010, 10:57:
> Dit probleem doet zich voor bij een paard van een vriend, dit paard bijt
> mannen, en wel echt lelijk, tot bloedens toe. Dit paard is 6 jaar, geboren
> ter plekke en nog steeds samen met zijn moeder, wel gespeend en wel
> gescheiden geweest gedurende langere periodes, ingereden op traditionele
> maar vriendelijke manier. Paard staat in groep van 4. Het bijten houdt
> misschien verband met de prikken door DA in verband met castratie.
.
> Goede raad duur?
Zo'n paard zou m.i. moeten ervaren dat mannen juist leuk zijn (in plaats van bedreigend). Dat is makkelijk gezegd; niet altijd zo gemakkelijk in de praktijk gedaan. O.a. afhankelijk van hoe snel het paard generaliseert en van hoe diep die agressie geworteld zit, heb je misschien maar twee of misschien wel tien verschillende mannen nodig, die het paard een positieve ervaring komen brengen.
Het leerproces naar "mannen zijn leuk" gaat bovendien des te sneller, naarmate die mannen en voorál degene die de oefeningen begeleidt, betere trainers zijn. Dus op precies het goede moment precies het goede ding doen (= het gedrag van het paard negeren of belonen).
Een clicker daarbij gebruiken helpt om veel preciezer aan het paard duidelijk te maken wélk gedrag belonend is. Het belonende gedrag is dan "niet-dreigende belangstelling tonen voor een man". Dus het paard wordt beloond voor: áándacht richten op die man, zónder dreigende lichaamstaal daarbij.
Eerst kan een man op bijv. 5 meter afstand staan, later steeds dichterbij.
Of verder dan 5 meter in het begin, als die grote afstand nódig is om het paard volop gelegenheid te geven om het gewenste gedrag te laten zien ("set your horse up for succes").
In het begin, als de man nog op meters afstand staat, kan de click en/of de beloning van de trainer komen. De trainer kan de eigenaar van het paard zijn, als die een goede trainer is. Of iemand die niet de eigenaar is, maar die wel het hele (clicker)trainingsproces goed kan begeleiden. Géén man natuurlijk, in dit geval
.
Voor de veiligheid van de mensen die meewerken (mannen in dit geval), moet het paard in eerste instantie mogelijk begrensd worden. Bijv. achter een hek, of vastgehouden door de eigenaar/trainer aan een halster en een touw. Het paard vastbinden - als het dat gewend is, waardoor vastgebonden staan op zích geen stress geeft - kan ook. Maar ik geloof dat jij (joop), het daar niet mee eens bent
.
Zodra dat veilig kan, kan de man in kwestie zelf clicken en belonen. Als een goede timing lastig is voor die man, dan kan de eigenaar/trainer het clicken (= timen) blijven doen. Dat maakt voor het leerproces niet heel veel uit.
De manspersoon in kwestie kan 't beste wél na elke click de voerbeloning geven, zodra hij daarvoor dichtbij genoeg kan staan zonder agressie bij het paard op te roepen.
Want als de voerbeloning van de mán komt in plaats van van de eigenaar/trainer, dat maakt dat voor het paard een belangrijk verschil. Mannen worden daar leuker van, in de ogen van het paard (= het trainingsdoel). Want mannen geven lékkers, zo blijkt! (mits ik mij als paard vriendelijk naar hen opstel).
Eerst kan de voerbeloning bij het paard op de grond worden gegooid. Dit voor de veiligheid van de man. En bovendien om te voorkomen dat een agressie-respons wordt getriggerd bij het paard, op het moment dat de man zijn hand uitsteekt naar het paard met de bedoeling om de beloning te overhandigen.
Als de training goed verloopt, dan kan uiteindelijk elke man zonder enig probleem uit de hand een voerbeloning geven. Maar dat kan pas als alle stapjes daarvóór, goed verlopen zijn. Eventueel kunnen mannen uiteindelijk het paard ook aaien en dergelijke; afhankelijk van of ook daarop, als laatste stap, wordt geclickertraind.
Dat op de grond gooien, zelfs van enige afstand, gaat prima met plakjes wortel o.i.d.. Maar als de ondergrond zand is, dan zou ik een emmer of andere bak gebruiken om de beloning in te gooien. Dit om te voorkomen dat het paard zand eet bij het oppakken vd beloning.
En als je kleine brokjes gebruikt als beloning op een gras-ondergrond, ook dan zou ik liefst een emmer/bak gebruiken. Want die kleine brokjes zijn moeilijk te vinden voor het paard, tussen het gras. Daardoor blijft het paard dan telkens lang zoeken naar brokjes tussen de grassprieten. Dat haalt het tempo uit de oefening, wat m.i. jammer is (maar geen ramp).
Karen
Warboel
