Wil schreef op zondag 22 juli 2007, 14:22:


Bedankt Wil.
Monique

Indy staat de meeste tijd (afgezien van wat korte wandelingetjes) lekker op het weiland. Ze is vrolijk en eet goed. Indy loopt opvallend langzaam en aandachtig, wandelen op de weg wil ze nog maar zelden. Ik hou haar vaak gezelschap, ga ik het weiland zitten lezen als ze aan het grazen is. Ze vindt dat duidelijk prettig.

Haar spieren in de achterhand zijn heel zacht geworden, je kunt ze zo indrukken. Ze kan niet meer draven of galloperen, ze doet alles in een rustige stap. Als ik haar aan het borstelen ben en ik moet wat harder drukken om het vuil van de achterhand af te krijgen, dan duw ik haar zo om. Een rare gewaarwording dat het eens zo stevige paardje zo zacht en wiebelig geworden is.

Mijn collega heeft me aangeboden dat ik zo vaak ik wil haar Haflinger mag rijden (Indy haar vriendin), erg lief van haar.

Ik denk dat ik haar volgende week eens vraag of ik met haar Haflinger op stap mag. Even wat anders, even weg van Indy en flink uitwaaien op de dijk is ook niet verkeerd.

Monique

Malenka schreef op dinsdag 31 juli 2007, 13:50:


De eerste schrik ben ik gelukkig te boven, ik heb twee dagen lopen janken. Het is nog steeds moeilijk, maar ik kan ermee omgaan. We zien wel hoe het verder gaat. We hebben erg leuke dingen meegemaakt en maken die nog steeds mee, dat maakt het wat gemakkelijker. Ook dat Indy geen pijn heeft, is heel belangrijk voor me, een hele opluchting.
Ik heb gisteren nog wat foto's gemaakt. Je zou niet zeggen dat ze ziek is, ze glanst zo mooi.

Monique

Elzaliene Proost schreef op dinsdag 31 juli 2007, 15:59:


Wat voor dier je ook hebt, ook al is het nog zo klein, je bent eraan gehecht en het is vreselijk als ze ziek zijn. Veel sterkte met je fretje, ik hoop dat hij weer gezond wordt!

Ik heb ook al een aantal dieren verloren, gelukkig mochten ze oud worden, ik was erg verdrietig, maar ik ben er steeds weer aan begonnen, ik kan gewoon niet zonder dieren.

Ik heb het er zondag nog met mijn moeder over gehad, dat ik na Indy absoluut weer een paard neem. Zij vond het niet zo'n goed idee, ze weet hoe erg ik het vind een dier te verliezen. Maar gelukkig is het nog niet zover....

Indy geeft tot dusver aan dat ze zich goed voelt. Ik let goed op de signalen die ze afgeeft. Lijden zal ze niet, ik zal op tijd ingrijpen, hoe moeilijk het ook is.

Monique

Esther schreef op dinsdag 31 juli 2007, 21:41:


En toch heb ik nog steeds dat hele kleine sprankje hoop dat Indy tot de gelukkigen behoort die op een wonderbaarlijke manier helemaal weer herstellen, ookal heeft iedereen ze opgegeven.

Hoe uitzichtsloos het is, je houdt nooit op te hopen dat het weer goedkomt.

Gisteravond wilde ik haar van het weiland naast ons weer naar huis halen, wilde ze niet komen. Ik naar haar toe, bleek dat ze niet over/door de molshopen heen kon en daarom maar bleef wachten op mijn hulp. Op de weg aangekomen, liep ze aardig, maar duidelijk slepend met de achterhand. Zolang de ondergrond hard en vlak is, kan ze nog aardig uit de voeten.

Bah, je komt steeds meer beperkingen tegen.

Monique Meijer schreef op woensdag 1 augustus 2007, 12:36:


Fijn hier met jullie over te kunnen praten. Ik ben het beu te horen dat ik haar nog snel even moet laten dekken of dat ik haar in kan ruilen tegen een ander paard. Mijn maag draait hiervan om......

marjolijn schreef op woensdag 1 augustus 2007, 13:17:


De meeste in onze directe omgeving leven mee en vinden het erg. Er zijn twee buren met ernstig zieke honden, een met een hartprobleem de ander heeft epilepsie. Zij kunnen zich het heel goed voorstellen waarom ik Indy nog steeds heb. Als we onze "kneusjes" aan het "uitlaten" zijn, wordt er over een weer wel eens wat gesnotterd, als het weer eens kantje boord was, vooral het baasje van de hond met het hartprobleem heeft het er erg moeilijk mee. Hij had van de fokker te horen gekregen dat hij de hond wel om kon ruilen..... Verdorie, alsof je een defekte cd-speler even omruilt....

De mensen die die rottige opmerkingen maken, wonen gelukkig verderop. Zij zien mij af en toe met een raar lopend paard voorbij komen. ZIJ zouden zich voor zo'n paard schamen, denken alleen aan geld, voor hun is een paard handel, kreupel lopen of ziek betekent de slacht, nog even dekken of inruilen.

Voor mij onbegrijpelijk........

charlot van r schreef op woensdag 1 augustus 2007, 20:52:


Ik heb citroenmelisse en munt in de tuin, ga ik vandaag proberen!

Hallo,
Kwam dit filmpje tegen:

http://www.avro.nl/web/avro_dier_en_natuur/dier_en_natuur_tv/video_on_demand/?movieid=51&trefwoord=pony

Heb ik het nu goed begrepen dat er teer op de kroonrand gesmeerd wordt?!
Monique

Simon Lingbeek schreef op donderdag 2 augustus 2007, 17:27:


Teringhoeven..... Wat een vondst Wil !!!

Monique Meijer schreef op donderdag 2 augustus 2007, 18:41:


Oh, sorry, was niet van Wil. Niet goed gelezen. Maar het blijft een goede vondst!

Piet schreef op donderdag 2 augustus 2007, 23:59:


Ben benieuwd of je wat hoort, Piet.

Jacqueline v d Berg schreef op woensdag 1 augustus 2007, 18:05:


Gisteravond is mijn dierenarts geweest om Indy in te enten. Afgezien van het duidelijke spierverlies in de achterhand vond hij dat haar koppie er goed uitzag, ze heeft nog plezier in het leven. Indy vond het bezoek zoals altijd interessant, even in de kofferbak kijken en stiekum een graai doen naar de rubber handschoenen, echt de oude Indy.....

Indy haar rechter achterhoef is aan de toon al behoorlijk afgesleten, linksachter begint helaas ook. Dinsdag avond heb ik haar nog bekapt. Voor gaat nog aardig, maar achter kan ze haar hoeven niet goed meer optillen. Op de hoefbok gaat niet meer, ik gebruik nu een baksteen om haar hoeven op te zetten en rond te kunnen raspen. Na het bekappen was ze helemaal op en stond met gesloten ogen te suffen. Indy gaat langzaam achteruit. Een paar dagen geleden hinnikte ze toen ik uit de auto stapte en probeerde ze als vanouds in een razenden gallop naar het hek te stormen. Het ging totaal niet - ze deed enkele gallopsprongen, gleed met de achterhand weg, hobbelt verder op drie benen, halverwege een krampaanval en het rechter achterbeen niet naar beneden kunnen krijgen.......

Toen mijn dierenarts in de auto zat, kwam hij er nog even weer uit, om met Indy te knuffelen. Hij zei tegen Indy dat hij pas volgend jaar juli weer wil komen, om haar in te enten, niet eerder. Maar zijn ogen stonden treurig. Ik hoop niet dat hij eerder moet komen.

Monique

Peter Donck schreef op zaterdag 11 augustus 2007, 17:22:


Prachtig he? Indy heeft BEIDE in haar stamboom....

Hallo,
Kwam dit tegen:
http://www.hit-air.de
Ruiter airbag.
Monique