Wat jij bedoeld is waarschijnlijk dat je paard te sterk wordt voor de hindernis?.....
Ik zou dan gaan werken aan een paard die je bij je kan houden, daar zo op inspelen dat je de rust kan bewaren, alvorens over de hindernis te gaan.
Heeft niks met of zonder bit te maken.
Mooie filmpjes van Ingrid klimke
Anita

http://www.youtube.com/watch?v=DwfMhb4ItvQ&feature=player_embedded

Een paard naar de verzameling rijden, heeft wel degelijk met druk te maken.
Als je een paard niet op druk kan rijden, weg voor het been en terug komen op zit, goed voor het been opzij zowel links als rechtsom, de buiging, kan je ook niet terug rijden. Een paard wat aan elkaar is, voorwaartse en opwaartse drang heeft. Daar kan je mee terug gaan rijden "de verzameling", met de voorwaartse drang, dus elk moment er uit kunnen rijden, betekent weg voor het been/reactie op been naar voren gelijk oppakt.

Het heeft niks met terug Trekken te maken maar met terug rijden, als je paard zover is zal hij al aardig soepel zijn en zal dan reageren op je zit en daarop terugkomen. Voor hoef je bijna niks te doen.
Het is geweldig als het lukt, maar lang niet vanzelfsprekend dat het ook elke keer zo goed gaat
Anita

Ja dat vind ik treurig.
Zowel degene die die les geeft, die moet beter weten, voor de paarden, als een totaal verkeerde aangeleerde benadering van degene die erop zit.
De kids moeten een passende pony hebben, en anders in een andere les.
Ik vind het vaak drama wat je ziet op de manege's Het correct rijden zou altijd voor moeten gaan. Er wordt vaak klakkeloos les gegeven.
Iemand die in een hoekje aan de kant zit kan ik helemaal niet tegen, of de helft van de tijd met andere langs de kant bezig is.
Van de mond afblijven en lekker veel figuren laten rijden alleen doormiddel van teugel open en dicht. gaan ze te hard op de volte etc. Leuke dingen doe op het paard zodat ze niet gefocust zijn op de juiste houding van het paard, maar spelenderwijs zelf beter gaan zitten.
Als je zelf goed kan meegaan in de beweging kan je pas verwachten dat ze goed kunnen inwerken.
Anita

Als een paard eraan is kan je er alles mee, elke pas is dan van jouw.
Zo niet dan doen ze hun eigen ding zowel niet goed genoeg lopen als kattenkwaad uithalen
Ik rij ook zo'n heethoofd. Als ik haar goed heb is ze zo op mij afgestemd en is elke pas van mij. Zo niet dan ziet ze vanalles, en explodeerd ze nog wel eens, niet genoeg voorwaarts/ aan het been.
Het tegenovergestelde, als ik haar niks vraag vind ze geweldig en kan zelfs mijn dochter er mee wegrijden.
Ik hou ook niet van in groepen rijden, ga lekker met 2 man, dan kan je veel beter in overleg ondernemen.
Anita

Ik vind het ontzettend leuk, wat een uitvinding.
Nooit aan gedacht, voor de hond had ik zo'n voerbal .
Ik hou hem in mijn achterhoofd. "We" zijn nu bezig met hooibakken met rooster erover.
Even aankijken hoe dat gaat.
Anita

Je hebt toch een buitenteugel!
Bij het inbuigen in galop, wat juist een mooie gym oefening is, val je er echt niet af hoor.....
Het paard voorwaarts laten doorspringen terwijl je inbuigt, je buitenteugel heb je er aan zodat het paard niet over de buitenschouder wegvalt.
Zo hou je hem bij elkaar en komt er geen gestruikel aan te pas. Zonder buitenteugel wordt het een heel ander verhaal
Anita

Ik heb ooit western gereden, en heb de bosal nog ergens liggen, maar ik zou daar niet gauw meer mee gaan rijden
Dat lijkt mij heel erg scherp. Rond smal en hard. Geen idee of er andere varianten zijn?
De sidepull is een heel ander verhaal.
Anita

Ga je naar Belgie Esther, met paard? Sorry maar lees niet alle topics helemaal door.
Veel plezier
Leuk dat je nu ook aan het rijden bent!
Anita

Je schreef dat je in galop niet de hals in durf te buigen, hoe bedoel je dat dan Ans?

Het ging toch om, hoe terug te nemen , wat heeft dat te maken met hoe ik een buitenrit maak?, (of dat nu met lange of korte teugel is).
Anita

Het is alleen jammer dat de uitspraak "wat je geeft krijg je terug" niet daadwerkelijk zo werkt.
Je ontkomt er niet aan dat je tegen situatie's aanloopt, maar hoe ga je er mee om. Hoe anticipeer je op bepaald gedrag. Dan denk je wat opgebouwd te hebben, maar het blijven dieren, met karakter. Dat er karakter in zit is goed, maar denken dat dat door mooi samen zijn geen vervelende dingen kunnen gebeuren is niet gegarandeerd. Het is zaak om daar passend op te reageren. En als dat een manier is dat het weer rechttrekt, is dat goed. Hoe dat in zijn werk gaat van beide kanten is essentieel.
Kunnen inleven en anticiperen op hetgeen je op Dat moment meemaakt. Door op dezelfde manier van trainen verder te gaan, hoe het ook zo in je straatje past, hoeft per defenitie niet de juiste/passende manier te zijn. Anticiperen, kunnen inspringen op hetgeen je voelt of ziet om dat te verbeteren. Of dat nu een gedrags probleem is of een bewegings probleem. Dan kan je doorgaan in je eigen visie, maar als die niet blijkt in te werken zal je over moeten stappen op een andere methode. Het dier kent ons op een gegeven moment erg goed, ze weten hoe wij reageren op de situatie. Die associatie hebben ze na een aantal keren wel door.
Het karakter; ze zullen iets wat ze minder vinden om te doen, uiten. In de mate waarin ze dat doen is van wezelijk belang. Dat heeft alles te maken met het karakter. Je zal bij een probleem nooit een vergelijking kunnen maken, met andermans probleem wat gelijk "lijkt". De situatie's zullen altijd anders zijn. Het karakter van het paard en onszelf.

Het is een Gave als je altijd juist kan anticiperen, snel kunnen omschakelen naar de juiste benadering.
En met juiste benadering bedoel ik op een eerlijke manier bereiken wat je voor ogen hebt.
Een eerlijke manier is een correctie die op het juiste moment gebruikt wordt, en dus begrepen wordt door het paard en hiervan leert, zodat hij het de volgende keer door de accociatie begrepen te hebben, beter zal doen. De mate/druk waarin dat gebeurd hangt af van het karakter/gevoeligheid van het paard.
Goh, wat zou dat veel problemen kunnen uitsluiten, ipv erin sluipen.

Het blijven doorvragen, maar bij geen/amper reactie krijgen, wordt het "probleem" , (kan probleem zijn of worden) niet beter / groter van.
Een keer duidelijk zijn (de mate waarin hangt af van het paard), werkt voor het paard veel duidelijker, de accociatie naar het gevraagde. Stomp doorgaan in hetgeen je doet niet.
De manier waarop het toegepast wordt, de eerlijke manier, geeft duidelijkheid en verbetering.
Mijn visie, door mijn ervaring,
Anita

Het hoofd laag houden heeft niks te maken met niet het paard paard laten zijn. Of dat het geval is heeft te maken met je eigen instelling tegenover het paard. Het is heel "moeilijk" (in de praktijk merk je toch dat het heel vaak fout gaat), om een paard correct te begeleiden. Het goed begeleiden heeft alles te maken met je eigen instelling, die alles bepaald. Of je er nu op onder tussen of naast zit of staat, je eigen houding je gevoel is al heel duidelijk voor het paard. Hoe sterk merk je het niet als je zelf wat ongeduldiger of gestrest door wat dan ook of verdrietig noem maar op doorwerkt op het paard.
Je kan het paard smorren met je instelling, werkt door in been en teugel. Je kan ook luchtig er mee om gaan, je stelt een vraag en wacht op antwoord is het antwoord daar reageer je daar door druk vermindering op, de beloning. Is het antwoord niet zoals je wilt, zal je op een manier toch je doel moeten bereiken, veiligheid, maar ook de duidelijkheid tussen jouw en je paard.

Het paard vrijblijvend rijden is mooi maar kan leiden tot problemen. Er zijn geregeld momenten dat het paard het anders of niet wil, dan zal jouw vraag naar voren echt door moeten komen, het paard zal dan jouw vraag naar voren moeten beantwoorden. Ze moeten voor de druk naar voren gaan. Dat is de gehoorzaamheid van het paard naar ons toe, jouw op dat moment duidelijk als leider zien. Als je je paard nooit eens op druk rijdt altijd maar net niet genoeg doorvragen of er gewoon afblijven, kom je je paard "niet tegen", tot het moment daar plots iets is.
Dan kan het gaan escaleren.

Het inbuigen kan een hele goede manier zijn om de aandacht van het "probleem" te halen.Soms is been (vraag naar voren) al genoeg of stem (erbij). Als daar niet de reactie naar voren bij komt, kan je het laten escaleren, of inspringen op een manier naar toch voorwaarts. Het is de situatie en het paard wat het verschil hierin maakt.
Hoeveel druk en op wat voor manier het beste resultaat.
Nogmaals je eigen luchtigheid (niks aan de hand, let maar op mij en ga maar naar voren) geen frustratie angst of kwaadheid zal je goed helpen.

Ikzelf vind de taal die je uitstraalt naar het paard zeker op het paard niet minder dan ernaast. Ongelofelijk wat je stemming en je zit doorwerken naar een goede harmonie, net zoals dat averecht kan werken.
Je kan altijd nog zo consequent te werk gaan, altijd geweest zijn in de omgang, het moment dat zich echt iets voordoet zal je met je eigen instelling datgeen bereiken als wat jouw instelling is.
Anita
Efficient Duidelijk Harmonie.

Esther, bouw je het dan wel uit naar steeds wat korter, minder ruimte geven om te vluchten, zodat je uiteindelijk wel je doel bereikt. Een paard die wel bij je blijft
Anita
Rondje om je heen is dat niet wat?

Juist door jouw houding en evt gevraagde houding, tempo zorgt ervoor dat jezelf het
'heft"in handen hebt. En daar gaat het om. Het paard zal juist daardoor het probleem/enge vergeten, en gaan ontspannen. Door het paard gek te laten doen, overdreven kijken etc. kom je moeilijker of niet daardoorheen. Soms laat ik ze ook even kijken het is aftasten hoe het paard reageerd op het enge. Maar de vraag naar voren moet het paard wel gehoor aan geven, als dat op dat moment met inbuigen beter gaat en het daardoor niet escaleerd vind ik dat mooi. Je hebt het paard daar waar je hem hebben wilt, en dat heeft niks met Meer spanning te maken, juist werk je naar het tegenovergestelde, wat mijn ervaring is snel beter wordt.
Het maar laten kijken is veel meer schrikken/spanning wat veel minder snel afvloeit. Confronteer het paard er mee laat hem reageren op je hulp en je verhouding met het paard, word veel beter hiervan. De harmonie vloeit voort uit de duidelijkheid. Attent en overgave.
Anita

Hoe ga jij dan met het bijten om?
Ik zou als hij braaf is een snoepje geven, kriebelen, wat het paardje maar leuk of fijn vind, om het bijten voor te blijven. Helemaal als jij weet wanneer de momenten zijn dat hij gaat bijten, kan je daar mooi van te voren op inspringen.
Zo krijg je juist een paardje die attent op jouw/ het snoepje is, is positief. Dat werkt uiteindelijk door in de algehele omgang. dat bouw je langzaam weer af.
Als je constant aandacht geeft aan het bijten, op wat voor manier ook (blijkt denk ik, omdat het niet verbeterd), vloeit het niet weg. De narrigheid zijn houding moet vrolijk ongecompliceerd worden. Zal nog wel een tijd duren voor je dat voor elkaar hebt, maar consequent daarmee omgaan zal het verbeteren.
Niet op focusen, luchtig blijven. Ik zou me niet laten bijten, op dat moment zal ik echt reageren. Zorg dat dat niet kan gebeuren, ga handig staan, leidt af (hang iets op), speel erop in.
Anita

Ik kan me niet voorstellen dat het paard zich gaat bedenken, om toch maar niet te bijten Het gevoel is al daar.
Hier staat een merrie die in het begin wilde trappen. Ik heb eigenlijk gezorgt voor een prettige samenwerking, het goede belonen. Ze was oke met wat ik deed en kreeg een snoepje dat heb ik steeds verder uitgebouwd naar wat ik wilde, om zo op een positieve manier mijn doel te bereiken.
Zo krijg je dat (snoepje helpt je gewoon) ze een positieve instelling hebben. Dat gedrag word langzaam blijvend. Het trappen /neigen naar, was met een paar weken weg. oortjes erop en negatief gedrag was vergeten. De snoepjes afgebouwd.

Ik vraag me af hoe, Yael was het? er mee omgaat.