Cindy Helms schreef op maandag 25 augustus 2008, 10:55:


Bij ons is de helft van de inloopstal verhard met stoeptegels. De paarden staan er helemaal niet graag in. Ze verkiezen de "zandstal". Voor hun hoeven is de "tegelstal" dus van geen enkele betekenis! Ze steken er gewoonlijk alleen hun hoofd in en met de rest blijven ze buiten staan. Wij hebben ook twee voederplaatsen, één betegeld, de andere niet. Daar maken ze dan weer géén onderscheid, als ze maar kunnen eten, tegels of geen tegels !

Marianne

Ik lees hier dat veel mensen ongelukkig zijn over het weer.
Alles is relatief!

'k Was in juli een week in Spanje, familiebezoek, blij dat ik naar huis kon! Véél te véél zon, vochtig warm, dag en nacht zweten, zonne-allergie....... toeristen..... Voor mij is zo'n klimaat pure ellende! Voor mijn dochters het Walhalla.

Net terug van Pas de Calais, Wissant... 7 tot 9 Beaufort, vliegend zand, wolkenkastelen, slagregens. Tja... dat is mijn ding dan weer hé! Héél mooi om met je paard te doen, met iets minder wind .

Trouwens, deze zomer klaagt hier niemand over dazen of vliegen etc... hoe zou dat nu komen?

Marianne

eddy DRUPPEL schreef op maandag 25 augustus 2008, 21:11:


Dat bos van Herselt is toch écht niet te doen!

Anja Seijn schreef op maandag 25 augustus 2008, 22:46:


Shetje zou misschien beter bij zijn moeder staan.

Jolijn schreef op woensdag 27 augustus 2008, 19:48:


Volgens mij heeft Boyke het goed getroffen met jou !

Marianne

oeiejoei! Misschien omdat ik zo weinig schrijf misschien?

Maar eerlijk gezegd, ik ben ook wel een beetje verbijsterd over de huidige stemming hier!
Ik weet ondertussen ook al niet meer wat ik hier nog mag schrijven en wat niet... of misschien weet ik het te goed?

Marianne

Omdat iedereen hier blijkbaar in een bepaald gareel moet passen of je wordt openbaar gelyncht. Nee, ik moet me al herpakken, niet iedereen, sommigen komen er gemakkelijker vanaf dan anderen...

Daarom dus, en nu mogen jullie allemaal van mij denken wat jullie willen, ga ik jullie een niet stichtend verhaaltje vertellen. Ik doe dit omdat er zovelen zich hier voordoen als PN heiligen en ik hen thuis wel eens aan de gang zou willen zien met hun eigen paarden.

Jullie weten dat onze Apache deze winter is gestorven. Eerst dachten wij, we hebben er nog drie, laat het ons maar houden bij die drie. Als zo'n paard sterft, daar zijn wij zo kapot van, wij zijn daar eigenlijk geen mensen voor. OK, na een tijdje vonden wij die drie toch maar een beetje weinig en gingen we terug op zoek naar een vierde !!!!!

Ik ben dan helemaal gevallen voor een superlief merrietje dat te koop stond. Melodia, met de klemtoon op de "I" want 't is een Braziliaanse.Melleke stond wel met een veulentje. En dat vond ik héél erg, maar toch heb ik haar gekocht. Er waren nog drie andere geïnteresseerden, twee daarvan ken ik van gezicht.

Om het kort te maken, IK heb ze gekocht, IK heb haar van haar veulen gehaald.... op 5 maanden.... Mel werd verkocht, was het niet aan mij, dan was het aan iemand anders en die was haar waarschijnlijk nog vroeger komen halen. Deze zomer ben ik elke week een keer met haar gaan rijden. Het veulen dronk in tussentijd ook bij zijn tante en was heel onafhankelijk.

Mel staat nu sinds dinsdag bij ons op de wei. Het gaat veel beter dan ik had verwacht, ze heeft een halve dag geroepen, elk half uur één keer, meer niet.... Gisteren waren haar uiers erg gespannen maar vandaag moest je al echt gaan kijken of er nog iets was. Melleke is heel rustig en lief, ik ben ook al met haar gaan rijden, geen enkel probleem.

Dus ja... maak mij maar af! Kill me!!!!

Marianne

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 28 augustus 2008, 11:49:


Ik kan dat beamen, die mensen zorgen GOED voor hun paarden!

Marianne

Cindy Helms schreef op donderdag 28 augustus 2008, 21:14:


OEF !!!
't Is alleen... soms lijkt het hier wel een site van de Ku Klux Clan....
zo grimmig bah

Marianne

Cindy Helms schreef op donderdag 28 augustus 2008, 19:49:


Ik kan totaal niet volgen wat er hier aan voorafgegaan is maar Eva, laat het overwaaien! Geniet van je kindje en de paardjes, trek het je in ieder geval niet aan.
En kom binnenkort maar terug met je verhalen

Marianne

Cindy Helms schreef op donderdag 28 augustus 2008, 21:27:


Ja Melleke is super lief! Van niks bang, graag op kop, door alle plassen, gaat goed vooruit, een zachte rug, luistert op een gram.... Precies geen echt paardje, echt iets voor mij
Als ze zich hier wat meer thuisvoelt zal ze ook nog wel vanalles proberen.

Marianne

Ilona Kooistra schreef op donderdag 28 augustus 2008, 21:56:


Ik denk er precies zo over als jij Ilona... maar ik ben niet consequent geweest. Ik heb er maanden over lopen tobben. Ik heb haar toch genomen omdat ik stapelverliefd ben op dat paard.
Paardjes worden daar trouwens heel natuurlijk gehouden, nooit een bit, nooit ijzers, altijd buiten. Mel zadelmak gemaakt op vijf jaar... Tot hiertoe alle veulens tot een jaar bij de moeder gelaten. Maar nu werden er dit jaar twee veulens meer geboren dan gepland en ja, nu is dit gebeurd...

Ik kan best tegen kritiek, anders had ik het hier toch niet geschreven? Ik had dit hele verhaal ook gewoon kunnen doodzwijgen.

Marianne

Christel Provaas schreef op donderdag 28 augustus 2008, 21:55:


Ja Christel, het is een mangalarga marchador, een gangenpaard. Ik krijg hier geen enkele foto meer geplaatst sinds wij een nieuwe camera hebben !
Het zijn heel andere paarden dan die wij hier gewend zijn qua motoriek en karakter, heel sensibel en open, vol vertrouwen ook. Mel heeft alles gezien maar is nergens bang van.
Zij ging op de weide ook direct op onderzoek uit, de drinkbakken inspecteren, hoe ziet die stal er vanbinnen uit... Ze loopt met je mee wanneer je nog maar doet alsof je een leidtouw vasthebt. Heel raar!
Auto's, mestkarren, meecrossende paarden, lawaai... doet haar allemaal niets terwijl ze eigenlijk nog een groen paard is. Vorig jaar is ze zadelmak gemaakt door Jossy Reynvoet, dus bitloos, is daarna nog twee weken meegeweest naar de Veluwe en daarna is er bijna niet meer mee gereden tot deze zomer (wij zijn er elke week een bosrit mee gaan maken).

Ik ben helemaal weg van haar!

Marianne

Conrad van Pruijssen schreef op woensdag 3 september 2008, 15:16:


Ik weet niet of je dit bedoelt, maar Apache heeft vroeger het volgende gedaan:

Bij ons in de paddock zijn er twee balken die niet zijn vastgenageld maar die "hangen".
Op een keer had Apache dit uitgedokterd, ze open gemaakt, een klein pakje voordroog de paddock binnengesleept, tot in het midden, waar hij het samen met Indy stond op te peuzelen.

Ook heeft hij een keer een "halve staldeur" (tussen de inloopstal en de zadelkamer) uit de hengsels gehaald, drie meter verder in een hoek gedeponeerd, en dan een halve zak spelt binnengevreten.

Hij heeft ook een keer zijn hoofd tussen/onder de poort gestoken, ze naar binnen opengedaan en dan vanachter in de tuin het schuurtje geforceerd en het kippeneten gaan opeten.

En, hij heeft ook een keer een ketting van de haak geprutst, en als een stoomwals een heleboel sierstruiken platgewalst om bij de bieten te komen.

En dan was het altijd Indy die de boel verraadde, zij had nooit in de gaten waarlangs Apache ontsnapte en begon dan te hinniken, de trees .

Wil schreef op donderdag 4 september 2008, 1:15:


Ik denk dat zo'n paard een heel sterk richtingsgevoel heeft. Onze Indy heeft dit ook, die vindt overal de weg terug, naar huis of naar de trailer, ook wanneer we daar voor 't eerst zijn. Ze wil dan wél in luchtlijn terug en duikt elke oprit of tuin in! Wanneer wij de weg kwijt zijn, merken we aan haar tempo of we wég of terug rijden. Indy is gewoon een levende GPS !

Maar zij merkt dan weer niet dat er een poortje openstaat waarlangs ze kan ontsnappen terwijl Apache dat direkt in de gaten had.

Marianne