Anderhalve week was Ziggy zover, zijn halster mocht aan . Touwtje eraan, twee stapjes gezet en weer even klaar.
Inmiddels snapt ie perfect dat hij mee moet lopen aan een touwtje en heeft zelfs al proefondervindelijk ondekt dat er een einde aan het touw zit.
Dit alles in aaaaaaaaaaaaaalle rust, zonder enig probleem. Het moment dat hij het einde ontdekte, had hij er even genoeg van en liep gewoon weg. Toen hij merkte dat dat niet lukte heeft ie 1 keer met zijn hoofd geschudt en hij bleef weer netjes staan :).
Ik weet dat heel veel mensen vinden dat ik het veel te langzaam heb gedaan, uiteindelijk heeft ie er natuurlijk 1,5 jaar over gedaan. Maar als je ziet waar we van komen, ben ik wel heel trots op hem!!
Ik weet zeker dat het echt een super paardje wordt want eigenlijk issie dat gewoon al!!
Over een week wordt ie gecastreerd, dus dan hoeft ie uiteindelijk toch niet op afstand geschoten te worden, ook wel fijn :).

En zijn tandjes, dat is allemaal gewoon vanzelf in orde gekomen, hij was gewoon druk aan het wisselen.

Gisteren kwam de veearts mijn fjordje castreren maar dat is dus niet gelukt. Hij wilde proberen hem meteen inta-veneus te verdoven aangezien hij nu een halster aankon en naja, eerst intra-musculair zag hij niet zo zitten. Dus halstertje aan, so far so good. Tot hij doorhad de veearts andere dingen van plan was dan, toen wassie weg. Hij heeft de hele bak door gecrosst en vanaf dat moment is het niet meer gelukt. Het is mij uiteindelijk gelukt zijn halstertje weer uit te doen gelukkig.
Vandaag kon ik weer amper in zijn buurt komen, er is gewoon weer niks mee te beginnen.
De veearts wilt woensdag terug komen en dan hem dan toch intra-musculair sederen met het pistool en dan als ie rustig is intra-veneus verdoven. Nou zijn er al 2 mensen die zeggen dat ze denken dat ie van dat pistool totaal zal flippen en door de omheining gaat breken.

Het punt is een beetje dat hij gecastreerd MOET worden. Hij staat sowieso bij een merrie nu en hij is net 3 geworden en we willen geen veulens. Ik kan hem allicht apart zetten maja alleen is ook zo alleen. Een ander paard erbij zetten is geen optie om verschillende redenen. En een ander zeeeeer belangrijk punt is dat we in Augustus verhuizen en ik echt geen stal ga vinden waar ze mijn hengstje willen, als ik al een stal ga vinden uberhaupt.

En verder zie ik de hele affaire vandaag uberhaupt niet meer echt zitten. Ik heb een fjordje waar ik eigenlijk momenteel veel te weinig mee kan. Ik heb gewoon geen tijd om er meer tijd in te stoppen dan ik nu doe (wat ongeveer een uur, max 2 per week is). Ik kan hem niet weg doen, want zeg nou zelf, wie wilt er een fjordje waar je niks mee kan. Laat staan, hoe krijg ik hem in godsnaam ooit van het terrein af. En wat in augustus???

Ik ben nu weer bij af, ik heb een hengst waar ik niet bij in de buurt kan komen en waar ik niks mee kan, maar de tijd begint te dringen...

En ja, ik weet dat tijd geen rol mag spelen bij paarden en dat ik geen paarden moet houden als ik geen plek voor ze heb en geen tijd enz enz. Maar ik heb hem nu eenmaal, zonder mij was ie al een frikandel geweest en mijn situatie is nogal veranderd tov 2 jaar geleden...

Als er zich nu iemand aanbiedt die tijd in dit fantastische paardje wilt steken, dan ben ik serieus bereid om hem die nieuwe eigenaar te gunnen. Daar hoef ik niet eens perse geld voor te ontvangen... Maar naja, hem op marktplaats zetten of dat soort dingen is volgens mij niet echt een optie want ik kan me niet voorstellen dat daar iemand tussen zit die hem dat kan geven.
En tja, onbezoedeld issie gewoon niet. Het is een 3 jarig paard vol met trauma's van zijn vangst in het natuurgebied. Het is zeker niet voor niets dattie nu niet meer benaderbaar is helaas.
Een goede trainer zal binnen een maand intensief bezig zijn hem ongetwijfeld aan een halstertje hebben enz enz. Maar ik ben geen goede trainer en ik heb geen maand om intensief bezig te zijn. En tja, HOE krijg ik hem bij een goede trainer???

Dit beestje komt uit het natuurgebied naast ons, is in afwachting van verkoop in onze wei geplaatst maar aangezien niemand hem wilde kopen moest hij uiteindelijk toch maar naar de slacht. Dat kon ik niet over mijn hart verkrijgen dus heb ik hem gekocht.

Ik heb hem sinds oktober 2008, dus ongeveer 1.5 jaar. Toen ik hem kocht kon ik hem op nog geen 100 meter naderen. Tot eergisteren kon hij voetjes geven, netjes volgen, gepoetst worden, knuffelen en sinds 2 weken een halstertje aan en aan het touwtje meelopen. Dus met pakweg een uurtje per week heb ik hem in 1.5 jaar tijd ontzettend veel geleerd.

Zeer naïef misschien, was 1.5 jaar geleden de planning dat ik na het afronden van mijn studie verder zou gaan specialiseren in Maastricht en dus weer gewoon bij mijn paardjes in de buurt zou komen wonen. Dus ja, ik was me er van bewust dat ik een getraumatiseerd paard kocht en ik was me er ook van bewust dat dit een actie van lange adem zou gaan zijn. Dat hij gecastreerd moest worden, stond wel al vast vanaf dag 1.

Mijn prive leven is echter nogal anders gelopen, je hebt niet altijd in de hand wie je tegenkomt he... En tja, ik ben iemand tegen gekomen die zijn werkzaamheden niet in Maastricht kan uitvoeren. Dus zit er weinig anders op voor mij dan te verhuizen. Het plan is tot gisteren gewoon geweest om ze beiden mee te nemen. En ik denk ook nog steeds wel dat dat zonder dit voorval gelukt was. Maar ja, ook dit is niet volgens planning gegaan he...

Dankjewel voor je lieve bericht Esther, dat doet wel goed :).

Ik mag gelukkig weer bij hem in de buurt komen en vandaag zelfs weer met halster. Heb het weer over zijn neus mogen leggen. Heb het niet helemaal aangedaan want ik was hier alweer heel blij mee. Hij is op zijn hoede, maar heeft blijkbaar besloten dat ik ergens toch wel een beetje oke ben.
Ik ga mijn veearts morgen nog eens bellen en vragen of ik geen pasta kan geven om hem rustiger te maken. Dat krijg ik er wel in. En dan stellen we het gewoon nog even uit zolang het weer dat toelaat zodat ik nog wat kan oefenen met hem. Dus ik hoop echt dat die mogelijkheid bestaat. Heb ook niet voor niets voor juist die veearts gekozen, daar heb ik lang en goed over nagedacht voordat er iemand bij hem mocht komen. Dus ik wil proberen er met hem uit te komen.
Een vrouw maakt denk ik weinig verschil, Ziggy vertrouwt mij het meeste maar er zijn wel een aantal mannen die bij hem kunnen komen. Dus het is niet zo dat hij per definitie bij iedere andere persoon wegloopt.

Ik zie het weer een beetje meer zitten, ik hoop dat het allemaal in orde komt.

Oraal verdoven is blijkbaar om verschillende redenen geen optie.
Ik heb vandaag overlegd met mijn dierenarts en we willen hem beiden eigenlijk gewoon niet schieten. Hij was niet zozeer bang dattie door de hekken zou rennen (hij heeft vorige week nog een paard geschoten) maar hij was wel bang dat zijn vertrouwen daarna zo geschaadt zou zijn, dat al mijn wek van de afgelopen maanden teniet zou worden gedaan. En misschien nog wel erger want buiten opnieuw beginnen met alles, heeft zijn vertrouwen dan weer een enorme opdonder gehad.
Hij wilt nog wel wachten met castreren tot eind mei met betrekking tot het weer. Dus hebben we besloten dat ik de komende periode ontzettend hard ga oefenen en dan proberen we het in mei opnieuw. Desnoods spuit ik hem wel zelf eerst i.m. en blijft de dierenarts ff uit beeld totdat hij suf genoeg is.

Pien, je hebt waarschijnlijk gelijk dat ik ook gewoon een beetje TE voorzichtig ben. Hij is ook helemaal niet zo bang hoor, maar ontzettend slim en koppig. En ik weet minder goed hoe ik daar mee om moet gaan zonder zijn vertrouwen te schaden. Eerst moet in ieder geval zijn halster weer aankunnen en dan gaan we oefenen met meer druk op het touw en enge dingen terwijl hij aan het touw zit. Vanzelfsprekend ook meer oefenen met meelopen, stoppen, achteruit enz. Eigenlijk zijn dit dingen die hij gewoon kan zonder touw, dus hij doet ze ook met een touwtje eraan. Of hij echt door heeft dat er dan een touw tussen ons zit, is een tweede...

Ik kan weinig kanten met hem op zolang hij nog hengst is, dus hij zal moeten. Ik heb nu weer een zeer duidelijk doel voor ogen voor de komende weken dus het moet gewoon lukken.

Clickeren, toegegeven dat ik ongetwijfeld niet de beste clickertrainer ben die er rondloopt hoor. Maar hij kent het concept zeer goed. Eigenlijk heb ik hem het meeste geleerd met clickeren. Maar ik vrees dat clickeren bij hem niet werkt als hij het niet wilt (in acht genomen dat ik absoluut dingen verkeerd doe natuurlijk).
Toen ik vorige week met het halster aan kwam dacht ie 'jeeeej spelen'. Nu denkt ie 'jaaaha dat wil je me weer aandoen zeker, vergeet het lekker' en dan werkt ie NIET meer mee. Alle andere dingen die ik van hem vraag, prima. Zodra het halster erbij komt, kan ik het vergeten.
Het komt wel weer, gisteren kon ik hem alweer aaien met het halster dus eind deze week heb ik het wel weer aan. Maar we zijn bijvoorbeeld ooit begonnen met een neus door het halster steken. Als ik dat nu van hem vraag, zie ik hem gewoon denken 'ik snap het best, maar je denkt toch niet werkelijk dat ik dat doe voor die stomme YES van jou he'.

En qua tijd die ik erin steek, die ga ik inderdaad opschroeven waar ik kan. Normaal werkte ik sowieso maar 1 sessie met hem als ik er was. Ik ga nu proberen 2 sessies te doen, eentje als ik aankom en eentje als ik een paar uur later vertrek. En ik heb deze week wat extra dagen en binnenkort nog een keer een week vrij.
Ik ga mijn best doen, ik wil hem eigenlijk echt niet opgeven namelijk!!

Ja dat vroeg ik me nog af, of het zinvol is om het spuiten al te oefenen. Is dat iets wat ie minder vervelend gaat vinden? Merk jij echt aan je paarden dat ze dan bij het volgende spuitje beter blijven staan?
Mij lijkt iets wat pijn doet meer iets om de volgende keer nog sneller uit de weg te gaan...

Spuitjes en NaCl kan ik vanzelfsprekend zeer gemakkelijk aan komen, dus in dat opzicht is oefenen geen probleem...

Ja het tikken van de naald wil ik ook wel al gaan oefenen. Verder kan ik inderdaad wel al zelf spuiten (hoewel dat echt niet mijn sterkste kant is als dokter hoor ) dus ik denk dat ik hem gewoon zelf spuit. En als ie dan rustig genoeg is, mag de catheter erin, dat doe ik liever niet zelf.

Misschien eerst ff het spuiten oefenen op Zafir !

De techniek van het spuiten kan ik als arts blind, ook al is het niet zo mijn ding en was inderdaad niet echt van plan mijn naald te hergebruiken (laat staan op mezelf, kvind het goed genoeg om dagelijks patiënten te pesten) .
Ik zal vooral moeten letten op mijn ademhaling, halleluja 2 jaar logopedie. En 2 slachtoffers voor voor en achter ziggy uitzoeken .

Ben vandaag de wei in gelopen met een 'geen gezeur dat halster gaat aan vandaan' houding. Natuurlijk staakte hij een aantal keer maar eigenlijk ging het vrij vlot aan. Paar keer in verzet met het halster aan, trekken, moeilijk doen. En met een 'easy' stond ie weer netjes op zijn plaats. Zelfs toen grote enge Koda zijn hapjes kwam pikken, bleef ie eigenlijk mooi bij me. Ik moet vooral ook wat zekerder van mijn zaak zijn vermoed ik.
De peptalks en tips helpen wel, we zijn heel gelukkig in ons veilige bosje, maar soms is het wel verhelderend om andere mensen erover te spreken.

Ik hou zelf gewoon niet zo spuiten, hahaha. Dus dat ik het kan, neemt niet weg dat ik er iedere keer opnieuw geen zin in heb (nou moet ik als internist buiten arteriele puncties ook helemaal niet zo vaak spuiten). Vandaar mijn aarzeling vrees ik .

Ik heb een vriendin beloofd dit berichtje te plaatsen, dus bij deze:
Foto's zijn te zien op:
http://www.kapaza.nl/detail/26512788/

Hallo lieve mensen,

ik heb net schokkend nieuws ontvangen : ik heb eind vorig jaar mijn paardje verkocht wegens persoonlijke omstandigheden en heb net contact opgenomen met de handelaar waar ik haar aan verkocht heb (eerder was het toch echt te moeilijk voor me en ik dacht dat ik wist waar ze was), maar ze is helaas niet naar het adres gegaan waar ik dacht dat ze heen zou gaan.
In plaats daarvan is ze meegegaan naar de paardenmarkt in Utrecht.

dus zouden degenen die eind vorig jaar, begin dit jaar, daar een paardje gekocht hebben bij Jan Daelmans uit Schinveld dit verhaal aub willen lezen?
ik hoop echt dat ze goed terecht gekomen is, dat zou ik heel erg graag willen weten en uiteraard hoe het met haar is!
ik heb bovendien voor de nieuwe eigenaar alle foto's van haar, van veulen af aan tot vorig jaar en ik kan ook haar hele voorgeschiedenis vertellen.

Haar gegevens:

naam op haar paspoort: Cheyenne's Nevada Moon
chipnummer: 056098100359238
Vader: Gersals Lucky Moon (Paint Horse)
Moeder: Kachina of Cheyenne (Andalusiër)
zij heeft bovendien American Indian Horse Registry-papieren die er als het goed is bij waren toen ze verkocht is
geboortedatum: 26-05-2005
schofthoogte: (laatst gemeten) 1.46m.
kleur: bruin
aftekeningen: bles, 2 witte voetjes voor, 2 witte benen achter, witte vlek onder haar buik en een wit vlekje op haar linkerachterbeen bovenaan
kenmerken: rechtsvoren een stijl voetje (is vroeger een bokhoefje geweest door verkeerd grazen), in de winter donkerbruin, in de zomer een stuk lichter
karakter: heel erg braaf, ik heb nooit problemen met haar gehad. ze heeft ook een heel erg hoog knuffelgehalte!

als er iemand is die mij kan helpen, alsjeblieft laat wat van je horen! ik ben echt ontzettend ongerust.

Wat ik voor mijn oude arabje zou willen... Veel land, een leuke en vooral rustige kudde, 24/7 hooi of ander eetbaar spul, een inloopstal en af en toe wat menselijke aandacht in de vorm van een wandelingetje of clicker sessie. En ik zou hem zelf ook nog wel eens willen zien, evt wat met hem willen doen... Ow en zijn bijvoer moet ook zonder problemen gegeven worden, ik zou geen graatmager beestje willen zien.
Natuurlijk is medische verzorging ook belangrijk, maar ik zou niet willen dat ie continu geirriteerd wordt met bv een tandarts ofzo (dat zijn dingen die hij niet leuk vindt).

Naja kortom, een plek waar vooral naar Zaffie gekeken zou worden en daarop aangepast! Een plek waarbij het minstens net zo goed gedaan wordt als bij mij zelf.

Momenteel geef ik hem dit zelf en dit kost me gemiddeld een 150 euro per maand. Ik weet dat dit schijnbaar vrij goedkoop is, dus ik zou er max 200 euro per maand voor over hebben. Maar daar moet dan ook wel alles inzitten aangezien in mijn 150 euro ook echt wel alles zit.

Blijkbaar kun je via het chipnr alleen paarden vinden als ze een wedstrijdnummer of iets dergelijks aanvragen... Ik weet er ook het fijne niet van. Tot nu toe nog geen nieuws in ieder geval.

Nee Wil, in die 150 euro nu zit 80 euro 'stalgeld'. Dus dat hoort bij die 50 euro die ik er nog bij zou willen leggen als 'loon' en kosten voor water, afschrijving enz. Ik betaal nu namelijk 80 euro, de overige 70 euro is hooi en eten voor de paarden. Voor dat geld worden ook mijn weides onderhouden en als ik het vraag worden de paarden gevoerd. Water en stroom is ook inclusief. En hij legt er echt niet op bij. Natuurlijk hoeft hij er ook niet van te leven.