gehoorzaamt

Anne Schuite schreef op dinsdag 18 januari 2011, 10:03:

Merci, dat was wat ik ook dacht. Daarom vroeg ik het eens hier. Had het zo geleerd, misschien voor de beginfase, maar toen ik het zag op de video dacht ik, da's toch echt niet leuk om te zien.

Merci Christel . Is duidelijk zo. Lijkt me inderdaad een groot verschil als je de kaptoom of hoofdstel gebruikt enkel om te rijden, of ook om te longeren.
Ik wil er eentje voor de twee, dus een kaakriem mag.

Soms moeilijk é die pjèèrden . Ik dacht, wat nu weer...nu, ga eens gaan kijken en misschien helpt een lotion tegen de schimmel wel.
Vind het vreemd van haar. Als veulen ook, bij vochtig weer in de winter lijkt ze soms last te hebben (zo ook 2 winters geleden) en dan wrijft ze.
In de zomer...niets. Schijnt wel dat ze niet liever doen dan zich in de meest vieze plekjes rollen. Dus misschien heeft ze wel een schimmeltje betrapt.
Zo schattig, ze staat hier precies wat slaperig te genieten van het blubberbadje
http://www.mijnalbum.nl/index.php?m=fto&a=73&id=220101792&key=RSYEWBXV

't Zijn eenvoudige dingen, maar niet zo eenvoudig als je er eens op in gaat
Heb vandaag de berekenigen gedaan van m'n merrie haar koppie, al de goeie tips en elementen van Nils erin gestopt, maar moeilijkste was, kleur kiezen
Binnen een weekje of 2 hoop ik model 'Nils' bridless bridle af te hebben ...

Ach, is m'n eerste keertje dat ik buiten rij met haar. Was wat overweldigend en heel erg leuk, maar moet wel letten op correct hulpen geven.
Ik wil ook les van Jossy, die zal het druk krijgen

Piet schreef op dinsdag 18 januari 2011, 21:36:


Ik heb m'n merrie nog nooit geslegen. Ik denk niet dat dat parelli is, zeker niet wat ik geleerd heb. Dan wordt deze methode heel verkeerd uitgevoerd.
Wat ik geleerd heb via Parelli van mijn merrie, is dat ik onbewuste spanningen moet lossen, zeker zijn dat iets zal lukken want dat het anders niet lukt en uiterst aandachtig zijn om op juiste moment te reageren, hoe korter de reactie, hoe sneller het paard leert. Dat je er enkel komt met de wil en het werken en je niet laat naar beneden halen als iemand je moedwillig afkraakt of het even niet goed gaat, maar steeds positief blijft denken en bereidt zijn een stapje terug te zetten als dat nodig is.
Mijn merrie is er eentje die erg gevaarlijk wordt als ze gedwongen wordt. dat heeft de voorlaatste trainster aan de lijve ondervonden toen ze haar verkeerd aangepakt had tijdens een clinic (buiten mijn wil om, zat er plots een ruiter op haar rug en wat ze daarna gedaan heeft vergeet ik liever zo snel mogelijk).
Dankzij de manier waarop parelli ons aangeleerd is via Julie Verstraete, is de merrie opengebloeid en is er een hele leuke band ontstaan tussen ons. Ik denk niet dat ik deze zou verkregen hebben met slaan, want geloof me, ze valt je gewoon ronduit aan als de druk voor haar te groot wordt.
Toch wil ik ten allen tijde naar het paard kijken. Als ze echt moeilijk heeft en defensief is op haar achterhand, dan kan het volgens mij geen kwaad om dat via clickeren aan te leren.
Het is met elke methode hetzelfde, die is pas goed, als de persoon die het uitvoert het goed doet en aan elke methode is er wel iets dat minder is (zo vind ik bvb dat Parelli goed is voor het vertrouwen, maar helemaal tekort schiet aan techniek en rechtrichten).
Als je zombiepaarden verkijgt, dan is dat heel simpel, dat ligt niet aan de methode, maar aan de manier waarop iemand die methode misbruikt. Parelli zegt het zelf, nooit teveel herhalen of dwang gebruiken...
Ik heb persoonlijk enorm veel aan het trio:Parelli, clickeren en hempfling, (want uit z'n laatste boek heb ik veel meer kunnen halen dan ik dacht, wat me ook enorm geholpen heeft om met zo'n gevoelige merrie te werken.)

joop schreef op woensdag 19 januari 2011, 10:18:


Ik denk dat jullie nog echt veel moeten leren over paarden . Stress werkt niet, als ik stress opvoer, dan krijg ik het omgekeerde bij m'n paard. Juist voeren werkt enorme stress in de hand bij mijn merrie, daarom wachte ik nog even om te clickeren. Ik heb zo'n mooi filmpje over wat we aan het doen zijn, waar je duidelijk kan zien dat stress bij het paard juist weg valt. Wat jullie stress noemen, is lichaamstaal. Dan krijgt het een heel andere blijklank.
Zo kan je uren blijven doorgaan op iets...
Er zijn mensen die hele mooie dingen doen met Parelli, die ook het lef hebben om hun horizonten te verruimen en buiten Parelli te kijken zoals meisjes hier in de streek die Parelli combineren met techniek van de academische dressuur en nog iemand anders die Parelli combineren met clickeren.
Nogmaals, het is niet netjes om de methode van anderen als trainer af te breken om je eigen methode naar de voorgrond te schuiven. Er zijn mensen die op gezonde manier omgaan met een methode en anderen die via intimidatie te werk gaan. Dat is verkeerd, dat is stress.

amar schreef op woensdag 19 januari 2011, 10:20:


Ik heb een paardje die problemen heeft als ze te rijk voedsel binnen krijgt. De veearts in Gent en een holistische veearts hebben beide aangeraden om gekookt lijnzaad bij te geven.
Als het enkel voor de darmen is en niet voor de essentiële vetzuren, kan je ook psylliumzaadjes geven.

joop schreef op woensdag 19 januari 2011, 11:05:


Tja, hier kan ik maar 1 ding op zeggen, volmondig akkoord!
Daarom zei ik, in eerste plaats kijken naar het paard.
Voor veel zaken heb ik enorm veel bijgeleerd, maar op een moment voelde ik aan dat clickeren beter zou zijn. Mijn merrie is heel moeilijk in achtervoeten geven. Haar achterhand is haar domein en nu ze het kent, is het soms nog niet evident als ze haar mindere dagen heeft. Daarom wil ik dit proberen met ondersteuning van de clickermethode. Dan andere zaken vind ik het weer niet nodig omdat ze het zo voortreffelijk doet via Parelli.
Daar heeft Piet ook weer gelijk in, de clickermethode moet eerst op ernstige manier aangeleerd worden en is niet zomaar snoepjes geven. Ik vind het heel erg leuk, maar het is inderdaad iets dat je op milliseconden moet kunnen reageren op juiste gedrag.
1 van mijn meest timide merrie was op bepaald moment onbenaderbaar naar haar achterhand nadat de veearts haar achterbeen heeft moeten behandelen. Ik heb eerst via Parelli de desensibilisatie techniek toegepast, overal aankomen dus, met de touch and retreat techniek en daarna via clickeren de voet leren geven. Dat ging voortreffelijk! Dus ik combineer heel graag...

Bedoel heb voor heel veel zaken veel bijgeleerd via Parelli, maar als de methode iets minder werkt voor bvb achterbeen geven, dan ga ik gerust clickeren...

Ik ga nu al zo'n drie weekjes gaan wandelen met m'n meisjes. We gaan door een poort die we enkel gebruiken om te gaan wandelen, voor niets anders.
Het is nu al enkele dagen dat mijn merrie, ondanks dat ze heel graag eet, gewoon aan die poort gaat staan...te wachten ... ik roep haar voor haar hooi, maar neen, ze blijft aan die poort staan. Ik weet het niet zeker, maar mij geeft dat de indruk dat ze wil gaan wandelen.
Als we wandelen dan zijn de twee meiden net als uitgelaten hondjes. Ik had niet durven dromen dat ze dat leuk zouden vinden...paarden houden toch enkel van hun vertrouwde domein? (we doen wel telkens hetzelfde toertje)

MarshaBart schreef op woensdag 19 januari 2011, 20:09:


Bedankt voor advies. Ik denk persoonlijk niet dat het van binnen komt, maar zeker ben ik dat natuurlijk niet. Ik denk dat het de vochtigheid en de modder is. Ik vrees dat ze met een schimmel zit. Anders zou ze deze zomer toch ook geschuurd hebben?

Cindy Helms schreef op woensdag 19 januari 2011, 20:50:



Ja tuurlijk is een paard liefst in het wild in z'n kudde. Maar dan moet hij er de rest ook maar bijnemen. Wat dacht je van: moeilijke geboorte, los het zelf maar op, er is geen kat om je te helpen...gekwetst en je kan niet meer opstaan want je hebt enkel botten in je lijg gebroken en je longen zijn doorboord? Geen probleem, als er geen leeuw of wolf in de buurt is, doen de roofvogels wel hun werk en pikken je open terwijl je nog half bij besef bent....
Ik zou ook veel liever in het wild rondhuppelen tussen het groen en de bomen, maar helaas, beschaving heeft zo zijn voor- en nadelen...

Deze uitspraak vond ik een mooie, van filosoof Gaïta:

Waarom zouden honden aan mensen moeten gehoorzamen?

Honden zijn best gehoorzaam aan de mens, op voorwaarde dat ''het bevel met de gepaste autoriteit gegeven wordt, te onderscheiden van dwang''. Je moet het recht van bevel geven verdienen en dat hangt af van de vraag of je het respect van de hond hebt verdiend.
Gehoorzaamheid aan de mens draagt immers bij tot een verhoging van algemeen welzijn. Gaïta wil zeggen dat de hond door een 'gedwongen' gehoorzaamheid zijn kader schept waarbinnen hij kan vrij zijn. Ten tweede dat we die gehoorzaamheid enkel verdienen door een interessante baas te zijn, een baas die een interessant kader schept. In tegenstelling tot een baas die enkel een dier onder dwang conditioneert, zodat het hem kan dienen.
Kort gezegd, een hond schept plezier in om hond te zijn, ten dienste van de mens., maar enkel als wij respect hebben voor zijn hond-zijn, voor de taken die hem ooit zijn toebedeeld

Niet alleen dwangloos opleiden van dieren, ook respect voor het wezen door zijn taal te leren en zijn eigenheden te kennen. Ik heb over paardentaal veel gehaald uit de levels van Parelli . Veel zaken die ik nog nooit eerder klaar uitgelegd kreeg.

Cindy Helms schreef op woensdag 19 januari 2011, 20:50:



Realistisch? Denk je dat ik dat niet besef dat ze veel liever ergens ver weg van mij zouden zijn, op een groot natuurdomein? Ik denk daar elke dag aan en dat maakt me soms heel erg weemoedig. Ik twijfel tussen ze afstaan zodat ze ergens hun leven kunnen slijten in alle vrijheid (eifel, frankrijk...), zonder die fucking twee-benige moeials die steeds maar dingen van hen willen en steeds datzelfde lapje grond waar ze op moeten leven. Maar da's zo'n antwoord die nergens naartoe leidt, omdat het de kern van het probleem is, als wij niets willen van hen, is er ook geen probleem. Zo is de discussie over het eeuwenoud ge-emmer beloning versus druk rap ten einde