Caatje schreef op dinsdag 16 september 2008, 13:53:


1 week is heel iets anders dan maanden. Gelukkig heeft het bij jouw paard maar 1 week geduurd!
Monique

Herman schreef op dinsdag 16 september 2008, 14:32:


De verantwoordelijkheid ligt inderdaad bij Michiel. En hetgeen hij aanvoert valt mij ontzettend tegen: RIJDEN! Dat valt erg rauw op m'n dak!

Waarom is het nu ineens anders, waarom mag Michiel wel die keus maken, waarom is slacht nu wel ineens een optie. Notabene de standaard reactie PAARD KAPOT, NIEUW PAARD, WANT IK WIL BLIJVEN RIJDEN.

Sorry, maar daar walg ik van, kan ik niet anders omschrijven. Waarom is het ineens anders nu het Michiel betreft? Het valt me eerlijk gezegd ontzettend tegen dat hier zo'n onderscheid gemaakt wordt. Ellenlange discussies over aanwijsstokjes met of zonder blaadjes dat kan wel. Over dit onderwerp komt nauwelijks iets los. BAH.

Sorry voor de grote letters, maar ik heb het helemaal gehad. Het is een levend wezen, geen auto die je naar de sloop brengt en even een nieuwe haalt. Van dit soort uitspraken word ik misselijk.......

Waar zijn de mensen die normaal op hun achterste benen staan als er hier paarden aangeboden worden en hun gal spuwen omdat het niet door de beugel kan dat een pony wegmoet omdat hij te oud is, ziek, of te klein voor dochter of zoon, die hopen hier een goed tehuis te vinden? Mensen worden aangevallen waarom ze het paard niet houden. Waarom is dit een ander geval? Omdat het Michiel betreft?

Ik snap het echt niet. Maar laat maar, zal wel aan mij liggen. Hier wordt schijnbaar met twee maten gemeten.

Monique

Herman schreef op dinsdag 16 september 2008, 23:14:


Zielig verhaal, maar met het verschil dat Michiel in deze wel iets te vertellen heeft. Zolang Michiel Jur blijft leasen gaat Jur niet naar de slacht. Jur heeft al lang problemen; na twee jaar zou ik geen dure lessen meer betalen. Het feit dat dit het tweede paard is wat problemen heeft, zou Michiel toch aan het denken moeten zetten? In mijn ogen behandelt Michiel Jur als een ding, kan het ding niet meer aan zijn wensen voldoen, moet hij maar weg. Want Michiel wil rijden, koste wat het kost. Ga dan ergens alleen rijden, je betaalt, trekt de deur achter je dicht en gaat naar huis. Geen verdere verantwoording, geen onverwachte kosten. Kun je niet meer betalen, lease dan ook geen paard.

Ik heb pas serieus over een paard nagedacht toen ik financieel zover was dat ik ook onverwachte zaken op kon vangen. Bij ons wordt de soep ook wel eens dun, maar dankzij mijn reserveringen, betalingsregelingen met dierenarts, therapeuten en bijklussen is het steeds weer gelukt. Ik hoefde mijn vriend de afgelopen 10 jaar nog nooit te vragen om bij te springen, al zou hij het zeker doen mocht het nodig zijn. Indy gaat hem erg aan het hart. Hij zou het mij nooit vergeven als ik Indy om de knullige reden van "niet meer kunnen berijden" naar de slacht zou doen. En mijn vriend is geen paardengek, hij is er zelfs wat bang voor. Zijn instelling is: alles wat leeft doe je je best voor, hou je tot het bittere eind, je kiest er immers voor, het dier vertrouwt je. We zijn dit jaar voor het eerst in 10 jaar 3 dagen op "vakantie" geweest. Meer zit er financieel niet in. Vinden we het erg? Nee.

Als je niet de middelen hebt om je verantwoordelijkheid te nemen, waarom neem je dan eigenlijk een paard?

Monique

jose schreef op woensdag 17 september 2008, 15:28:


Jose, ben het met je eens. Dat gekraai "ik wil rijden"...... Ik kan er gewoon niet bij hoe iemand zo gemakkelijk een levend wezen opzij kan schuiven als een fiets omdat hij stuk is. Ik zal wel te gevoelig zijn, laten we het daar maar op houden. Ik hoop dat Jur een goed plekje vindt bij Eddy.

Ik ga straks een fijne wandeling maken met mijn sinds-jaren-rijp-voor-de-slacht-paardje langs de appelbomen route. Fijn samen appeltjes eten.

heidy smid schreef op woensdag 17 september 2008, 15:47:


Hallo, Heidy,
Het kan een hoefzweer zijn die er bij de kroonrand uitkomt. Mijn paard heeft vaker enkele dagen kreupel gelopen, met warme benen en dikke pezen. Achteraf bleek het een hoefzweer te zijn en liep ze veel beter nadat de zweer opengebroken was.
Monique

heidy smid schreef op woensdag 17 september 2008, 16:25:


Als het een zweer is, is lopen op harde ondergrond niet verkeerd, natuurlijk hoe het paard het aankan. Indy was vaak erg mank, een toonbeeld van ellende. Ik liet haar dan zelf uitzoeken welk tempo ze wilde lopen, en lopen wilde ze altijd graag. Door te lopen komt de pus goed uit het wondje. Verder goed schoonhouden, het gat groeit vanzelf naar beneden.
Laat wel de dierenarts voor de zekerheid kijken of het een zweer is!
Groeten,
Monique

Jacqueline v d Berg schreef op woensdag 17 september 2008, 16:26:


Is die vanzelf doorgebroken?

heidy smid schreef op woensdag 17 september 2008, 16:33:


Was te snel met verzenden:
Waarom een dierenarts laten kijken: Indy heeft een keer een vervelende ontsteking gehad door een onschuldige hoefzweer. Het was bijna verkeerd gegaan, haar hele been was tot de schouder dik, ze stond te zwalken van de pijn. Is niet gezegd natuurlijk, maar ik heb er voor de zekerheid altijd mijn dierenarts bijgehaald.
Succes!
Monique

Jacqueline v d Berg schreef op maandag 22 september 2008, 8:04:


Heb geduld Jacqueline! Het is vreselijk als je dier iets heeft, je voelt je zo hulpeloos. Misschien ziet het er heel anders uit als de fysiotherapeut geweest is. Ik ken het gevoel, ik heb het zo vaak meegemaakt met Indy.
Kop op, het gaat binnenkort vast wel beter.
Monique

Piet schreef op donderdag 25 september 2008, 8:46:


Hallo, Piet,

Ik ben geen roker, ik heb helaas een rook allergie, wat zich uit in een dichtgezwollen keel en heel moeilijk adem kunnen halen.

Nav jouw opmerking dat je denkt dat het van een verslaving af kunnen komen met de genen te maken heeft: een tijdje terug heb ik een interessant programma gezien waaruit naar voren kwam dat neiging tot verslaving (roken, alcohol, drugs) inderdaad met genen te maken heeft. Erg interessant, wilde het nog opnemen, maar de recorder had er geen zin in. Hij ging spontaan aan toen de aftiteling begon, erg handig, rotding....

Mijn vader heeft jarenlang gerookt, vanaf zijn 12e tot zijn 45e. Stoppen wilde hij niet, het smaakte te goed. Mijn moeder vond het vies, maar hij rookte rustig door. Toen bleek dat als oorzaak van mijn problemen met de luchtwegen (steeds weer enge onderzoeken in ziekenhuizen als 5 jarige) zijn sigaretten aangewezen konden worden, is hij van de ene op de ander dag gestopt. Hij rookte normaal 3 pakjes shag per week. Schijnbaar was de beloning (ikke weer gezond) groot genoeg om blijvend te stoppen.

Monique

Ilona Kooistra schreef op donderdag 25 september 2008, 9:04:


Gefeliciteerd met je verjaardag Ilona!

Monique

joop schreef op donderdag 25 september 2008, 9:58:


Mee eens Joop! Indy heeft meerdere (sport)massages, shiatsubehandelingen en jack meagherbehandelingen gehad en het werd juist afgeraden een paard stil te zetten! Rustig laten bewegen, bijvoorbeeld een rustige wandeling werd juist aangeraden. Indy had wel tijd nodig om alles op een rijtje te zetten, ze was dromerig en liep wat vreemd, alsof haar benen uit elastiek bestonden. Mijn ervaring is, als je daar rekening mee houdt, is rustig laten bewegen beter dan 10 uur op stal zetten.
Monique

stumperd schreef op donderdag 25 september 2008, 11:20:


....en bijpassende kleur voor de ruiter!

Na drie behandelingen van mijn therapeut gaat het steeds beter met Indy. Ik heb gisteren twee filmpjes met elkaar vergeleken. De eerste was voor de eerste behandeling genomen, de tweede na de derde. Indy loopt duidelijk veel beter! Over twee weken komt de therapeute nog een keer. We gaan dan Indy opzadelen en dan gaat zij proberen wat Indy al weer kan en welke oefeningen geschikt voor haar zijn. Indy moet voorlopig nog stappen, af en toe kort draf en gallop mag, maar liever niet en al helemaal niet ongecontroleerd. Niet altijd te voorkomen natuurlijk, maar we doen ons best. Indy heeft rust bij ons en vermaakt zich goed met haar achter buurman en buurvrouw. Ze staan meestal bij elkaar te suffen.

Gisteren kwam ik in de auto aanrijden en stond met verbazing naar een tafereel te kijken. Mijn vriend stond met een stijgerende en bokkende Indy op het weiland terwijl hij probeerde een stuk of 20 schreeuwende en gillende kinderen die als gekken heen en weer renden tot kalmte te manen. Indy was verschrikkelijk bang en rukte zich uiteindelijk los, mijn vriend werd bijna omver gelopen. Indy rende op topsnelheid door een klein weilandje, luid hinnnikend en snorkend, rende tegen de draden aan, de achterhand gleed in bochten onder haar lichaam vandaan. De kinderen amuseerden zich kostelijk en hitsten haar nog verder op, sloegen met takken op de grond. Ik ben uit de auto gesprongen, want ik was bang dat het mis zou gaan en Indy in blinde paniek besloot dat bij mijn vriend de veiligste plek zou zijn en bovenop hem zou springen. Ik heb heel oneerbiedig "KOPPEN DICHT" gebruld, waarna alles verbouwereerd bleef staan en verschrikt achteruit week. Indy kwam hinnikend naar me toe gegaloppeerd en probeerde haar hoofd onder mijn jas te verstoppen. De kinderen heb ik uitgelegd waarom ik zo hard brulde. Ze knikten allemaal ernstig, ze hadden zich laten ophitsen door een meisje wat boos op mij is, omdat ze Indy niet als verzorgpaard mag. (Ze was eens bij ons opgedoken in volledige bewapening meldde dat ze alleen wilde galopperen). De rest van de kinderen had er gewoon geen kwaad in gezien, ze dachten dat Indy wilde spelen, net zoals een hond. Kun je niet kwalijk nemen natuurlijk, maar het is wel ergerlijk. Gaat het zo goed met je paardje, komt een meisje wat haar zin niet krijgt de boel even verpesten.

Indy was de rest van de avond onrustig en van slag. Gelukkig heeft ze er niets aan overgehouden, vanmorgen liep ze regelmatig, als trilde haar rechter achter been wel en stond ze vaak op rust.

Monique

e m kraak schreef op donderdag 25 september 2008, 13:44:


Egon,
Ik zag bij de Obi in Papenburg kunstof tegels die je aanelkaar kunt klikken en waarvan je de openingen kunt vullen met steentjes of zand. De openingen zijn zo klein dat er geen hoefje in past.
Misschien kun je hier wat mee?
Monique